Οι μαζικές επιθέσεις της Ουκρανίας σε ρωσικές ενεργειακές υποδομές τις τελευταίες ώρες αποτελούν την πιο καθαρή και απροκάλυπτη απάντηση στο δόγμα τρόμου που εφαρμόζει η Μόσχα εδώ και τρία χρόνια απέναντι στον ουκρανικό πληθυσμό. Με συντονισμένα πλήγματα, κυρίως με μη επανδρωμένα αεροσκάφη μεγάλης εμβέλειας, η Ουκρανία έφερε για πρώτη φορά το σκοτάδι και το κρύο σε περιοχές γύρω από τη Μόσχα, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, σε εικόνες που θυμίζουν όσα βιώνουν συστηματικά οι Ουκρανοί από τον χειμώνα του 2022.
Οι επιθέσεις φαίνεται να στόχευσαν κρίσιμους κόμβους του ρωσικού ενεργειακού δικτύου, υποσταθμούς, γραμμές διανομής και εγκαταστάσεις που τροφοδοτούν τόσο αστικές περιοχές όσο και βιομηχανικές μονάδες. Παράλληλα, υπάρχουν ενδείξεις για πλήγματα σε διυλιστήρια και εγκαταστάσεις καυσίμων, ενισχύοντας τη στρατηγική της Ουκρανίας να χτυπήσει όχι μόνο την καθημερινότητα, αλλά και τα έσοδα και τη λειτουργική αντοχή της ρωσικής πολεμικής μηχανής.
Η εικόνα μιας υποτιθέμενης υπερδύναμης, η οποία διαφημίζει εδώ και χρόνια την πανίσχυρη αντιαεροπορική της άμυνα, να αδυνατεί να προστατεύσει βασικές υποδομές λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσά της, είναι αποκαλυπτική. Παρά τις ανακοινώσεις περί καταρρίψεων δεκάδων ή εκατοντάδων drones, το αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο καθώς οι ουκρανικές επιθέσεις περνούν, πλήττουν στόχους και παράγουν πραγματικές, μετρήσιμες συνέπειες για τη ρωσική οικονομία.
Για τη ρωσική κοινωνία, αυτό που συμβαίνει έχει ιδιαίτερη σημασία. Για πρώτη φορά μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δοκιμάζουν έστω και σε μικρότερη κλίμακα αυτό που η Ρωσία επέβαλε συνειδητά και συστηματικά στην Ουκρανία εδώ και 3 χρόνια. Οι Ουκρανοί βιώνουν καθημερινά σκοτάδι, κρύο, διακοπές ρεύματος, αβεβαιότητα. Η ειρωνεία όμως είναι εμφανής. Το Κρεμλίνο απειλούσε ότι θα «παγώσει» την Ευρώπη. Τελικά, εκείνοι που παγώνουν είναι οι κάτοικοι γύρω από τη Μόσχα.
Η ουκρανική στρατηγική είναι ξεκάθαρη. Αφού η Ρωσία επέλεξε να μετατρέψει τις ενεργειακές υποδομές σε νόμιμο στόχο πολέμου, η απάντηση έρχεται στο ίδιο πεδίο. Όχι με δηλώσεις, αλλά με επιχειρήσεις ίδιες ακριβώς με αυτές που διεξάγουν οι Ρώσοι, με πολιτικό μήνυμα πως ο πόλεμος δεν περιορίζεται πια στο ουκρανικό έδαφος.
Το πιο ανησυχητικό για τη Μόσχα δεν είναι μόνο η ζημιά στις υποδομές. Είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτεται μια δομική αδυναμία. Ένας στρατός που δεν μπορεί να προστατεύσει το εσωτερικό του, ένας μηχανισμός αεράμυνας που μπορεί να αντιμετωπίσει σύμφωνα με την προπαγάνδα τα αμερικανικά Β-2, αλλά που αποτυγχάνει απέναντι σε φθηνά, ευέλικτα και μαζικά μέσα, και ένα καθεστώς που βλέπει το αφήγημα της απόλυτης ισχύος να καταρρέει μαζί με τους μετασχηματιστές και τα καλώδια.
Για τρία χρόνια, η Ρωσία επιχείρησε να κάμψει την Ουκρανία παγώνοντας τις πόλεις της και βυθίζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στο σκοτάδι. Τώρα, δοκιμάζει το ίδιο της το όπλο, ή μάλλον καλύτερα, το δικό της “φάρμακο”. Και η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά δεν μπορεί να το αποδώσει σε «ναζιστές», «τρομοκράτες» ή ξένους δαίμονες. Είναι απλώς ο πόλεμος που επέλεξε να ξεκινήσει, να επιστρέφει στο σπίτι της.
