Οι τουρκικές και κουρδικές απώλειες στο Αφρίν

 

Οι τουρκικές επιχειρήσεις συνεχίζονται ασταμάτητα στην επαρχία του Αφρίν. Μπορεί οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις να πέτυχαν κάποια εδαφικά οφέλη με την αμέριστη υποστήριξη πυροβολικού, αεροπορίας, επιθετικών ελικοπτέρων και UCAV, καθώς και φιλικών δυνάμεων ανταρτών, αλλά δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη η κατάληψη (ή αν προτιμάτε την τουρκική εκδοχή, η “απελευθέρωση”) της πόλης του Αφρίν.

Σύμφωνα με το Τουρκικό Επιτελείο, μέχρι και το περασμένο Σάββατο οι κουρδικές απώλειες είχαν φτάσει περίπου τους 900 ενόπλους, κάτι εξαιρετικά δύσκολο να επιβεβαιωθεί αφού οι περισσότεροι πιστώνονται στην αεροπορία και το πυροβολικό. Αναμφίβολα οι Τούρκοι έχουν επιτυχίες, περισσότερο λόγω της συντριπτικής τους υπεροχής σε όλα τα επίπεδα.

Τις πρώτες μέρες η εμπλοκή χερσαίων τμημάτων ήταν περιορισμένη, και για πολλές μέρες μόνο ειδικές δυνάμεις και Politically correct “αντάρτες” εισέβαλαν στο Αφρίν. Φυσικά οι Κούρδοι είχαν αποχωρήσει από “επικίνδυνα” κομμάτια, και προτίμησαν να χτυπήσουν τους Τούρκους μετά την βαθύτερη διείσδυσή τους στην Συρία.
Πάντως, οι Τούρκοι μέχρι και σήμερα έχουν χάσει 13 στρατιώτες, με αδιευκρίνιστο αριθμό τραυματιών, ενώ αναμφίβολα έχουν απώλειες και στο εξοπλισμό τους, καθώς άρματα μάχης και τεθωρακισμένα έχουν γίνει στόχος αντιαρματικών πυραύλων των Κούρδων. Οι αντιαρματικοί πύραυλοι είναι είδος εν αφθονία στην Συρία, καθώς όλες σχεδόν οι χώρες που στήριξαν τους αντάρτες έστειλαν αντιαρματικούς πυραύλους σε ασύλληπτες ποσότητες. Το σίγουρο είναι ότι καθώς οι τουρκικές φάλαγγες προωθούνται βαθύτερα μέσα στο συριακό έδαφος, οι Τούρκοι θα αντιμετωπίζουν συνεχώς σθεναρότερη αντίσταση.

Το σίγουρο είναι πως η τουρκική επέμβαση έχει δημιουργήσει και αρκετές απώλειες μεταξύ των αμάχων, παρά τις διακηρύξεις για το αντίθετο. Όπως γράφει ο Independent εδώ, οι άμαχοι είναι τα πραγματικά θύματα της τουρκικής εισβολής (αν και οι Τούρκοι θυμώνουν στην λέξη “εισβολή”).
Πάντως, αν κάτι προκαλεί έκπληξη, αν όχι θυμηδία, είναι η απροθυμία της διεθνούς κοινότητας να καταδικάσει την τουρκική επέμβαση. Αν εξαιρεθεί η σχετικά περιορισμένη αντίδραση της ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσίας, κανείς δεν ασχολείται για μια μακροχρόνια επιχείρηση-εισβολή σε ξένη χώρα, εναντίον μια οργάνωσης που πολεμά τους ισλαμιστές αντάρτες εδώ και χρόνια. Η απροθυμία των ξένων δυνάμεων να επέμβουν, φανερώνει πως η διεθνής κοινότητα έχει χάσει την ικανότητά της να “ελέγχει” την Τουρκία, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους άλλους στόχους της τουρκικής επεκτατικότητας (ο νοών, νοήτω).

photo: Qalaat Al Mudiq μέσω λογαριασμού tweeter @QalaatAlMudiq