Μετά την εκκωφαντική επικράτηση του Βίκτορ Όρμπαν στις εκλογές της περασμένης Κυριακής απέναντι στο σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης, ο ούγγρος ηγέτης εμφανίζεται περισσότερο ενισχυμένος και έτοιμος να προκαλέσει ακόμη περισσότερο τις Βρυξέλλες αλλά την ίδια ώρα, να έρθει ακόμη πιο κοντά στον Βλαντίμιρ Πούτιν και το καθεστώς του.
Δεν πρόλαβαν μάλιστα να περάσουν μερικές ημέρες από την κατηγορηματική άρνηση της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα στο αίτημα του Πούτιν να πληρώνεται με ρούβλια η προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου και ο Βίκτορ Όρμπαν έσπευσε να διαφοροποιηθεί… μεγαλοπρεπώς!
Δίχως περιστροφές, η (νέα) κυβέρνησή του ανακοίνωσε ότι η Βουδαπέστη είναι έτοιμη να πληρώσει σε ρούβλια το ρωσικό φυσικό αέριο, προκαλώντας επιδεικτικά “φίλους” και συμμάχους σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, δύο οργανισμούς στους οποίους και είναι μέλος.
Ο ίδιος ο Βίκτορ Όρμπαν σημείωσε κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι η Βουδαπέστη «επιδιώκει την ενίσχυση των δυτικών της συμμαχιών, αφού το μέλλον της Ουγγαρίας βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σταθερά εντός του ΝΑΤΟ».
Αλλά δήλωσε επίσης ότι η Ουγγαρία είναι έτοιμη να πληρώσει σε ρούβλια το ρωσικό φυσικό αέριο, όπως απαίτησε ο Πούτιν, διασπώντας την ευρωπαϊκή ενότητα.
Η αντίδραση ήρθε πρώτα από την Ουκρανία, η οποία χαρακτήρισε «μη φιλική» στάση την απόφαση της Ουγγαρίας, η οποία κατά τους Ουκρανούς “καταστρέφει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Και αυτά τα είπε το Κίεβο, το οποίο όπως καλά γνωρίζετε δεν είναι μέλος της ΕΕ…
Προφανώς και το “αυτί” του προέδρου της Ουγγαρίας δεν ιδρώνει με την κριτική της Ουκρανίας, την οποία και δεν στήριξε απέναντι στη ρωσική εισβολή, αφού αρνήθηκε να επιβάλλει κυρώσεις στη Μόσχα.
Kαι κάπου εδώ τα πράγματα γίνονται μάλλον ξεκάθαρα: η συγκεντρωτική και άκρως συντηρητική – με αντιδημοκρατικές “πινελιές” – κυβέρνηση της Ουγγαρίας θέλει να τραβήξει τον δικό της δρόμο.
Πρώτη της προτεραιότητα είναι να ακολουθεί κατά περίπτωση τις οδηγίες της ΕΕ σε μια σειρά ζητημάτων, όπως η ελευθερία του Τύπου, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κτλ., κάτι το οποίο έχουμε δει ότι προσπαθεί να διεκδικήσει και η Πολωνία.
Σε δεύτερο πλάνο, είναι η ενίσχυση της συνεργασίας με τη Ρωσία αλλά και την Τουρκία, δυο χώρες που προφανώς λειτουργούν ως πρότυπα για τον πρόεδρο Όρμπαν.
Συγχαρητήρια Πούτιν σε Όρμπαν και αναφορές σε μελλοντική “σύμπραξη”
Κόκκινη γραμμή οι ενεργειακές κυρώσεις στη Ρωσία
Στην Βουδαπέστη απορρίπτουν μετα βδελυγμίας τις ευρωπαϊκές κυρώσεις στους τομείς της ενέργειας, με τη χώρα ήδη να παραλαμβάνει πυρηνικά καύσιμα για το νέο της εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Μάλιστα ο υπουργός Εξωτερικών Πέτερ Σιζάρτο ανακοίνωσε μέσω του Facebook την παραλαβή του ρωσικού πυρηνικού καυσίμου αεροπορικώς, εξηγώντας ότι «το καύσιμο για τον πυρηνικό σταθμό Paks «ερχόταν πάντα από την Ρωσία σιδηροδρομικά μέσω της Ουκρανίας. Δυστυχώς αυτό δεν είναι πλέον εφικτό, άρα έπρεπε να βρούμε άλλο τρόπο αποστολής».
Ο ούγγρος υπουργός Εξωτερικών μάλιστα διευκρίνισε ότι η αποστολή πέρασε από τους εναέριους χώρους της Λευκορωσίας, της Πολωνίας και της Σλοβακίας με την έγκριση και των τριών χωρών, αφού η πυρηνική ενέργεια δεν είναι αντικείμενο των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Ουγγαρία επιδιώκει να επεκτείνει τον ρωσικής κατασκευής πυρηνικό σταθμό Paks με την προσθήκη δύο ακόμη πυρηνικών αντιδραστήρων VVER, δυναμικότητας 1.2 gigawatt έκαστος.
Φιλορωσικός “άξονας” στο ευρωπαϊκό έδαφος
Ο πλανήτης βρίσκεται ήδη σε μία κατάσταση γεωπολιτικών αναταράξεων, οι οποίες οδηγούν σε ανακατατάξεις, νέες συμμαχίες και αλλαγή “στρατοπέδων”.
Η επιμονή του Όρμπαν να πατήσει σε “δύο βάρκες” δεν είναι η μόνη περίπτωση στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η Σερβία, η οποία – απογοητευμένη και από την καθυστέρηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ – δείχνει να στρέφεται προς ανατολάς και τη Ρωσία.
Ο πρόεδρος Βούτσιτς – ο οποίος και αυτός επανεξελέγη πρόσφατα στο αξίωμά του και μαζί του άλλα τρία “φιλορωσικά κόμματα – καταδίκασε μεν τη ρωσική εισβολή αλλά αρνήθηκε να επιβάλλει κυρώσεις στη Μόσχα. Και “ανταμείφθηκε” βλέποντας να συρρέουν στη χώρα του δεκάδες ρώσοι επιχειρηματίες, οι οποίοι επιζητούσαν ένα ασφαλές περιβάλλον ως έδρα για τις εταιρείες τους.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Μητρώου Επιχειρήσεων (APR), τον τελευταίο μήνα ιδρύθηκαν στην Σερβία 288 εταιρίες των οποίων ιδιοκτήτες είναι υπήκοοι της Ρωσίας.
Βέβαια υπάρχει και μία άλλη πτυχή με μεγαλύτερες προεκτάσεις στο θέμα των κυρώσεων προς τη Ρωσία – και την πιθανή αποπομπή της από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ – , την οποία υπογράμμισε ο ίδιος ο πρόεδρος Βούτσιτς σε δηλώσεις του:
«Χωρίς το ρωσικό βέτο, το ψήφισμα του 1999 θα τεθεί εκτός ισχύος, η Σερβία θα απολέσει του νομικού δικαιώματος να υπερασπίζεται την εδαφική της ακεραιότητα και το Κόσοβο θα αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος και από τις πέντε χώρες της ΕΕ, που σήμερα δεν το αναγνωρίζουν», τόνισε ο Σέρβος πρόεδρος. Κατά συνέπεια, το Βελιγράδι έχει πολλούς λόγους για να “αλληθωρίζει” προς τη Ρωσία ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι όπως και η Ουγγαρία, έχει χτίσει μια ιδιαίτερα στενή σχέση και με την Άγκυρα…
Ποιά θα είναι η αντίδραση της ΕΕ σε όλα αυτά; Αν κρίνουμε με την έως τώρα κοινοτική λογική, οι Βρυξέλλες θα κάνουν κατ’αρχήν… υπομονή. Η ανοχή την οποία έχουν επιδείξει στους “ταραξίες” (βλέπε Πολωνία, Ουγγαρία) είναι χαρακτηριστική της πολυφωνίας της Ένωσης στην εσωτερική αλλά και στην εξωτερική πολιτική της.
Το μόνο σοβαρό εργαλείο το οποίο έχει για να πιέσει ουσιαστικά αυτή τη στιγμή την Βουδαπέστη είναι οι ευρωπαϊκοί πόροι, την διάθεση των οποίων η ΕΕ θέλει να συνδέσει με κανόνες που έχουν να κάνουν με το κράτος δικαίου.
Σε πρώτη φάση, Βαρσοβία και Βουδαπέστη κατάφεραν να μπλοκάρουν μια τέτοια απόφαση. Όμως η συνεχιζόμενη προκλητική στάση του Όρμπαν – ο οποίος σιγά σιγά απομονώνεται και τους άλλους συμμάχους των χωρών του Βίσεγκράντ – δεν αποκλείει οι Βρυξέλλες να ξαναπροσπαθήσουν στο μέλλον και να βρουν την αναγκαία συναίνεση για να “στριμώξουν” την Ουγγαία.
Το αν τελικά η κατάσταση θα εκτραχυνθεί τελείως και με συνέπεια να οδηγηθούμε σε ένα πιθανό Hungary-exit, κανείς δεν το ξέρει και μάλλον κανείς δεν το εύχεται. Αλλά πλέον ο Όρμπαν και η στρατηγική του υποσκάπτουν σταθερά τις – όποιες – κοινές θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εκθέτουν διεθνώς.
Γι αυτό και η Ευρώπη πρέπει – επιτέλους – να σταματήσει να ανέχεται μια τέτοια συμπεριφορά από ένα κράτος – μέλος της και να το θέσει προ των ευθυνών του.
