«…για αυτό, προτείνουμε η ΕΣΣΔ να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ»

Με χθεσινές του δηλώσεις ο Ιταλός ηγέτης της Λέγκας του Βορρά τάχθηκε εναντίον των ευρωπαϊκών κυρώσεων στη Ρωσία, ενώ υποστήριξε ότι η Ρωσία είναι πολύ πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ιστορία, κουλτούρα, παράδοση και οικονομία απ’ ότι είναι η Τουρκία.
Συμπλήρωσε δε ότι «αντί της υποστήριξης της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε., θα προτιμούσα την ένταξη της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Η Ρωσία είναι πολύ πιο κοντά στην ιστορία, την κουλτούρα, την οικονομία και την παράδοσή μας απ’ ότι η Τουρκία.»
Η δήλωση αυτή έφερε στην επιφάνεια μία παλαιότερη βαρυσήμαντη συζήτηση για το ίδιο θέμα, αν και σε σχέση με το ΝΑΤΟ, όχι την ΕΕ που όμως έχει να κάνει γενικώς με το ενδεχόμενο προσέγγισης των δυο πλευρών.
Συγκεκριμένα, το 1990 και εν όψει μίας άτακτης λήξης του Ψυχρού Πολέμου και ενώ γινόταν προσπάθεια να σχεδιαστεί η επόμενη μέρα, ο τότε γενικός γραμματέας της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είχε συνάντηση με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ για το θέμα της επανένωσης της Γερμανίας.
Ο Γκορμπατσόφ τότε είχε δηλώσει ευθαρσώς – δεν είχε και τίποτα να χάσει εξάλλου με το σύμπαν (κυριολεκτικά) να καταρρέει γύρω του – τα εξής: «Εσείς λέτε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι στραμμένο εναντίον μας, είναι απλά μια δομή ασφάλειας που προσαρμόζεται σε νέες πραγματικότητες […] επομένως, προτείνουμε η ΕΣΣΔ να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ».
Ο Μπέικερ φυσικά απέρριψε το ενδεχόμενο αυτό ως ένα «όνειρο».
Δέκα χρόνια αργότερα, το 2000, ο νέος πρόεδρος της Ρωσίας πλέον Βλαντιμίρ Πούτιν, είχε αναφέρει ότι σε συνάντησή του με τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον είχε προτείνει το ίδιο πράγμα, δηλαδή η Ρωσία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι η απάντηση Κλίντον σ’ αυτό ήταν ότι «Γιατί όχι; δεν με πειράζει!» αν κι η υπόλοιπη αμερικανική αντιπροσωπεία μάλλον δεν… μοιραζόταν τον ίδιο ενθουσιασμό.
Εκείνες τις εποχές, το σενάριο μίας τέτοιας κλίμακας προσέγγισης της ΕΣΣΔ με την Δύση και δη με την μορφή εισόδου στην βορειοατλαντική συμμαχία ίσως να έδειχνε πράγματι να έχει κάποιες αποχρώσεις επιτευξιμότητας. Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει πια στην μία περίπτωση κι ο Πούτιν ήταν υπέρ μίας προσέγγισης με την Δύση στην άλλη.
Σήμερα κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας για μία σειρά πολύ συγκεκριμένους λόγους και το να υποστηρίζει κάποιος στα σοβαρά αυτά δείχνει είτε ότι ζει σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν είτε… ότι εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες.
Δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία να εξετάσουμε αν θα είχε αξία και θα ήταν επιθυμητή μία τέτοια προσέγγιση. Θεωρούμε αυτονόητο πως θα είχε και θα ήταν. Απλά υπογραμμίζουμε το προφανές που συμβαίνει αυτήν την στιγμή: η πορεία που έχει χαράξει η Ρωσία είναι απέναντι από την Δύση, όχι πλάι της.
Ίσως αυτό να αλλάξει στο μέλλον κάποια στιγμή και πάντως σίγουρα όχι από την μία μέρα στην άλλη. Αυτήν την στιγμή όμως, δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.