Στα πλαίσια της αναλυτικής παρουσίασης του Ρ-3 Orion, όπως αυτή δημοσιεύθηκε στο τεύχος 90 της Π&Δ που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1992, είχαμε συμπεριλάβει κι ένα μικρό αφιέρωμα στο ενδεχόμενο προμήθειας ορισμένων αεροσκαφών και από το Πολεμικό Ναυτικό.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι εκείνη την εποχή το Πολεμικό Ναυτικό χρησιμοποιούσε στον ίδιο ρόλο τα ήδη πεπαλαιωμένα τότε αεροσκάφη-αερακάτους Hu-16 Albatross, που είχαν ήδη να αρχίσει να δείχνουν την ηλικία τους….
Πρώτη πτήση Lockheed P-3 Orion: ο κυρίαρχος των ωκεανών (αρχείο Π&Δ)
…TA ΕΛΛΗΝΙΚΑ OPAΪON
Τα δύο τελευταία χρόνια συζητείται έντονα το θέμα της απόκτησης αεροσκαφών P-3B που προσφέρονται από αμερικανικής πλευράς στη χώρα μας στα πλαίσια της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας. ‘Οπως είναι γνωστό η Πολεμική μας Αεροπορία στον τομέα της ναυτικής συνεργασίας διαθέτει σήμερα ελάχιστα δικινητήρια αεροσκάφη τύπου Grumman (Γκράμμαν) HU-16B Albatross (Άλμπατρος). Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη είναι ξεπερασμένης τεχνολογίας καθώς είναι βραδυκίνητα, με εμβολοφόρους κινητήρες, απαρχαιωμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και υποτυπώδη ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου.
Μεταβιβάστηκαν από τη Νορβηγία στην Ελλάδα το 1969 και η έδρα τους βρίσκεται στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας στην 353 ΜΝΑΣ (Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας). Παλαιότερα σχέδια για εκσυγχρονισμό τους στην E.A.B. με τοποθέτηση ελικοστροβιλοκινητήρων και ανανέωση του ηλεκτρονικού τους εξοπλισμού δεν πραγματοποιήθηκαν προφανώς για λόγους κόστους αλλά και επειδή τα αεροσκάφη αυτά φθάνουν στο τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής.
Στο πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων που καταρτίστηκε επί κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ. προβλεπόταν κονδύλι 14 δισεκατομμυρίων δραχμών για αγορά νέων αεροσκαφών που όμως ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. ‘Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι η αντικατάσταση των Άλμπατρος είναι επιβεβλημένη είτε με αγορά νέων αεροσκαφών, είτε με παραχώρηση μεταχειρισμένων. H απόκτηση των Οράιον έρχεται σε κρίσιμη στιγμή αλλά δυστυχώς η έκδοση που παραχωρείται είναι η απαρχαιωμένη P-3A η οποία από καιρό βρίσκεται στην εφεδρεία του Αμερικανικού Ναυτικού.
Είναι φανερό ότι τα παραχωρούμενα Οράιον δεν είναι αεροσκάφη πρώτης γραμμής αφού η ηλικία τους δεν θα είναι (στην καλύτερη περίπτωση), μικρότερη των 25 χρόνων. Για να μπορέσουν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν σε μεγάλο βαθμό αφού ο συγκεκριμένος τύπος έχει τους παλιούς κινητήρες ‘Αλισον T56-A-10W, αδυναμία εκτόξευσης σύγχρονων πυραύλων αέρα-επιφανείας και ξεπερασμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό.
Και βέβαια είναι άγνωστο σε τί κατάσταση θα βρίσκονται και πόσες ώρες πτήσης θα έχουν στο ενεργητικό τους. Απ’ ότι φαίνεται, προκειμένου τα P-3A να “έρθουν” σε ένα καλό επιχειρησιακό επίπεδο μάλλον θα απαιτηθούν μεγάλα χρηματικά ποσά. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας οι εκσυγχρονισμοί είναι μία ιδιαίτερη δαπανηρή υπόθεση και χωρίς πάντα το αποτέλεσμα να είναι το επιδιωκόμενο.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Μπορούν τα “νέα” P-3B του ΠΝ να διεξάγουν ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις;
O χρόνος θα δείξει αν θα ήταν συμφερότερη η αγορά εντελώς νέων αεροσκαφών ή νεότερων μεταχειρισμένωνικό καμουφλάζ, δύο ή τριών τόνων με διακριτικά και σήματα χαμηλής ορατότητας.
