Η προμήθεια οπλικών συστημάτων του «εχθρού» είναι μια από τις πιο έντονες ονειρώξεις των μυστικών υπηρεσιών. Όπου το εχθρικό όπλο θα αποκαλύψει όλα τα μυστικά του και θα επιτρέψει να δημιουργηθούν τα κατάλληλα αντίμετρα και τακτικές. Στην πράξη βέβαια, αυτές οι κατασκοπικές ιστορίες, κυρίως επί Ψυχρού Πολέμου, δεν απέδωσαν και τόσο πολλά, τουλάχιστον από την πλευρά της Δύσης, που αναζητούσε π.χ. σοβιετικά μαχητικά αεροσκάφη, ραντάρ, πυραύλους κ.ο.κ. Το ίδιο και από την «ανατολική» πλευρά, όπου η προμήθεια μέσω κατασκοπίας δυτικών όπλων και σχεδίων και πάλι δεν έδωσε κάποια πρωτοκαθεδρία ούτε βέβαια απέτρεψε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ που ήταν κυρίως οικονομική και πολιτική.
Πάντως η ιστορία προμήθειας ξένων όπλων διατηρείται και οι περισσότερες μεγάλες χώρες «ψωνίζουν» από όπου βρουν. Και πολλές φορές και τελείως νόμιμα. Τελευταίο παράδειγμα η πώληση ενός άρματος Τ-84 Oplot από την Ουκρανία στις ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο είναι η πιο εξελιγμένη ουκρανική εκδοχή της οικογένειας αρμάτων Τ-80, που χιλιάδες του τύπου συνεχίζουν να υπηρετούν στις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Προφανώς η πώληση γίνεται για να διαπιστώσουν οι ΗΠΑ πόσο επίφοβο μπορεί να γίνει ένα βελτιωμένο Τ-80 (και τα συναφή μοντέλα) και να το δοκιμάσουν σε σενάρια συγκρούσεων απέναντι στα δικά τους M-1.
