του David Ignatius, αρθρογράφου της Washington Post
Η ειρηνευτική πρωτοβουλία του Προέδρου Τραμπ για την Ουκρανία -με τις κενές απειλές της και τις ανώφελες προθεσμίες της- έχει σχεδόν καταρρεύσει. Αυτό που μένει είναι το πεδίο της μάχης, όπου το Κίεβο και η Μόσχα επιδίδονται σε έναν πόλεμο φθοράς.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν, από στρατιωτική άποψη, στον μεγαλύτερο πόλεμο που αντιμετωπίζει η Ευρώπη εδώ και περίπου έναν αιώνα; Αυτό που κατάλαβα μιλώντας με στρατιωτικές πηγές κι από τις δύο πλευρές είναι ότι πρέπει να περιμένουμε περισσότερους θανάτους και καταστροφές. Για να τα βγάλει πέρα, η Ουκρανία έχει υιοθετήσει ένα νέο δόγμα που αποκαλείται «στρατηγική εξουδετέρωση». Όπως εξηγεί ο εμπνευστής της, ο πρώην υπουργός Άμυνας Αντρίι Ζαγκορόντνικ, στόχος είναι να παραλύσουν οι ρωσικές δυνάμεις στο έδαφος και στον αέρα, όπως έγινε και στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο, αλλά δεν θα μπορεί να τον κερδίσει.
Στην άλλη πλευρά, ο στρατηγός Βαλέρι Γερασίμοφ, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, είπε στις 30 Αυγούστου στους Ρώσους στρατιωτικούς διοικητές ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν τη στρατηγική πρωτοβουλία, παραδέχθηκε όμως εμμέσως ότι η θερινή επέλαση δεν προκάλεσε μεγάλα κέρδη. Δεν κατακτήθηκαν ούτε καν οι τέσσερις ουκρανικές περιοχές που διεκδικεί η Ρωσία από το 2022. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Γερασίμοφ, η Ρωσία κατέχει το 79% του Ντονέτσκ, το 74% της Ζαπορίζια, το 76% της Χερσώνας και το 99,7% του Λουχάνσκ.
Τα όποια εδαφικά κέρδη συνοδεύτηκαν από τον θάνατο ή τον τραυματισμό άνω του ενός εκατομμυρίου Ρώσων. Σύμφωνα με έναν αμερικανικό υπολογισμό, οι Ρώσοι χάνουν πέντε άνδρες για κάθε άνδρα που χάνουν οι Ουκρανοί. Σε ορισμένες μάχες, η αναλογία είναι 12:1. Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα παραμένει: πώς θα μπορέσει η Ουκρανία να σταματήσει αυτή την αργή, αλλά επίμονη προέλαση; «Ο στόχος δεν θα έπρεπε να είναι να ηττηθεί η Ρωσία, αλλά να μην μπορέσει να πετύχει τους στρατιωτικούς της στόχους», λέει ο Ζαγκορόντνικ. Νίκη, συμπληρώνει, σημαίνει να μπορείς να κινείσαι κάτω από σταθερή στρατιωτική πίεση.
Αυτό που θέλει να επαναλάβει η Ουκρανία σε άλλες περιοχές είναι η εξουδετέρωση του ισχυρού ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα με τη βοήθεια πυραύλων και drones. Για να συμβεί αυτό, λέει ο Ζαγκορόντνικ, πρέπει να επεκταθεί η «ζώνη θανάτου» για τις ρωσικές δυνάμεις από τα σημερινά 20 χιλιόμετρα πίσω από τη ζώνη του μετώπου στα 130 με 160. Το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της στρατηγικής θα είναι η αεράμυνα, και ιδιαίτερα η αντιμετώπιση των βαλλιστικών πυραύλων της Ρωσίας. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι οι αμερικανοί πύραυλοι Patriot, αλλά είναι πανάκριβοι και λίγοι.
Η Ουκρανία έχει υιοθετήσει και τη «στρατηγική απαισιοδοξία». Το ιππικό δεν διακρίνεται, ο Τραμπ δεν θα τελειώσει τον πόλεμο ούτε σε μια μέρα, ούτε σε έναν χρόνο, ούτε ποτέ. Η Ευρώπη προσπαθεί να γεμίσει το κενό, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει εγγυήσεις ασφαλείας παρά μετά το τέλος του πολέμου – που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
