Θάνος Ντόκος: «Η παραίτησή μου πάντα στη διάθεση του Πρωθυπουργού» – με αφορμή τις δηλώσεις του για ΑΟΖ

Ο κ. Ντόκος, αναπληρωτής σύμβουλος Ασφαλείας του Πρωθυπουργού σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» είχε αναφερθεί ευθέως στο ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο.
Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, ο κ. Ντόκος διευκρινίζει σήμερα ότι εξέφρασε προσωπικές απόψεις και υπογράμμισε ότι δεν αποτελούν θέσεις του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό ΘΕΜΑ 104,6 ο κ. Ντόκος ανέφερε τα εξής: «Εκανα δύο λάθη. Το πρώτο επειδή η συνήθεια είναι δεύτερη φύση και επειδή επί 20 χρόνια εξέφραζα προσωπικές απόψεις ως καθηγητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ έκανα το λάθος να θεωρήσω ότι αυτό σε ένα βαθμό ισχύει. Το δεύτερο λάθος ήταν ότι χρησιμοποίησα ένα υποθετικό και ακραίο σενάριο για να πω κάτι απλό: αν η Τουρκία αλλάξει συμπεριφορά μπορούμε να γίνουμε φυσιολογικοί γείτονες».
Έπειτα, με νέες δηλώσεις του στον RealFm 97,8, υπογράμμισε ότι αν ο Πρωθυπουργός θεωρεί ότι δημιουργήθηκε πρόβλημα με τη συγκεκριμένη δήλωση, η παραίτησή του είναι δεδομένη. «Η παραίτηση είναι πάντοτε στη διάθεση του πρωθυπουργού. Το λάθος μου είναι ότι άνοιξα ένα ζήτημα άκαιρο, καθαρά υποθετικό σε μία στιγμή που έχουμε πάρα πολλά ζητήματα τα οποία είναι καυτά και τρέχουν. Δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Πρωθυπουργό γιατί απουσιάζει στη Σαουδική Αραβία, αν θεωρηθεί ότι δημιούργησα πρόβλημα, η παραίτηση είναι δεδομένη».
Σημειώνεται ότι η επίμαχη δήλωση που προκάλεσε τις αντιδράσεις στην κυπριακή εφημερίδα ήταν η εξής:
-Να «τα βρούμε» με την Τουρκία είπατε και έπεσαν πολλοί πάνω σας. Προτείνατε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο; 
-Η συγκεκριμένη φράση, που δυστυχώς παρερμηνεύθηκε, ήταν η ακόλουθη: «Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο». Αυτό σημαίνει μια ξεκάθαρα εμπροσθοβαρή, υπέρ ημών, συμφωνία. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα εξασφαλίζει αυτό που επεδίωξαν διαδοχικές ελληνικές Κυβερνήσεις, δηλαδή την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Τα επόμενα βήματα είναι υποθετικά: εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα. Η Ελλάδα εξασφαλίζει λοιπόν τη βασική της επιδίωξη (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών) με ένα υποθετικό αντάλλαγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα τη βλάψει, καθώς θα στηρίζεται στα δεδομένα της οριοθέτησης που θα έχει προηγηθεί.