Όπως μεταδίδει η ρωσική υπηρεσία του BBC, η δεκαετής πολεμική εμπλοκή της Ρωσίας στη Συρία, έχει καταγράψει τουλάχιστον 543 νεκρούς. Οι συγκεκριμένοι διαπιστώθηκαν από έρευνα αγγελτηρίων θανάτων, δημοσιευμάτων, ανακοινώσεων κ.ο.κ. οπότε ο τελικός αριθμός σίγουρα θα είναι μεγαλύτερος.
Η ρωσική ανάμιξη ξεκίνησε το 2015, στο πλευρό του Μπασάρ Αλ Άσαντ, και ήταν σε όλα τα μέτωπα, ναυτικό, αεροπορικό και ξηράς, τόσο “επίσημα”, δηλαδή με την συμμετοχή τακτικών ρωσικών δυνάμεων, όσο και μέσω της οργάνωσης Wagner, μονάδες της οποίας στάλθηκαν επιτόπου. Οι “βαγκνερίτες” σήκωσαν και το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών, καθώς καταγράφονται 346 νεκροί δικοί τους από τους διαπιστωμένους 543. Ένα ακόμη ιδιαίτερο των ρωσικών απωλειών είναι πως περιλαμβάνουν πολύ μεγάλο αριθμό στελεχών ειδικών δυνάμεων και μονάδων (ακόμη και στελεχών της FSB και της GRU), που κρίθηκε αναγκαίο να αποσπαστούν στη Συρία, ενώ επίσης μη αναμενόμενα μεγάλος είναι ο αριθμός των υψηλόβαθμων αξιωματικών. Καθώς στους νεκρούς περιλαμβάνονται ένας υποστρατηγός και 26 συνταγματάρχες και αντισυνταγματάρχες.
Η προμετωπίδα βέβαια της ρωσικής επίθεσης ήταν κυρίως το αεροπορικό σκέλος, με δεκάδες χιλιάδες εξόδους μαχητικών και βομβαρδιστικών, που σάρωναν τη χώρα, όπου υπήρχαν συγκεντρώσεις της ISIS και αντικαθεστωτικών ομάδων. Εδώ βέβαια είναι πολλές και οι καταγγελίες για χιλιάδες νεκρούς αμάχους από αυτές τις επιθέσεις, που όπως φαίνεται γινόταν αδιακρίτως. Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο αριθμός των νεκρών αμάχων λόγω ρωσικών επιχειρήσεων, είχε φθάσει τις 7.700 άτομα το 2018!
Η εγκατάσταση των ρωσικών δυνάμεων ήταν εκτεταμένη και πέρα από τις μεγάλες βάσεις σε Ταρτούς και Λαττάκεια, είχαν πάνω από 20 μικρότερες στην έκταση της χώρας, συν δεκάδες φυλάκια με συχνές περιπολίες. Όσο για τα ρωσικά οπλικά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν όλο το φάσμα των μαχητικών και βομβαρδιστικών (με συνολικά 14 απώλειες), με επιθετικά ελικόπτερα Mi-35, Mi-28 και Ka-52, με εγκατάσταση εκτοξευτών ρουκετών και βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς Iskander, με στάθμευση αντιαεροπορικών πυροβολαρχιών S-300, S-350 και S-400 ώστε να προστατευθούν οι ρωσικές βάσεις (προληπτικά δημιουργώντας ζώνες αποτροπής για τις ισραηλινές επιδρομές). Από ναυτικής πλευράς εξαπέλυσαν πυραύλους αντιτορπιλικά και υποβρύχια. Ακόμη, πολύ σημαντική ήταν η ρωσική δράση στην εκπαίδευση, οργάνωση και στον εξοπλισμό συριακών μονάδων πιστών στον Άσαντ, μαζί με ανάληψη αποστολών αποναρκοθέτησης, συλλογής πληροφοριών, καταδρομών, φύλαξης, περιπολίας, κ.ο.κ.
Συνολικά υπολογίζεται πως κάπου 70.000 Ρώσοι στρατιωτικοί πέρασαν από τη Συρία σε διαδοχικές αποστολές και παραμονές την τελευταία δεκαετία, σε στενή συνεργασία με τις δυνάμεις του Άσαντ, όπως και εκείνες του Ιράν και του Ιράκ, που όλοι μαζί επιχειρούσαν, κυρίως για να περιορίσουν την εξάπλωση της ISIS.
Τα παραπάνω δείχνουν πως η ρωσική πολεμική ανάμιξη στην Συρία ήταν η μεγαλύτερη από την εποχή των πολέμων της Τσετσενίας έως και την εισβολή στην Ουκρανία το 2022, με τεράστιο κόστος οικονομικό και προφανώς ανθρώπων, όταν μετρήσουμε και όσους τραυματίστηκαν στις μάχες.
Σήμερα η Ρωσία βλέπει με απογοήτευση αυτή τη σημαντική της επένδυση στο συριακό τοπίο να αποτυγχάνει (προς το παρόν), όπου επιχείρησε να δημιουργήσει μια δική της βάση στρατιωτικής ισχύος αλλά και να αναβιώσει την ισχυρή σχέση που είχε με τη Συρία επι εποχής αραβοισραηλινών πολέμων, σε μια σύνθετη γεωοπολιτική κίνηση. Όπου στο ίδιο τοπίο βρέθηκαν βέβαια οι “πάντες”: με τουρκική εισβολή, με χιλιάδες ενόπλους να έρχονται από το Ιράν αλλά και το Ιράκ, με αμερικανική, βρετανική και γαλλική στρατιωτική παρουσία, όπου συνεχώς γίνονταν διαπραγματεύσεις και προσωρινές συμφωνίες για τις “ζώνες επιρροής” του καθενός, ώστε να αποφευχθούν συγκρούσεις.
Πλέον η Μόσχα “μαζεύει” βιαστικά τις δυνάμεις της στην περιοχή, είτε με αποχώρηση τους, κυρίως με μεταγωγικά, είτε με συγκέντρωση και περιορισμό στις κύριες βάσεις τους, ενώ γίνονται επαφές με την νέα ηγεσία της χώρας, την HTS, ώστε να διαπραγματευτούν την συνέχεια της παραμονής τους.
