Έχοντας κερδίσει τον διαγωνισμό για τις νέες φρεγάτες Type 31 του Βρετανικού Ναυτικού η Babcock χτίζει ένα νέο εργοστασιακό τμήμα στο ναυπηγείο Rosyth, ιδιοκτησίας της. Το τμήμα που θα ναυπηγηθούν οι νέες φρεγάτες κατασκευάζεται δίπλα στη δεξαμενή όπου συναρμολογήθηκαν τα αεροπλανοφόρα Queen Elizabeth, σε χώρο που κατασκευάστηκαν τμήματα του αεροπλανοφόρου.
Η κατασκευή περιλαμβάνει την διάνοιξη ενός χώρου μήκους 160 μέτρων, πλάτους 60 μέτρων και ύψους 40 μέτρων, όπου δύο κύτη Type 31 θα μπορούν να ναυπηγούνται πλάι με πλάι. Ένα ημι-μόνιμο στέγαστρο θα μπορεί να τοποθετηθεί εκεί εξασφαλίζοντας άνετες συνθήκες κατασκευής μέρα και νύχτα με κάθε καιρό. Το στέγαστρο θα έχει μεγάλες πύλες σε κάθε πλευρά του, με δυο θύρες καθεμία διαστάσεων 24 μέτρων πλάτος και 30 μέτρα ύψος. Οι δυό θύρες θα μπορούν να ενώνονται στη μέση με μια αφαιρούμενη δοκό που όταν έρθει η στιγμή θα προσφέρει ένα άνοιγμα πλάτους 48 μέτρων. Ένα ζεύγος γερανών με διπλή ράγα θα βοηθά την τοποθέτηση των τμημάτων κατά τη φάση της ναυπήγησης.
Σκοπός είναι το κτίριο να χρησιμοποιηθεί και για άλλα σχέδια μετά το πέρας της ναυπήγησης των Type 31.
Μόλις ολοκληρωθούν, τα κύτη θα ανυψωθούν με τη χρήση Αυτοκινουμένων Φορέων Φόρτωσης (SPMT) και θα κυλιστούν σε μια υψηλής εδαφικής αντοχής περιοχή για την αρμολόγηση της υπερκατασκευής, την τοποθέτηση των ιστίων και των λοιπών υποσυστημάτων.
Με την περαίωση και αυτής της φάσης, μια ειδική καταδυόμενη κλίνη θα τοποθετηθεί μέσα στο ναυπηγείο και θα παραλληλιστεί με τα πλοία. Τα SPMT θα κυλίσουν το κύτος μέσα στην κλίνη και αυτή θα μεταφέρει το πλοίο σε βαθύτερα νερά εντός του ποταμού. Στη συνέχεια η κλίνη θα κάνει αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει: θα βυθιστεί σταδιακά και ελεγχόμενα επιτρέποντας στο νεότευκτο κύτος να επιπλεύσει. Αυτή είναι η κοινή πλέον μέθοδος καθέλκυσης στα σύγχρονα ναυπηγεία που αντικατέστησε την κλασσική μέθοδο “ρίψης” του κύτους στο νερό. Όσο εντυπωσιακή και συμβολική κι αν ήταν, η παλιά μέθοδος εγκυμονούσε κινδύνους και επέφερε σημαντικές καταπονήσεις στη δομή του νέου πλοίου.
Το αντιτορπιλικό HMS Duncan ήταν το τελευταίο πλοίο του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού που υπέμεινε την κλασσική μέθοδο καθέλκυσης το 2010.
Λόγοι πολιτικής δείχνουν να κατευθύνουν την βαριά ναυπηγική προσπάθεια των πολεμικών πλοίων της Βρετανίας στον Βορρά, συγκεντρώνοντας τις ναυπηγήσεις μεγάλων πολεμικών στη Σκωτία. Έτσι, μετά τα αντιτορπιλικά Type 45 και τα αεροπλανοφόρα, σειρά παίρνουν οι 13 τουλάχιστον νέες φρεγάτες του στόλου. Η επιλογή αυτή τεντώνει τις παραγωγικές δυνατότητες των σκωτικών ναυπηγείων και τα αναγκάζει σε επενδύσεις για την αύξηση της παραγωγής όπως αυτή που περιγράφεται παραπάνω, ονομαστικής αξίας 50 εκατομμυρίων λιρών (περίπου 4% των 1.25 δις που στοιχίζει το πρόγραμμα) τη στιγμή που τα ναυπηγεία στην Αγγλία “κάθονται” (ναυπηγικές κλίνες στο Appledore και στο Portsmouth έκλεισαν ενώ τα Cammell Laird υπολειτουργούν).
Πολλοί διερωτούνται αν αξίζει τον κόπο ή αν η κυβέρνηση μπορεί να εξασφαλίσει συνέχιση των ναυπηγήσεων είτε με νέες παραγγελίες φρεγατών είτε με εξαγωγές. Μοίρασμα των εργασιών ναυπήγησης κατά το πρότυπο των Queen Elizabeth (κατασκευή κατά τμήματα και ρυμούλκηση/συναρμολόγησή τους σε μια κεντρική εγκατάσταση) θα μπορούσε να είναι μια λύση, δίνοντας δουλειά σε όλους και μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο παράδοσης, αν και στην περίπτωση των φρεγατών τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο απλά.
Η πιθανότητα εξαγωγών έιναι ακόμα υπαρκτή. Η Type 31 λαμβάνει μέρος σε αρκετούς διεθνείς διαγωνισμούς για σχέδια φρεγατών ή υπεράκτιων περιπολικών, όπως του αμερικανικού διαγωνισμού FFG(X), σε περίπτωση που υπάρξει συνεργασία με τα ναυπηγεία Huntington Ingalls Industries (HII), Ιρλανδία και Νέα Ζηλανδία έχουν ανάγκες 2 ή 3 πλοίων εκάστη, όπως άλλωστε και η Πολωνία. Πιθανή είναι και η περίπτωση της Ινδονησίας για άλλες 2 φρεγάτες ενώ ανοιχτές είναι και οι αγορές της Ασίας, Νοτίου Αμερικής και των χωρών του Περσικού Κόλπου, όπου αναμένεται όμως σκληρός ανταγωνισμός με γαλλικά, ισπανικά και γερμανικά σχέδια. Σε κάθε περίπτωση, οι χώρες αυτές θα απαιτήσουν μερίδιο ή και ολόκληρωτική ναυπήγηση στη χώρα τους, γεγονός που δεν επιλύει το πρόβλημα της απασχόλησης.
Αν και η ολοκλήρωση των προδιαγραφών έγινε το 2015, το σχέδιο Type 31 πήρε καιρό για να καταλήξει. Μόλις τον Νοέμβριο του 2019 κατακυρώθηκε στο πρόγραμμα στα ναυπηγεία Babcock, που τώρα αναλαμβάνουν με γοργούς ρυθμούς για να πετύχουν τα χρονοδιαγράμματα. Η Babcock υπόσχεται πως το πρώτο πλοίο θα αρχίσει να ναυπηγείται εντός του 2021, θα καθελκυστεί το 2023 και θα αποκτήσει πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία τον Μάιο του 2027. Αυτό σημαίνει 2.5 χρόνια συμπλήρωση υποσυστημάτων και 18 μήνες δοκιμών. Για να επιτευχθεί ο στόχος του Βασιλικού Ναυτικού που θέλει το τελευταίο πλοίο να παραδοθεί ως το 2028, θα πρέπει το ναυπηγείο να εργάζεται σε 24ωρες βάρδιες από την αρχή ως το τέλος για να παραδώσουν 5 πλήρως λειτουργικά πλοία σε επτά χρόνια.
Υπάρχει φυσικά κάποια αμφιβολία μεταξύ ναυπηγικών κύκλων για το επιτεύξιμο του εγχειρήματος σε τόσο στενά χρονικά όρια, ειδικά δεδομένης της μέτριας παραγωγής χάλυβα και της έλλειψης πείρας από τα Rosyth αλλά η πολιτική στήριξη και η βιομηχανική και κοινή θέληση για την “νεκρανάσταση” των βρετανικών ναυπηγείων και την επανείσοδό τους στην αγορά είναι μεγάλη. Το μέλλον θα δείξει.
Πηγή: Savethe royalnavy.org
