Δυστυχώς το έχουμε γράψει πολλές φορές. Τα αντιαεροπορικά συστήματα SA-8B του Ελληνικού Στρατού, είναι τελείως παρωχημένα. Και όταν λέμε παρωχημένα, εννοούμε πως δυστυχώς δεν σηκώνουν ούτε καν εκσυγχρονισμό. Το πήγμα είναι παλιό, φτιαγμένο μια άλλη εποχή, βασίζεται σε έναν αερόψυκτο κινητήρα με απίστευτα υψηλό θερμικό ίχνος, ενώ το ραντάρ και οι πύραυλοι, ακόμη και το ηλεκτρο-οπτικό σύστημα, είναι τεχνολογίας 50 ετών παλιά. Αναγνωρίζουμε πως όταν μπήκαν σε υπηρεσία, τη δεκαετία του ’90, τα SA-8B, ήταν μια λύση για τις τότε απειλές. Σήμερα όμως, το μόνο που κάνουν είναι να απασχολούν πολύτιμα στελέχη του Πυροβολικού, και να μην είναι σε θέση να προσφέρουν τίποτα στη Α/Α άμυνα.
Photos of a destroyed Armenian Osa TELAR and one of its 9M33M2 missiles. 2964/https://t.co/cZjtqP9NIF pic.twitter.com/BsVstIQc3B
— Rob Lee (@RALee85) February 12, 2021
Αναγκαζόμαστε να το γράψουμε έτσι “ωμά”, καθώς διαπιστώσαμε ότι μερικοί συνεχίζουν να πιστεύουν σε ένα σύστημα τότε άχρηστο στα σημερινά δεδομένα, όσο και θα το 40άρι Bofors. Κι αν ένα Bofors θα μπορούσε να έχει κάποια χρήση εναντίον μια ακτής απόβασης, δεν βλέπουμε καλύτερη χρήση για κάποιο SA-8B. Το ξαναλέμε, με το που “εκκινήσει” ο κινητήρας του, το σύστημα θα είναι ορατό (στο υπέρυθρο φάσμα) από τουρκικό F-16 που μόλις απογειώθηκε. Η δε δυνατότητά του να πλήξει με πύραυλο το F-16, για να αντιγράψουμε τους φλεγματικούς Βρετανούς, υπάρχει μόνο αν ο χειριστής του SA-8B ρίξει τον πύραυλο στο κεφάλι του χειριστή όταν βγαίνει από την αίθουσα ενημέρωσης στο Εσκί Σεχίρ.
SA-8B Gecko, ζητείται αντικαταστάτης για αξιόπιστη Α/Α άμυνα απέναντι στα τουρκικά UAV/UCAVs
Αναγνωρίζουμε, και το έχουμε γράψει πολλές φορές, πως τα σοβιετικής, νυν ρωσικής προέλευσης οπλικά συστήματα, έχουν γύρω τους μια αίγλη απίστευτων ικανοτήτων, που τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το έχουμε γράψει, και το ξαναγράφουμε. Άλλο το πεδίο μάχης στη Δυτική Ευρώπη, με τα SA-8B και τα ZSU-23-4 Shilka να καλύπτουν τις μαζικές επελάσεις των Τ-64/72/80 απέναντι στα A-10A, AH-1 Cobra, AH-64A Apache (αν και τα τελευταία μπορούσαν να καταστρέψουν τα Α/Α συστήματα από ικανή απόσταση), άλλο η σημερινή κατάσταση.
Κάποιοι διαβάζουν στο wikipedia πως το SA-8B έχει εμβέλεια 15 χιλιομέτρων, και θεωρούν πως θα “ρίξει” τα πάντα στα 15 χιλιόμετρα. Δυστυχώς για εμάς, δεν ισχύει. Στην Αρμενία δεν κατάφερνε να εγκλωβίσει τα μικροσκοπικά TB2 Bayraktar, και οι Τούρκοι, δυστυχώς για τους φίλους Αρμενίους, έκαναν “πάρτυ” με τα παλαιά SA-8B (που σημειωτέον, οι Αρμένιοι είχαν βελτιωμένα συστήματα των δικών μας SA-8B). Όσο κι αν δεν μας αρέσει, οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να βγάλουν εκτός μάχης, και να γράψουν στο παλμαρέ τους μέχρι και πολύ πιο προηγμένα Α/Α συστήματα. Ποιος ο λόγος εμείς να θεωρούμε πως τα SA-8B έχουν ελπίδες επιβίωσης;
Δυστυχώς, πρέπει να πούμε ένα πρόβλημα. Το ΓΕΣ προφανώς και δεν έχει άλλη επιλογή από το να κρατήσει σε υπηρεσία τα παρωχημένα όπλα, προκειμένου να μην χάσει τις οργανικές μονάδες που τα φιλοξενούν. Αλλά τα όπλα αυτά, δεν θα κάνουν τίποτα ούτε απέναντι σε ελικόπτερα, τα Τ129 ΑΤΑΚ θα τα βλέπουμε επίσης από χιλιόμετρα, ενώ αμφιβάλουμε αν το ραντάρ ή οι πύραυλοι θα καταφέρουν να κάνουν κάτι με τα τουρκικά αντίμετρα. Καθώς έχουμε διαβάσει πολλές φορές για το φοβερό και τρομερό ηλεκτρο-οπτικό, που βλέπει μόνο μέρα, ενώ η κατεύθυνση του πυραύλου γίνεται ημιενεργά, πάλι είναι ευάλωτοι σε ECM. Συγχωρέστε μας, δεν μπορούμε παρά να είμαστε απόλυτοι, και θεωρούμε υποχρέωσή μας, να σας μεταφέρουμε τα πάντα χωρίς “γωνίες”.
Αρμενικό OSA κατέρριψε αζερικό Su-25 στη διάρκεια του πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ;
Δεν θα αναφερθούμε σε άλλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα η μη διασύνδεση των SA-8B με το σύστημα αεράμυνας με κάποιο αποτελεσματικό τρόπο. Ο κίνδυνος για τα ελληνικά εναέρια μέσα είναι ίσως μεγαλύτερος από το όποιο επιχειρησιακό όφελος θα έχει η χρήση των συστημάτων σε καιρό πολέμου. Αν σε ένα περιβάλλον χαμηλής έντασης, όπως το Αρτσάχ, χωρίς βαλλιστικούς πυραύλους, χωρίς F-16, χωρίς πολλά συστήματα αντιραντάρ, μόνο με “έξυπνες ιδέες χαμηλού κόστους”, οι Τούρκοι επικράτησαν, ας σκεφτούμε τι θα γίνει στα νησιά του Αιγαίου, και τις ελπίδες που θα έχουν απέναντι σε έναν εχθρό που θα έχει επιλέξει τον τόπο και τον χρόνο της επίθεσής του, ενώ, πριν την έναρξη των εχθροπραξιών, τα UAV του θα είναι σχεδόν “σταθμευμένα” πάνω από τα νησιά.
Η λύση είναι η άμεση εκκίνηση διαδικασιών για την ενίσχυση της αντιαεροπορικής ασπίδας του Ελληνικού Στρατου. Με συστήματα ψηφιακά, που θα μπορούν να διασυνδεθούν στο Σύστημα Αεράμυνας, θα μπορούν να λαμβάνουν ψηφιακά δεδομένα και πληροφορίες, και να αλληλεπιδρούν με την ΠΑ και το ΠΝ. Τα συστήματα αυτά θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν αυτόνομα, και κατά προτίμηση, στο ίδιο όχημα να ενσωματώνουν τον εκτοξευτή, αλλά και το μέσο εντοπισμού και στοχοποίησης. Αν εξαιρέσουμε τα -εξαιρετικά ομολογουμένως- ρωσικά TOR-M2, και κάποιες άλλες λύσεις εξ Ανατολών, οι επιλογές μας είναι περιορισμένες.
Δεν μας αρέσει, για όσους μας ξέρουν, να παρουσιάζουμε ένα πρόβλημα, και μετά να πετάμε “την μπάλα στην εξέδρα”, λέγοντας “ας γίνει κάτι, εμείς γκρινιάξαμε, το κάναμε το χρέος μας”. Θεωρούμε πως μπορούμε να αρχίσουμε να λέμε για νέες λύσεις, για διάφορες επιλογές, αλλά προσπαθούμε να είμαστε ρεαλιστές. Έτσι, εκτός από μια λύση με υψηλή ελληνική προστιθέμενη αξία, θα δούμε τι μπορεί να μας προσφέρει το Ισραήλ, αλλά και τι άλλο μπορεί να γίνει. Βέβαια, μάλλον θα επαναλάβουμε προηγούμενες προσεγγίσεις μας στο θέμα.
Αυτό που θα βλέπαμε σαν βασικό σύστημα, αν και δεν ενσωματώνει σε ένα όχημα πυραύλους και σύστημα εντοπισμού, μάλλον ο IRIS-T της Diehl, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Το όπλο βρίσκεται σε υπηρεσία με την ΠΑ στα προηγμένα της F-16, και θα παραμείνει για πολλά χρόνια. Επίσης, ο πύραυλος έχει ελληνική προστιθέμενη αξία καθώς στην κατασκευή του συμμετέχει ήδη η INTRACOM DEFENCE, ενώ πιθανή επιλογή του σαν IRIS-T SLM θα έφερνε κι άλλες ελληνικές εταιρείες μέσα στην κατασκευή.
Αν τώρα θελήσουμε να έχουμε απαραιτήτως το σύστημα εκτόξευσης και το σύστημα εντοπισμού στο ίδιο όχημα, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξουμε προς το Ισραήλ. H Rafael προσφέρει το I-DOME, που ουσιαστικά ενσωματώνει στο ίδιο όχημα έναν εκτοξευτή Iron Dome μαζί με ραντάρ εντοπισμού και πρόσκτησης στόχων. Το σύστημα I-DOME θα μπορούσε να ήταν ο άμεσος αντικαταστάτης των SA-8B, και μάλιστα σε ένα σύστημα πολύ πιο απλό και εύκολο στη συντήρηση (βασίζεται σε ένα φορτηγό), με πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία, που θα έφερνε δυνατότητες αντιβαλλιστικές και εναντίον ρουκετών πολύ κοντά στην πρώτη γραμμή. Πιθανή επιλογή και του Iron Dome και από τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΠΑ, ΠΝ), θα έφερνε σημαντική ομοιοτυπία και οικονομία κλίμακας.
Ένα άλλο αντιαεροπορικό σύστημα που μάλλον πρέπει να δούμε, είναι το SPYDER, επίσης της Rafael. Το SPYDER είναι αμιγώς αντιαεροπορικό, καθώς το I-DOME χρησιμοποιείται περισσότερο για απειλές από όπλα, κι όχι τόσο τους φορείς τους. Το SPYDER χρειάζεται έχει δομή πολλών εκτοξευτών, που διασυνδέονται με ένα ραντάρ έρευνας της IAI-Elta. Εκτοξευτές όμως της Rafael έχουν επισημανθεί με σύστημα OP/IR, που σημαίνει ότι πιθανότητα οι εκτοξευτές μπορούν να δράσουν υπό συνθήκες αυτόνομα, αν χρειαστεί.
Το SPYDER κάνει χρήση των πυραύλων DERBY, DERBY-ER αλλά και PYTHON-5, έτσι μπορούν είτε να εγκλωβίσουν το στόχο πριν ή μετά την εκτόξευση, ενώ το σύστημα μπορεί να μην εκπέμψει την παραμικρή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η Rafael έχει δημιουργήσει το σύστημα έτσι, ώστε οι πύραυλοι μπορούν να αφαιρεθούν και να τοποθετηθούν σε αεροσκάφη χωρίς την πραγματική αλλαγή.
Μια κάπως αιρετική λύση, που ίσως θα έπρεπε να εξετάσει το ΓΕΣ, ίσως μαζί με τους Ισραηλινούς, αλλά και την Diehl/ Intracom θα μπορούσε να είναι η πιστοποίηση των IRIS-T στο SPYDER. Έτσι, με χρήση ενός κορυφαίου πυραύλου, αντίστοιχου του DERBY ή και του PYTHON-5, ο ΕΣ θα μπορούσε να είχε ένα σύστημα με κορυφαία ισραηλινή τεχνολογία, αλλά και υψηλή ελληνική προστιθέμενη αξία. Και θα ήταν ένα σύστημα τελείως άγνωστο στον αντίπαλο… Just saying…
