Ήταν 2019, λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη καθηκόντων της νέας τότε κυβέρνησης, όταν κυκλοφόρησε ένα «συνταρακτικό» νέο. Πως ανάμεσα σε όλα τα άλλα, υπήρχε και σχέδιο για “Εθνικό Τυφέκιο” (και για “Εθνικό Όχημα”, για όσους έχουν καλή μνήμη). Η αγορά νέου τυφεκίου ήταν αυτό που λέγεται “από το πουθενά” καθώς το G3A3/A4 ήταν υπό συζήτηση για ένα βασικό εκσυγχρονισμό, ενώ οι δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων είχαν εξοπλιστεί με Μ4. Το πλέον περίεργο ήταν πως μιλάγαμε για αλλαγή τυφεκίου εφόδου, αλλά όχι διαμετρήματος! Δηλαδή θα παραμέναμε στο 7,62, τα πολυβόλα υποστήριξης στα 5,56, ενώ ο Αμερικανικός Στρατός μεταπίπτει στο… 6,8.
Τότε η σελίδα μας είχε στηρίξει αυτή την προμήθεια (φαινόταν να είναι και μέτριου κόστους), όπως ιστορικά κάνουμε σχεδόν για όλες τις εξοπλιστικές μας προσπάθειες. Αλλά τότε είχαμε ανοιχτά αναρωτηθεί, γιατί να πάμε σε ένα «Εθνικό Τυφέκιο» κι όχι σε έναν «Εθνικό Αντιαρματικό Πύραυλο»; Το G3 αντέχει για τις δυνάμεις επιστράτευσης, το Μ4 είναι στις μονάδες που θα έχουν πρώτες επαφή με τον εχθρό, αυτό που μας λείπει είναι η αντιαρματική άμυνα. Τι υπονοούμε εδώ όμως; Πως δεν έχουμε τέτοια άμυνα;
Εθνικό τυφέκιο; Ή πρώτα εθνικό αντιαρματικό για αντικατάσταση των Milan, Fagot, TOW;
Θα κάνουμε μια πολύ γρήγορη αναφορά στα αντιαρματικά μας όπλα, δηλαδή στους κατευθυνόμενους πυραύλους. Έτσι, έχουμε στη μικρή-μέση κατηγορία τους MILAN 2 και τους AT-4 Fagot (μέχρι 2.000 μέτρα), στη μεσαία τους TOW/TOW-2 (3.750 μέτρα) και στη “μεγάλη”, αν μας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, τους ρωσικούς Kornet.
O Kornet είναι ο πλέον σύγχρονος, και κατευθύνεται με laser. Αποτελεί προμήθεια με ηλικία κάτω των 20 ετών, άρα παραμένει επιχειρησιακός ακόμη. Αν και εδώ αμφιβάλουμε, καθώς δεν ξέρουμε αν η Ρωσία προσφέρει υποστήριξη ή επαναπιστοποίηση στα όπλα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Οι άλλοι πύραυλοι είναι το πρόβλημα.
O Fagot αρχικά, δεν είναι ρωσικός, είναι σοβιετικός. Τα αποθέματά μας έχουν κατασκευαστεί πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, άρα ο νεότερος έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του 80. Οπότε όσο κι αν “δεν θέλουμε να το ξέρουμε”, ή να το συζητάμε, οι Fagot θα εκτοξευτούν μόνο αν είμαστε τυχεροί. Κι θα βρουν στόχο αν είμαστε ακόμη πιο τυχεροί. Σοκαριστήκατε ή δεν το περιμένατε;
Πάμε στους MILAN. Θα θυμίσουμε την απέλπιδα προσπάθεια που έκανε ο Ελληνικός Στρατός πριν 2 χρόνια, να αγοράσει 300 πυραύλους MILAN 3, συμβατούς με τους εκτοξευτές που έχουμε. Τι είναι αυτό που οδήγησε τον ΕΣ να επιδιώξει μια τέτοια, άνευ ουσίας προμήθεια; Χρειαζόμαστε αναπλήρωση των πολεμικών αποθεμάτων μας, μιας και οι περισσότεροι έχουν “λήξει“. Αν και για το όπλο υπάρχει κάποια υποστήριξη από την κατασκευάστρια, και αρκετές μελέτες για το πόσο χρόνο έχουν τα βλήματα μετά τη «λήξη» τους.
Θεωρητικά έχουμε τους TOW 2. Αυτό είναι το όπλο των αντιαρματικών μας οχημάτων M-901A1/2 ITV (Improved TOW Vehicle), ένα Μ113 με διπλό πτυσσόμενο εκτοξευτή που μπορεί να εξαπολύσει τα βλήματα υπό κάλυψη. Τα οχήματα υπηρετούν σε Λόχους Αντιαρματικών (ΛΑΤ), και θα παίξουν το δικό τους ρόλο σε Έβρο και Αιγαίο αν χρειαστεί. Αρκεί όμως να είναι λειτουργικό το απόθεμα μας σε πυραύλους. Είναι; Πότε πήραμε τους τελευταίους TOW και πότε κάναμε, αν κάναμε, επαναπιστοποίηση μέρους του αποθέματος; Σοκ και εδώ…
Δεν θα χαϊδέψουμε αυτιά. Ναι, προφανώς και υπάρχει απόθεμα ικανό να εκτοξευτεί σε περίοδο επιχειρήσεων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των πυραύλων μας έχει λήξει (χωρίς εισαγωγικά) εδώ και καιρό. Αυτό δεν είναι βέβαια πρόβλημα μόνο του Ελληνικού Στρατού, είναι όλων των στρατών του κόσμου. Αλλά οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να αποσύρουν τους ΜILAN/TOW/ΗΟΤ (Ο ΗΟΤ είναι ο ευρωπαϊκός πύραυλος αντίστοιχος του TOW), και να τους αντικαθιστούν με νεότερα όπλα, ικανότερα, με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και ευκολία χρήσης.
Γίνεται αντιληπτό γιατί εδώ και χρόνια, αντί για αλλλαγή του G3 που δεν έχει «λήξει», έπρεπε να σχεδιάσουμε να αντικαταστήσουμε τους αντιαρματικούς πυραύλους μας; Η αντιαρματική ικανότητα του Πεζικού δεν είναι “καλή ιδέα”, είναι απόλυτη ανάγκη. Αν η Ουκρανία δεν είχε επενδύσει σε αντιαρματική άμυνα, τώρα στο Κίεβο θα κυμάτιζε η ρωσική σημαία. Και δεν μιλάμε μόνο για τα Javelin που χρησιμοποίησαν οι Ουκρανοί, αλλά και για τα NLAW ή τα δικά τους Stugna.
Οπότε λέμε ευθέως πως η προσπάθεια αγοράς 300 MILAN 3 για “αναπλήρωση αποθεμάτων” καθώς και κάποιων TOW RF ή ακόμη και AGM-114K Hellfire II είναι άνευ ουσίας. Με εξαίρεση τους υπάρχοντες Hellfire, πρέπει να πάμε το συντομότερο δυνατόν σε νέα όπλα, επόμενης γενιάς, όποια κι αν είναι αυτά, Javelin, NLAW, MMP MBDA, SPIKE.
Βίντεο: Διπλό χτύπημα από αντιαρματικό Stugna-P κατά ρωσικού άρματος Τ-90Μ
O SPIKE ειδικά έχει πολλά πλεονεκτήματα, καθώς προσφέρεται ως “οικογένεια” όπλων, που καλύπτει τις ανάγκες και του ΕΣ και του ΠΝ. Η αγορά των SPIKE NLOS, έχει πάρει πρώτα από εμάς το χαρακτηρισμό game changer. Ένας όρος που τείνει να γράφεται ακόμη και για φορητό οπλισμό, κι έχει χάσει την αξία του, αλλά έστω και έτσι το όπλο προσφέρει πολλές λύσεις. Θυμίζουμε πως η σελίδα μας πρώτη είχε γράψει για την αναγκαιότητα αγοράς του ως πολλαπλασιαστή ισχύος.
ΕΚΤΑΚΤΟ: Προς υπογραφή τα SPIKE NLOS για ΕΣ & ΠΝ, καθώς και τα SPICE 1000/2000 της ΠΑ
Αλλά για να έχει αποτέλεσμα ένας πολλαπλασιασμός, θα πρέπει ο συντελεστής να πολλαπλασιαστεί με κάτι που δεν είναι… μηδέν. Άρα, λίγοι SPIKE NLOS χωρίς να υπάρχει υπόβαθρο αντιαρματικής άμυνας, θα έχουν ελάχιστη επίπτωση στις επιχειρήσεις, παρά τις δυνατότητες τους και την εμβέλεια 36 χιλιομέτρων (η επόμενη γενιά θα φτάνει τα 50). Και δεν είναι φθηνό όπλο, άρα θα είναι σπανιότερο στο πεδίο της μάχης.
Εδώ λοιπόν η Ελλάδα “πρωτοπορεί”, αγοράζοντας τον κορυφαίο SPIKE NLOS, αλλά αγνοεί επιδεικτικά την υπόλοιπη οικογένεια των βλημάτων, στις εκδόσεις SR, LR2, ER2. Και αυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα, από τη στιγμή που χωλαίνουμε γενικά στην αντιαρματική άμυνα πεζικού. Τι είναι πιο χρήσιμο; Τα 27 συστήματα SPIKE NLOS ή εκατοντάδες μικρά SPIKE SR; Τι θα έχει μεγαλύτερη επίδραση στις επιχειρήσεις; Η καταστροφή κάποιων στόχων 30 χιλιόμετρα από την πρώτη γραμμή, ή ενός μεγάλου αριθμού αρμάτων και ΤΟΜΑ που θα πλησιάζουν το Πεζικό μας;
ThinkOutOfTheBox: Αγορά SPIKE SR άμεσα, ας “ξεχάσουμε” τους Javelin και NLAW
Αυτή τη στιγμή εντός Ελληνικού Στρατού πρέπει να συγκρούονται δυο νοοτροπίες: αυτή του 1980 με τα αντιαρματικά όπλα να είναι “assets” στα χέρια του τοπικού διοικητή σε επίπεδο τάγματος, και εκείνη του 2022 με τα όπλα να είναι στα χέρια διμοιρίτη ή/και ομαδάρχη, στην οποία έχουν καταλήξει οι περισσότεροι μοντέρνοι στρατοί.
Τα εγχειρίδια πεζικού γράφουν πως το Πεζικό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα αρματα μάχης. Στην περίπτωση που τα εχθρικά άρματα διασπάσουν τις γραμμές μας, τότε δεν μπορεί να τα σταματήσει τίποτα. Αυτό το ακούν στην Ουκρανία και γελούν. Οι Ρώσοι εισβολείς έβλεπαν τους Javelin, NLAW και Stugna να εκρήγνυνται πάνω στα άρματά τους, από παντού και σε συνεχείς ενέδρες, ενώ ήταν σίγουροι πως είχαν διασπάσει τις ουκρανικές άμυνες.
Στην Ελλάδα όμως συνεχίζουμε να θεωρούμε πως τα SPIKE SR π.χ., δεν είναι αντικαταστάτης των MILAN 2 αλλά ένα ειδικό όπλο για τους… καταδρομείς! Δυο λάθη σε αυτή τη νοοτροπία. Πρώτον, οι καταδρομείς δεν πρέπει να εμπλακούν με άρματα μάχης. Δεύτερο, ο SPIKE SR ήδη είναι ο αντικαταστάτης του MILAN 2 ή αντίστοιχων όπλων (π.χ. Dragon). MILAN/TOW/HOT δεν θα βρούμε σε κανένα πλέον σύγχρονο στρατό.
ThinkOutOfTheBox: SPIKE SR για το Στρατό αντί για MILAN/Fagot, σε συνδυασμό με ελληνικό UCAV
Οι Δυτικοί “ξεστόκαραν” ότι είχαν από MILAN/TOW στη Συρία. Τα τελευταία επιχειρησιακά MILAN 2/3 της Γαλλίας εστάλησαν πρόσφατα στην Ουκρανία, ενώ το ίδιο έγινε και για όλους τους TOW σε υπηρεσία σε δυτικούς στρατούς. Αντίστοιχα, ότι είχε ξεμείνει από Fagot σε ρωσικές αποθήκες, “έπεσε” από τις δυνάμεις του Άσσαντ ή πρόσφατα από τις ρωσικές πολιτοφυλακές στο Ντονμπάς.
Αν βέβαια ως “ΠΤΗΣΗ” προτείναμε να στείλουμε κι εμείς το απόθεμα των “ληγμένων” MILAN 2/TOW στην Ουκρανία, κι αν, ακόμη χειρότερα, μας άκουγε η κυβέρνηση, θα είχε γίνει κυριολεκτικά, επανάσταση. Αλλά το κύριο θέμα είναι τι θα κάνουμε με την αντιαρματική άμυνα. Όπου καλοί οι SPIKE NLOS που ετοιμαζόμαστε να αγοράσουμε, αλλά χρειαζόμαστε εκατοντάδες, χιλιάδες πυραύλους, και μικρού και μέσου και μεγάλου βεληνεκούς.
Ας σκεφτούμε όχι μόνο τον Έβρο, αλλά και τα νησιά μας. Τι θα ήταν πιο χρήσιμο; Πολλές, π.χ. 30 ή 50 ομάδες των 2 καλά εκπαιδευμένων στρατιωτών και εφέδρων, οπλισμένων με ένα SPIKE SR, ή 1 ή 2 οχήματα Sandkat με SPIKE NLOS; Το βέλτιστο είναι να τα έχουμε όλα, αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Δεν μπορούμε να έχουμε λίγα αντιαρματικά βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, χωρίς το υπόβαθρο των πολλών μικρού και μεσαίου, που θα είναι και ο κύριος όγκος πυρός. Πάλι κάναμε μια ελληνική πατέντα…
Το ενδιαφέρον είναι πως οι SPIKE SR και LR έχουν συγκριτικά χαμηλή τιμή λόγω μεγάλης παραγωγής. Η εταιρία EuroSPIKE σε παραγγελία “μόλις” 50 εκατ. ευρώ υπόσχεται και ικανό αριθμό όπλων αλλά και υποκατασκευαστικό έργο στην ΕΑΣ κι άλλες ελληνικές εταιρείες. Επίσης, προσφέρει και συντήρηση/επαναπιστοποιηση στην Ελλάδα. Το πλέον σημαντικό είναι πως η αγορά δεν χρειάζεται να γίνει με διαγωνισμό ή απευθείας ανάθεση, αλλά μέσω του NSPA, του οργανισμού προμηθειών του ΝΑΤΟ, που αγοράζει για όλους τους ευρωπαϊκούς στρατούς. Έτσι η Ελλάδα θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις εκπτώσεις των μαζικών παραγγελιών.
Αντιλαμβανόμαστε πως οι Ισραηλινοί έχουν υποσχεθεί άμεση παράδοση για τους SPIKE NLOS. Αυτός είναι πράγματι λόγος για να αγοράσουμε τα όπλα χωρίς άλλη καθυστέρηση. Αλλά από όσο γνωρίζουμε, υπάρχουν δεσμεύσεις για άμεση παράδοση SPIKE SR/LR από παραγγελία ευρωπαϊκής χώρας, που δέχτηκε να μας παραχωρήσει τη θέση της στη γραμμή παραγωγής.
O εχθρός δεν ξέρουμε αν θα έρθει νύχτα ή μέρα, Κυριακή ή Τετάρτη. Αυτό που ξέρουμε είναι πως πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Και εμείς θα αισθανόμασταν πολύ μεγαλύτερη σιγουριά, αν στα χέρια του Πεζικού υπήρχε αριθμός SPIKE SR. Έχουμε “κολλήσει” στους SR, για λόγους που έχουμε εξηγήσει αρκετές φορές. Αλλά κυρίως, διότι μια απλή ομάδα πεζικού, μπορεί να γίνει καταστροφέας αρμάτων μάχης. Το έκαναν οι Ουκρανοί, ας δώσουμε τα όπλα και στο δικό μας Πεζικό να μπορεί να πολεμήσει.
