Μπορεί το Ισραήλ να ομαλοποίησε τις σχέσεις του με μια σειρά αραβικών χωρών τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δύσκολα κάποιος περίμενε ότι οι μέχρι πρότινος ορκισμένοι εχθροί θα προχωρούσαν σε αμυντική συνεργασία για την κατασκευή (και) μη επανδρωμένων αεροσκαφών για εμπορική και στρατιωτική χρήση.
Ο κρατικός όμιλος EDGE των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και η επίσης κρατική ισραηλινή εταρεία Israel Aerospace Industries (IAI) υπέγραψαν χθες Πέμπτη μια στρατηγική συμφωνία, προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σχεδίαση και παραγωγή UAV ικανών να εκτελέσουν ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις.
Η ανακοίνωση πραγματοποιήθηκε την τελευταία ημέρα του Dubai Airshow και στην οποία αναφέρεται ότι τα συγκεκριμένα UAV θα μπορούν να αξιοποιηθούν και για εμπορικούς σκοπούς, όπως για παράδειγμα στην έρευνα για υδρογονάνθρακες.
H Μέση Ανατολή αλλάζει – χτίζονται νέες συμμαχίες
Στην ανακοίνωση των δύο εταιρειών γίνεται αναφορά για τις “ασύμμετρες απειλές μιας νέας εποχής,” οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν. Πέρα από την επιχειρησιακή αναφορά που αφορά τα δύο project, αυτή η φράση θα λέγαμε ότι “φωτογραφίζει” το νέο μπλοκ συμμαχιών που διαμορφώνεται, με τους παλιούς “εχθρούς” να γίνονται “φίλοι”.
Η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αλλά και η Ιορδανία ήταν οι πρώτες χώρες που αναγνώρισαν το κράτος του Ισραήλ και ξεκίνησαν τις διπλωματικές επαφές μαζί του. Αλλά και η Σαουδική Αραβία τόσο με ενέργειες στο παρασκήνιο όσο και με δηλώσεις του διαδόχου του θρόνου, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, δείχνει ότι προκρίνει μια προσέγγιση με το εβραϊκό κράτος. Κάτι το οποίο πριν μερικά χρόνια φάνταζε ως φανταστικό σενάριο.
Όμως τα “απόνερα” της Αραβικής Άνοιξης προξένησαν πολιτική αστάθεια και εμφύλιες διαμάχες, με αποτέλεσμα να αλλάξουν οι στρατηγικές προτεραιότητες σε αρκετές αραβικές χώρες. Το Ιράν και η επιρροή του σε Συρία, Λίβανο και Υεμένη, μπήκε σε πρώτο πλάνο και η Τεχεράνη ανακηρύχθηκε ως ο Νο1 “εχθρός”.
Κάπως έτσι το Ισραήλ δεν συγκαταλέγεται πλέον στις εχθρικές χώρες με την “παλιά” έννοια του όρου και το ιστορικό μίσος μπαίνει στην άκρη για να αντιμετωπιστούν οι καινούργιες “απειλές”.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αραβικές χώρες εγκαταλείπουν τους Παλαιστινίους. Η βοήθεια τους συνεχίζεται σε κάθε επίπεδο και ίσως αυτή η προσέγγιση οδηγήσει σε θετικές εξελίξεις για μια λύση στο Παλαιστινιακό στο μέλλον.
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι όλα αυτά δείχνουν ότι η Μέση Ανατολή μπαίνει σε μία νέα εποχή. Και μαζί της διαμορφώνονται συμμαχίες αλλά και νέες προκλήσεις μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Και μάλιστα πολύ γρήγορα.
