Το μαχητικό αεροσκάφος J-6 αποτέλεσε μια από τις πιο γνωστές κατασκευές της κινεζικής αεροπορικής βιομηχανίας και ήταν μια τοπική εξέλιξη του σοβιετικού MiG-19. Αναπτύχθηκε από την εταιρεία Shenyang Aircraft Corporation και παρήχθη μαζικά για δεκαετίες.
Το J-6 ήταν ένα μονοθέσιο, δικινητήριο, με κλασική σχεδίαση οπισθοκλινούς πτέρυγας στο μέσο της ατράκτου και μεγάλο κάθετο σταθερό. Κατασκευασμένο κυρίως από αλουμίνιο, έκανε χρήση κραμάτων για τη μείωση του βάρους και αύξηση της αντοχής. Ο κεντρικός αεραγωγός στο ρύγχος τροφοδοτούσε και τους δύο κινητήρες του.
Το J-6 διέθετε ισχυρό οπλισμό για την εποχή του, ο οποίος τον καθιστούσε ικανό να ανταπεξέλθει σε διάφορες αποστολές, αλλά κυρίως εναντίον εχθρικών αεροσκαφών σε αερομαχίες, με κυριότερο τα τρία πυροβόλα τύπου NR-30 των 30 mm.
Επιπλέον μπορούσε να μεταφέρει πυραύλους αέρος-αέρος τύπου PL-2 ή PL-5, θερμικής καθοδήγησης, εμβελείας κάπου 8 χιλιομέτρων, οι οποίοι αποτελούσαν κινεζικές εκδοχές των σοβιετικών K-13 (AA-2 Atoll). Παρόλο που το J-6 σχεδιάστηκε κυρίως για εναέριες μάχες, είχε επίσης τη δυνατότητα να φέρει βόμβες και ρουκέτες.
Το μήκος του αεροσκάφους φτάνει τα 14,64 μέτρα, το εκπέτασμα τα 9 και το ύψος τα 3,89 μέτρα, ενώ η πτερυγική επιφανεία είναι 25,16 τετραγωνικά μέτρα. Το κενό βάρος είναι 5.447 κιλά, ενώ το μέγιστο απογείωσης ανεβαίνει στα 8.800 κιλά.
Οι κινητήρες είναι δύο τουρμποτζέτ Wopen-6A (τοπική έκδοση του Tumansky RD-9B), με ώση 25,5 kN ο καθένας, και 32 kN με μετάκαυση. Αυτή η ισχύς επιτρέπει στο αεροσκάφος ανώτατη ταχύτητα 1.540 km/h (Mach 1,35). Η επιχειρησιακή ακτίνα δράσης είναι 685 χιλιόμετρα, ενώ με τη χρήση πρόσθετων δεξαμενών καυσίμων μπορεί να αυξηθεί σε 2.200 χιλιόμετρα. Η οροφή πτήσης φτάνει τα 17.500 μέτρα, καθιστώντας το ικανό για προφιλ αποστολών low-high-low.
Η παραγωγή ξεκίνησε το 1958 και συνεχίστηκε έως το 1981 (!), με περισσότερες από 4.500 μονάδες να κατασκευάζονται στην Κίνα. Αν και μετρίων επιδόσεων και με μικρό περιθώριο ώρων πτήσης, παρέμεινε σε υπηρεσία σε πολλές αεροπορίες έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η Κίνα άρχισε να αποσύρει τα J-6 σταδιακά από τη δεκαετία του 1990, αντικαθιστώντας τα με πιο σύγχρονα μαχητικά όπως το J-7 (τοπική έκδοση του MiG-21) και αργότερα με το J-8.
Το J-6 εξήχθη σε πολλές χώρες, κυρίως ασιατικές και αφρικανικές και είδε αρκετή πολεμική δράση. Μεταξύ των κύριων χρηστών -εκτός Κίνας- συγκαταλέγονται:
- Πακιστάν: Χρησιμοποιήθηκε ενεργά στον πόλεμο του 1971 εναντίον της Ινδίας.
- Αλβανία: Παρέλαβε 12 J-6, τα οποία αποτέλεσαν τον πυρήνα της αεροπορίας της, σε ρόλους αποκλειστικά αναχαίτισης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η έδρα τους ήταν οι αεροπορικές βάσεις σε Κουτσόβη και Τίρανα. Παρέμειναν σε υπηρεσία έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000.
- Βόρεια Κορέα: Χρησιμοποιήθηκε σε ρόλο αεράμυνας.
- Βιετνάμ: Μετείχε στον Πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς 30 αεροσκάφη παραδόθηκαν μεταξύ 1970 και 1972.
Οι επιτυχίες των πακιστανικών J-6
Η πιο αξιοσημείωτη χρήση του μαχητικού ήταν στον Πόλεμο του 1971 μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της σύρραξης, τα πακιστανικά J-6 πραγματοποίησαν 650 αποστολές και κατέρριψαν 8 ινδικά, συμπεριλαμβανομένων των Su-7 και Hawker Hunter, ενώ προκάλεσαν ζημιές σε 2 ακόμη.
Στις 4 Δεκεμβρίου 1971, ο χειριστής Javaid Latif της 23ης Μοίρας κατέρριψε ένα ινδικό Su-7 πάνω από το αεροδρόμιο Risalewala. Την ίδια μέρα, ο Υποπλοίαρχος Qazi Javed της 25ης Μοίρας κατέρριψε ένα Hawker Hunter πάνω από το αεροδρόμιο Mianwali.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1971, ο Διοικητής Μοίρας Saad Hatmi και ο wingman του, Shahid Raza, κατέρριψαν δύο ινδικά Hunter κοντά στο Sakesar.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1971, ο Atiq Sufi της 11ης Μοίρας κατέρριψε ένα Su-7. Την επόμενη, στις 8 Δεκεμβρίου, ο Διοικητής Μοίρας Hassan Hashmi κατέρριψε ένα ακόμη Su-7 που επιχειρούσε εναντίον του αεροδρομίου Risalewala, αποτρέποντας μια πιθανή επίθεση κατά της πακιστανικής βάσης.
Στις 14 Δεκεμβρίου 1971, ο Amir Sharif της 11ης Μοίρας ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε ένα ινδικό MiG-21 πάνω από το Shakargarh. Αυτή η κατάρριψη, αν και δεν επιβεβαιώθηκε, είχε ενδιαφέρον, καθώς το MiG-21 που υπηρετούσε στην ινδική αεροπορία, ήταν πιο προηγμένο και πολύ πιο ταχύ αεροσκάφος σε σύγκριση με το J-6.
Συνολικά το J-6 παρά τις περιορισμένες δυνατότητές του σε σύγκριση με πιο σύγχρονα αεροσκάφη, μπόρεσε να υπηρετήσει με επιτυχία σε πολλές χώρες, χάρη στη φθηνή τιμή του και την εύκολη συντήρηση, προσφέροντας στην άμυνα τους για δεκαετίες. Ενώ για την κινεζική αεροδιαστημική βιομηχανία αποτέλεσε ένα καλό πεδίο εξέλιξης, με ενσωμάτωση κινεζικών συστημάτων στο αρχικό σοβιετικό σχέδιο.
