Όλα όσα γνωρίζουμε για τα αντιτορπιλικά Zumwalt

Η κλάση USS Zumwalt είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Τα τρία αντιτορπιλικά, τα Zumwalt, Monsoor και Johnson είναι τα πιο προηγμένα πλοία στο Ναυτικό των ΗΠΑ και συνδυάζουν ικανότητα stealth, προηγμένους αισθητήρες, επαναστατικό σύστημα πρόωσης και την ικανότητα να χρησιμοποιούν drones και ελικόπτερα σε μια πλατφόρμα που θα μπορούσε να κυριαρχεί στις θάλασσες. Με αμφιλεγόμενο κόστος, οπλισμό και σκοπό, τα Zumwalt επαναξιοποιούνται από το Ναυτικό των ΗΠΑ σε “δολοφόνους της θάλασσας”, δηλαδή σε πλοία που η αποστολή τους είναι να καταστρέψουν τα αντίπαλα και την ίδια στιγμή να παραμείνουν κρυμμένα.
Το ιστορικό
Το ιστορικό των αντιτορπιλικών Zumwalt αρχίζει στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν τα πλοία κλάσης Iowa, που υπηρέτησαν στον Β ΠΠ επέστρεψαν στην ενεργό υπηρεσία. Η αποστολή τους ήταν να υποστηρίζουν με τα τεράστια πυροβόλα τους, τις αποβατικές ενέργειες των Πεζοναυτών. Τα πλοία ήταν μεγάλα, ακριβά και απαιτούσαν πολύ προσωπικό. Έτσι όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν από τα πρώτα πλοία που αποσύρθηκαν.

Οι Πεζοναύτες βεβαία, ενοχλήθηκαν από το γεγονός ότι έχασαν την τεράστια ισχύ πυρός που προσέδιδαν τα πλοία, και με το γεγονός ότι με την απόσυρση των Iowa το μόνο όπλο υποστήριξης που τους είχε μείνει ήταν το 5 ιντσών πυροβόλο Mk.45 με το οποίο ήταν εξοπλισμένα τα καταδρομικά και αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων. Το Mk.45 αν και είχε υψηλή ταχυβολία, είχε μικρή εμβέλεια και δεν μπορούσε καν να πλησιάσει την ισχύ πυρός που παρείχαν τα πυροβόλα των 16 ιντσών της κλάσης Iowa.
Τα πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος επανήλθαν στο προσκήνιο μετά τις επιθέσεις της 11ής Σεπτεμβρίου, όταν το Ναυτικό των ΗΠΑ χρειάστηκε να εμπλακεί στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Ένα πυροβόλο μεγάλου διαμετρήματος με μεγάλη ακτίνα δράσης θα μπορούσε να χτυπήσει βάσεις τρομοκρατών, κέντρα εκπαίδευσής και όπλα μαζικής καταστροφής από την θάλασσα, και την ίδια στιγμή να υποστηρίζει τις αποβατικές ενέργειες των Πεζοναυτών. Έτσι αποφασίστηκε ότι το ναυτικό χρειαζόταν ένα πλοίο που θα εξοπλιζόταν με ένα πυροβόλο που θα παρείχε αυτές τις δυνατότητες.
Η κατασκευή των Zumwalt
Ναυτικό και αμυντική βιομηχανία άρχισαν να συνεργάζονται πάνω στο νέο πλοίο και στο νέο πυροβόλο ώστε να μπορέσουν να τα κάνουν πραγματικότητα. Το πλοίο θα κατασκευαζόταν γύρω από το δύο πυροβόλα AGS (Advanced Gun Systems) των 155 χιλιοστών που μάλιστα χρησιμοποιούσαν ένα τελείως νέο πυρομαχικό το LRLAP.
Αντίθετα με τα παραδοσιακά πυροβόλα που βάλλουν πυρομαχικά που ακολουθούν βαλλιστική τροχιά, κάνοντας μικρές διορθώσεις στην πορεία τους προς τον στόχο, το LRLAP που κοστίζει 50,000 δολάρια έκαστο είναι ικανό να πλήξει τον στόχο με την πρώτη κιόλας βολή σε αποστάσεις μέχρι και 83 ναυτικά μίλια. Παρόλο που τα πυρομαχικά διαμέτρου 6 ιντσών δεν έχουν την ίδια ισχύ με τα πυρομαχικά 16 ιντσών, τα LRLAP έχουν απόλυτη ευστοχία. Το πυροβόλο APG έχει ταχυβολία 10 βολών το λεπτό, και ρυθμίζοντας της τροχιά του καθε βλήματος, μπορεί να τα κάνει να φτάσουν στον στόχο την ίδια ακριβώς στιγμή.
Παράλληλα το ναυτικό θα ανέπτυσσε το υπόλοιπο πλοίο. Τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke που είναι η ραχοκοκκαλιά των αντιτορπιλικών του ναυτικού των ΗΠΑ, ήταν τα πρώτα πλοία που ενσωμάτωσαν τεχνολογία μείωσης διατομής ραντάρ. Η κλάση Zumwalt από την άλλη σχεδιάστηκε από την αρχή σαν πλοίο stealth.

Αντίθετα με τα παραδοσιακά σκάφη, η πλώρη του πλοίου κάνει γωνία προς τα έξω, στην κλάση Zumwalt κάνει γωνιά προς τα μέσα. Αναλόγως, τα δύο πυροβόλα είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να κρύβουν τις κάνες μήκους δέκα μέτρων, μέσα στο σκάφος μέχρι την στιγμή που θα χρειαστεί να ανοίξουν πυρ. Αυτό κάνει τους πυργίσκους να μην είναι τίποτα παραπάνω από δύο εξογκώματα πάνω στο σκάφος.
Η υπερκατασκευή του πλοίου, συμπεριλαμβανόμενης της γέφυρας, του ιστού, των ραντάρ, των κεραιών και άλλων ηλεκτρονικών τοποθετήθηκαν σε ένα γιγαντιαίο τραπεζοειδές πύργο. Με αυτόν τον τρόπο οι εκατοντάδες επιφάνειες μειώθηκαν σε μόλις έξι λείες επίπεδες επιφάνειες. Το αποτέλεσμα είναι ότι το μήκους 185 μέτρων πλοίο έχει το ίχνος ραντάρ ενός ψαροκάικου.
 
Το σύστημα ισχύος του πλοίου

Τα αντιτορπιλικά κατασκευάστηκαν με ένα καινοτόμο ολοκληρωμένο σύστημα παροχής ισχύος από δύο αεριοστρόβιλους Rolls Royce MT-30, που είναι το ναυτικό παράγωγο του κινητήρα των Boeing 777. Κάθε ένας από τους στροβίλους παράγει ισχύ 34.5 megawatt. Οι εφεδρικές γεννήτριες του πλοίου, δυο Rolls Royce RR4500, είναι ικανές να παράγουν 3.9 megawatt ισχύος η κάθε μια. Το σύστημα ισχύος παρέχει συνολικά 78 megwatt ηλεκτρισμού, αρκετά για να ηλεκτροδοτήσουν 50,700 σπίτια. Το πλοίο χρησιμοποιεί αυτή την ισχύ για τα οπλικά συστήματα, αισθητήρες, πρόωση, το δίκτυο υπολογιστών κλπ. Υπάρχει αρκετή ισχύς ώστε σε πιθανές μελλοντικές αναβαθμίσεις, να τοποθετηθούν ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα άλλα και συστήματα laser.
Αν και τα Zumwalt σχεδιάστηκαν για να πλήττουν επίγειους στόχους,  ο οπλισμός τους συμπληρώνονται με τα τυπικά οπλικά συστήματα που τοποθετούνται συνήθως σε ένα αντιτορπιλικό. Στο πλοίο έχουν τοποθετηθεί 20 εκτοξευτές Mark 57 VLS με τέσσερα κελιά ο καθένας, σε σύνολο 80 κελιών. Κάθε ένα από τα κελιά μπορεί να εκτοξεύσει πυραύλους SM-2, SM-6, ESSM, ASROC, Tomahawk και LRASM. Αλλάζοντας το μείγμα των πυραύλων επιτρέπει στο πλοίο να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της αποστολής. Αυτό γιατί, για παράδειγμα, αυξάνοντας τον αριθμό των αντιαεροπορικών πυραύλων το πλοίο αποκτά επιπλέον προστασία εναντίον αεροπορικών απειλών,  με την τοποθέτηση πυραύλων Tomahawk αποκτά την δυνατότητα να πλήξει στόχους εδάφους σε απόσταση χιλίων χιλιομέτρων, ενώ με τους ASROC μπορεί να πλήξει ακόμη και υποβρύχια.
Οι εκτοξευτές είναι θωρακισμένοι και είναι τοποθετημένοι σε διαφορετικά σημεία επάνω στο πλοίο έτσι ώστε να το προστατεύσουν από πλήγμα που θα μπορούσε να προκαλέσει μια γιγάντια καταστροφική έκρηξη. Επίσης με αυτόν τον τρόπο προφυλάσσουν το ενδότερο εσωτερικό του πλοίου από καταστροφές.
Οι αισθητήρες του πλοίου του δίνουν απαράμιλλη άποψη του πεδίου της μάχης, πάνω ή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τι ραντάρ του, το AN/SPY-3 είναι ραντάρ διάταξης φάσης με εμβέλεια 200 μιλίων. Στην πρύμνη του πλοίου έχει τοποθετηθεί σόναρ για να εντοπίζει υποβρύχια και τορπίλες. Αναλόγως στην πλώρη του πλοίου υπάρχει σόναρ για να εντοπίζει απειλές στο πίσω ημισφαίριο. Το πρυμνήσιο σόναρ είναι συρόμενο έτσι ώστε να λειτουργεί χωρίς παρεμβολές από το σύστημα πρόωσης.
Η περιθωριοποίηση των Zumwalt και η επάνοδος τους

Παρόλο το μεγάλο χρονικό διάστημα που διήρκεσε η σχεδίαση, το πλοίο κατέληξε τελικά να έχει μεγάλα προβλήματα. Το ναυτικό αρχικά σχεδίαζε να κατασκευάσει 32 αντιτορπιλικά κλάσης Zumwalt, ένας αριθμός που θα σήμαινε ότι αρκετά από αυτά θα ήταν διαθέσιμα για υπηρεσία και εκτέλεση αποστολών. Όμως καθυστερήσεις και αυξανόμενα κόστη ανάπτυξης εξανάγκασαν το ναυτικό να μειώσει τον αριθμό σε επτά πλοία και τελικά σε μόλις τρία. Τα Elmo Zumwalt, Michael Monsoor, και Lyndon B. Johnson. Το πρόγραμμα έχει κοστίσει 23 δις δολάρια μέχρι τώρα, που σημαίνει ότι κάθε αντιτορπιλικό κοστίζει 7.8 δις, το ήμισυ ενός πυρηνικού αεροπλανοφόρου.
Εν τω μεταξύ η μείωση στον αριθμό των πλοίων αύξησε δραματικά το κόστος των πυρομαχικών LRLAP, που από 50.000 έφτασαν τα 800.000 δολάρια, καθώς το ναυτικό μείωσε δραματικά τον αριθμό που θα αγόραζε. Ένα βλήμα LRLAP που κοστίζει σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια είναι οικονομικά απαγορευτικό, ακόμη και για το αμερικάνικο Πεντάγωνο. Έτσι το ναυτικό ανακοίνωσε ότι ψάχνει για πιο φθηνές λύσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή την στιγμή τα πυροβόλα AGS του πλοίου δεν έχουν πυρομαχικά.
Τα τρία πλοία της κλάσης δεν μπορούν αυτή την στιγμή να εκτελέσουν την δεδηλωμένη αποστολή τους της προσβολής απομακρυσμένων επίγειων στόχων. Εν τω μεταξύ οι Αμερικανοί πεζοναύτες δεν έχουν ακόμη ένα όπλο του θα τους υποστηρίξει κατά τις αποβάσεις τους. Ακόμη χειρότερα η συνεχής βελτίωση και ενδυνάμωση του Κινεζικού Ναυτικού έκανε ξανά το θέμα των αντιπλοϊκών απόστολων, των απόστολων δηλαδή βύθισης αντιπάλων πλοίων, πιο σημαντικό από το να υπάρχουν μεγάλα πυροβόλα στο πλοίο. Με όλα αυτά τα προβλήματα τα τρία πλοία έχουν καταστεί “δώρον άδωρον” για το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ.
Zumwalt: Τα νέα πλοία κατά στόχων επιφάνειας του Ναυτικού των ΗΠΑ
Η κριτική δεν πέρασε απαρατήρητη από το Ναυτικό των ΗΠΑ που στις αρχές του χρόνου ανακοίνωσε αλλαγή ρόλου για τα Zumwalt. Τα αντιτορπιλικά θα εξοπλιστούν με την νέα έκδοση του πυραύλου cruise Tomahawk, τον Maritime Strike Tomahawk. Το νέο αυτό όπλο που προέρχεται από αναβάθμιση παλαιόν πυραύλων Tomahawk με συλλογές μετατροπής, έχει την δυνατότητα να πλήξει στόχους επιφανείας αλλά και επίγειους σε απόσταση χιλίων μιλιών.
Πέρα από τους νέους πυραύλους το ναυτικό σχεδιάζει να εξοπλίσει τα Zumwalt με τα πιο ισχυρά Laser που έχουν τοποθετηθεί σε πλοίο. Αν και το Laser των 150 kilowatt δεν είναι αρκετά ισχυρό έτσι ώστε να βυθίσει μεγάλα πλοία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μικρών πλοίων, UAV, και χαμηλά ιπτάμενων αντιπλοϊκών πυραύλων.
Αντίθετα με τα πυρομαχικά του πυροβόλου AGS, η ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται για την χρήση του laser κοστίζει μόλις μερικά δολάρια. Και ενώ άλλου είδους πυρομαχικά απαιτούν χώρο αποθήκευσης, ο μόνος περιορισμός για τα laser είναι οι γεννήτριες του πλοίου και το καύσιμο που χρησιμοποιούν.
Η μέχρι τώρα υπηρεσία των Zumwalt υπήρξε προβληματική. Κάποτε τα είδαν σαν μια πολυπληθή κλάση πλοίων ικανών να πλήξουν επίγειους στόχους. Τώρα πια έχουν μεταμορφωθεί σε μια ολιγάριθμη κλάση αντιτορπιλικών για αποστολές hunter-killer. Μελλοντικά όπλα όπως τα ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα και τα laser θα μπορούσαν να προσδώσουν δραματικές νέες ικανότητες, καθιστώντας τα πλοία αυτά τα πιο επικίνδυνα στον κόσμο.
Πηγη: Popular Mechanics