Το MiG-21PD είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και λιγότερο γνωστές παραλλαγές του διάσημου σοβιετικού μαχητικού αεροσκάφους MiG-21. Η ονομασία “PD” προέρχεται από τη ρωσική φράση “Podyomniye Dvigateli” που σημαίνει “Κινητήρες Ανύψωσης”, αντικατοπτρίζοντας την καινοτομία του, την τεχνολογία STOL (Short Take-Off and Landing) που αναπτύχθηκε με τη τοποθέτηση επιπλέον κινητήρων για βραχεία απογείωση.
Το MiG-21PD δεν πέρασε σε παραγωγή, αλλά κατασκευάστηκε ένα πρωτότυπο το 1966 ως επίδειξης τεχνολογίας, με βάση μια άτρακτο από MiG-21PFM. Στόχος ήταν να εξεταστούν οι δυνατότητες για χρήση από τοπικά αεροδρόμια μικρού μήκους διαδρόμου, κάτι που θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Το βασικό σχεδιαστικό χαρακτηριστικό του MiG-21PD ήταν η ενσωμάτωση δύο μικρών κινητήρων RD-36-35 στο κέντρο της ατράκτου, ώσης 6.400 λιβρών ο καθένας. Αυτοί παρείχαν πρόσθετη άνωση κατά την απογείωση και την προσγείωση (μόνο τότε έμπαιναν σε λειτουργία), οπότε μειωνόταν και το απαιτούμενο μήκος διαδρόμου. Για την τροφοδοσία τους άνοιγε μια μεγάλη ραχιαία θυρίδα εισαγωγής αέρα, ενώ η εκτόνωση γινόταν υπό γωνία προς τα κάτω. Κατά την πτήση το αεροσκάφος χρησιμοποιούσε τον κινητήρα του, έναν “κλασικό” Tumansky R-11F-300. Η υπόλοιπη δομή του αεροσκάφους παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με αυτήν του MiG-21PFM, συν βέβαια τα συστήματα ελέγχου και τροφοδοσίας των εξτρά κινητήρων.
Το MiG-21PD ήταν εξοπλισμένο με το ραντάρ RP-22, το οποίο ήταν μια έκδοση του Sapfir-21 που χρησιμοποιήθηκε σε άλλες παραλλαγές του MiG-21. Το ραντάρ λειτουργούσε σε συνδυασμό με το σύστημα στοχοποίησης ASP-PF-21, δίνοντας στο αεροσκάφος ικανότητες αερομαχίας, αν και ως πειραματικό δεν έφερε οπλισμό.
Το MiG-21PD αν και εντυπωσιακό ως δυνατότητα εφαρμογής τεχνολογίας STOL σε υπάρχοντα σχέδια αεροσκαφών, δεν ήταν επιτυχημένο. Το κύριο πρόβλημα ήταν η μικρή ακτίνα δράσης λόγω της επιπλέον μάζας, όπως και της αυξημένης κατανάλωσης καυσίμων. Οι δύο εξτρά κινητήρες επίσης είχαν μειώσει σημαντικά το μεταφερόμενο καύσιμο, οπότε το MiG-21 που ποτέ δεν διακρίθηκε για την εμβέλεια του, σε αυτή την εκδοχή υπέφερε ακόμη περισσότερο. Επίσης, η πολυπλοκότητα της διαχείρισης δύο επιπλέον κινητήρων για σύντομες περιόδους χρήσης δεν ήταν ιδανική για τακτική χρήση, καθώς ήταν εξαιρετικά επιρρεπείς σε βλάβες.
Παρόλα αυτά, το MiG-21PD έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατανόηση των δυνατοτήτων και των προκλήσεων της τεχνολογίας STOL, επηρεάζοντας μελλοντικά σχέδια και την ανάπτυξη αεροσκαφών όπως το Yak-38, ενώ παραμένει ένα από τα πιο ιδιαίτερα μοντέλα στις πολλές εκδόσεις του διάσημου Fishbed.
