Υψηλού “ερασιτεχνισμού”, αλλά και έως εγκληματικής δράσης σε θέματα εθνικής ασφαλείας- και αρκετά γελοία- είναι αυτά που καταγράφει σε άρθρο του, ο αρχισυντάκτης του The Atlantic, Jeffrey Goldberg, στις ΗΠΑ.
Όπου ο ίδιος κάποια στιγμή έλαβε κλήση στο κινητό του στις 11 Μαρτίου, να γίνει μέλος μιας ομάδας στο πρόγραμμα επικοινωνίας Signal, για να διαπιστώσει πως αυτή ήταν μια κλειστή συζήτηση ανώτατων κυβερνητικών στελεχών, ανάμεσα τους ο Αντιπρόεδρος J.D. Vans, ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Mike Waltz, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, η διευθύντρια της υπηρεσίας Εθνικών Πληροφοριών Tulsi Gabbard και άλλοι!
Τι συζητούσαν μεταξύ τους; Το πως θα διαχειριστούν την νέα κρίση με τους Χούθι στην Υεμένη, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει πάλι να εξαπολύουν επιθέσεις σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα. Και οι μετέχοντες αντάλλασαν μεταξύ τους απόρρητες πληροφορίες, κρίσεις και απόψεις, όπου στο τέλος, στις 15 Μαρτίου κυκλοφόρησε εντός της ομάδας, ενημέρωση με το “πακέτο” επιθέσεων που θα πραγματοποιούσαν οι Άμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις στους Χούθι σε λίγες ώρες! Με όπως φαίνεται στόχους, ώρα επίθεσης κ.ο.κ. δηλαδή άκρως απόρρητα στοιχεία.
Ο Jeffrey Goldberg, έως τότε παρακολουθούσε τις συνομιλίες στο κινητό, χωρίς να μετέχει, έχοντας συνεχώς την απορία αν πράγματι όσα έβλεπε ήταν συνομιλίες μεταξύ των ανωτάτων αξιωματούχων της κυβέρνησης Τραμπ, ή κάποια καλά σχεδιασμένη φάρσα που κάποιοι του είχαν στήσει. Όταν όμως είδε τις πληροφορίες για την επίθεση στην Υεμένη, οι οποίες σε λίγες ώρες επαληθεύθηκαν, κατάλαβε πως η όλη κουβέντα ήταν αυθεντική, και ο ίδιος είχε περιληφθεί κατά λάθος στην κλειστή ομάδα.
Τα παραπάνω δημοσίευσε σε χθεσινό του άρθρο στο The Atlantic προκαλώντας σάλο στις ΗΠΑ. Όχι μόνο γιατί για τόσο σοβαρές συνομιλίες είχε χρησιμοποιηθεί ένα εμπορικό πρόγραμμα μυνημάτων, το Signal και όχι μια ασφαλής κρυπτογραφημένη κρατική υπηρεσία, αλλά και για την όλη προχειρότητα της διαχείρισης. Συν βέβαια τα σπαρταριστά που αποκαλύπτονται. Όπου ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, J.D. Vance δηλώνει πως “σιχαίνομαι να διασώζω πάλι τους Ευρωπαίους” (οι οποίοι υποτίθεται δεν μπορούν να πλήξουν τους Χούθι άρα χρειάζονται τις ΗΠΑ και την πολεμική τους μηχανή) ενώ ο υπουργός Άμυνας συμπληρώνει πως η Ευρώπη είναι “τσαμπατζήδες και αυτό είναι άθλιο”.
Επίσης μέρος των συνομιλιών περιστρέφεται για το πως θα επικοινωνηθεί στο κοινό των ΗΠΑ η επίθεση, καθώς το εμπόριο που αφορά τις ΗΠΑ και περνά από το Σουέζ είναι μικρό, ενώ αυτό που αφορά την Ευρώπη είναι πολυ μεγαλύτερο. Οπότε εδώ προτείνεται ως μέθοδος επικοινωνίας είναι να ειπωθεί πως “έτσι οι ΗΠΑ δίνουν ένα ισχυρό μήνυμα αποτροπής, εκεί που η προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν είχε αποτύχει”. Αλλά στις συνομιλίες γίνεται νύξη και πως θα απαιτηθεί από τους “Ευρωπαίους και τους Αιγύπτιους να προσφέρουν κάποιο οικονομικό όφελος στις ΗΠΑ, ως αντίκρυσμα”.
Η όλη ιστορία έχει την αστεία πλευρά της βέβαια, αλλά όπως επισημαίνει και ο Goldberg, υπάρχει σοβαρή παραβίαση ασφαλείας, με χρήση εμπορικού λογισμικού, ενώ δια νόμου στις ΗΠΑ τέτοιες επικοινωνίες πρέπει να καταγράφονται, οπότε η αυτόματη διαγραφή τους μέσω Signal σε κάποιο διάστημα, όπως είχε προβλεφθεί, κι αυτό είναι αδίκημα.
