Τσέχικο ραντάρ εντοπίζει Β-2 στα 250 χιλιόμετρα… ή ίσως κι όχι.

Το τσέχικης κατασκευής ραντάρ Vera-NG, που αναφέρεται ότι είναι ικανό να ανιχνεύσει το αμερικανικό stealth βομβαρδιστικό B-2 από απόσταση 250 χιλιομέτρων, θεωρείται ως ένα από τα πιο σύγχρονα συστήματα ραντάρ που διαθέτει το Βιετνάμ, σύμφωνα με το defense-blog.com.
Πρόκειται για τη νεότερη προσθήκη στο οπλοστάσιο της νοτιοασιατικής αυτής χώρας, προκειμένου να βελτιωθεί η δυνατότητα ανίχνευσης και στοχοποίησης αεροσκαφών πολύ χαμηλού ίχνους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αυτά τα συστήματα ραντάρ λειτουργούν σύμφωνα με τη μέθοδο TDOA (Time Difference of Arrival). Αυτή είναι μια μέθοδος μέτρησης της χρονικής διαφοράς, ανίχνευσης και συγχώνευσης δεδομένων από πηγές επιστροφής ακτινοβολίας με βάση τον διαφορετικό χρόνο μετάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που ακτινοβολούνται από την πηγή προς το σταθμό λήψης.
Το συγκρότημα αποτελείται από 3 δέκτες ραδιοσήματος Vera-NG που ο καθένας καλύπτει 120 μοίρες για πλήρες σύνολο 360 μοιρών ολομέτωπης κάλυψης.
Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, με αυτόν τον τρόπο οι υπολογισμοί, η έγκαιρη αναγνώριση και οι συντεταγμένες της απόστασης, αζιμούθιο, μονάδες υψόμετρου είναι αρκετά ικανές για εντοπίσουν και καθοδηγήσουν στους στόχους τους κατευθυνόμενους αντιαεροπορικούς πύραυλους. Υποτίθεται ότι μπορούν να εντοπιστούν κι εμπλακούν στοχοι όπως F-22, F-35, B-2.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι εύκολα αντιληπτό πως δεν είναι εφικτό να επιβεβαιωθούν με κανέναν τρόπο, ενώ και στην πράξη το σύστημα δεν έχει δοκιμαστεί σε πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες ποτέ και πουθενά.
Επιπλέον, σε πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες πολλά πράγματα θα είναι διαφορετικά από ό,τι τον καιρό της ειρήνης. Από τα προφίλ πτήσης και το υψόμετρο που θα πετούν τα εισερχόμενα αεροσκάφη (που ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος να είναι κάποιες δεκάδες χιλιάδες πόδια ώστε να είναι εντός του οπτικού ορίζοντα των εχθρικών ραντάρ) μέχρι χρήση συστημάτων παρεμβολών και ηλεκτρονικού πολέμου.
Ασφαλώς κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να προετοιμάζεται όσο καλύτερα μπορεί και να επενδύει στα συστήματα εκείνα που θα θεωρήσει ότι της δίνουν όσο το δυνατόν καλύτερες πιθανότητες ενάντια στον επερχόμενο εχθρό της.
Στην περίπτωση του Βιετνάμ βέβαια ο εχθρός αυτός δεν είναι πλέον οι ΗΠΑ, αλλά η Κίνα και τα δικά της εγχώρια αεροσκάφη χαμηλού ίχνους.