Δρομολογεί δοκιμή του LauncherOne η Virgin Orbit

Φωτογραφίες που αποδέσμευσε η Virgin Orbit, θυγατρική της Virgin Galactic δείχνουν την πρόοδο και την προοπτική δοκιμής της πλατφόρμας του πυραυλικού φορέα LauncherOne. Οι φωτογραφίες δείχνουν τον πυλώνα και τον προσαρμογέα στο Boeing 747.

Αντιγράφοντας από τη σχετική αναφορά μας στο τεύχος Π&Δ 374

H Virgin Galactic είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να προσφέρει υπηρεσίες τοποθέτησης μικρών δορυφόρων σε τροχιά με αεροεκτοξευόμενο πυραυλικό φορέα ήδη από το 2009 ως συνέργεια με την επιδίωξή της για υποτροχικές πτήσεις, αν και είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται σχετικά από το 2007. Από τις περιπλοκές όμως που προέκυψαν με τις τελευταίες, η ανακοίνωση για τον LauncherOne δεν έγινε παρά το 2012 στο Farnborough εκείνης της χρονιάς (Π&Δ Νο 320, «Virgin Galactic, Από τους διαστημικούς τουρίστες σε μικρο-δορυφόρους») χρησιμοποιώντας ως φορέα το αεροσκάφος WhiteKnightTwo (WK2). Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχε αποδεσμεύσει τότε η εταιρεία, ο πύραυλος θα μπορούσε να τοποθετήσει φορτία των 200 κιλών σε SSO και 230 κιλών σε LEO υποσχόμενη κόστος κάτω των $10.000 δολαρίων ανά εκτόξευση, ένας στόχος που τότε θεωρούνταν εξωπραγματικός. Η προσπάθεια όμως στη συνέχεια δεν είχε σημαντικές εξελίξεις μέχρι και το 2015, όταν η Virgin Galactic αποκάλυψε την κατασκευή υποδομών 14.000 m2 κοντά στο αεροδρόμιο του Λονγκ Μπητς στην Καλιφόρνια, για την κατασκευή του πυραύλου, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα και την -υπεραισιόδοξη- πρόθεση εκτέλεσης δοκιμών στο τέλος του 2016 ύστερα από αξιολόγηση των κινητήρων Newton που θα χρησιμοποιούσε. Τον LauncherOne εξέλιξε και κατασκευάζει η «The Spaceship Company» (TSC), μια κοινοπραξία της Virgin Galactic και της Scaled Composites, της εταιρείας που είχε ιδρύσει ο Μπαρτ Ρούταν αλλά σήμερα ανήκει στη Northrop Grumman. Αρχικά ο διώροφος, αναλώσιμος LauncherOne θα έφερε τον ισχυρότερο Newton 2 στον κατώτερο όροφό του και τον Newton 1 των 3.500 λιβρών ώσης στον ανώτερο, με κηροζίνη RP-1 και υγρό οξυγόνο ως καύσιμα και στις δυο περιπτώσεις. Το 2014 στον πρώτο όροφο εγκαταστάθηκε ο Newton 3 των 47.000 λιβρών σε μια προσπάθεια αύξησης των επιδόσεων, ενώ στον δεύτερο όροφο ανακοινώθηκε η χρήση του βελτιωμένου Newton 4 με ώση 5.000 λιβρών και δυνατότητα διακοπής λειτουργίας-επανεκκίνησης. Ο Newton 3, που ξεκίνησε κύκλο δοκιμών από τον Μάρτιο του 2015, αναφέρεται ως σύστημα που έχει δυνατότητα εξέλιξης του επιπέδου ώσης στο φάσμα των 58.000-75.000 λιβρών. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι το αεροπλάνο-φορέας WK2 θα αντικαθιστούσε ένα τροποποιημένο Boeing 747-400 γνωστό ως «Cosmic Girl». Η κίνηση αυτή επέτρεπε στο WK2 να επικεντρωθεί αποκλειστικά στο πρόγραμμα των υποτροχιακών πτήσεων ώστε να μπει επιτέλους σε εφαρμογή η προσφορά σχετικών υπηρεσιών, ήδη καθυστερημένη κατά τέσσερα χρόνια. Επιπλέον, διπλασίασε τις δυνατότητες μεταφοράς πυραύλων δίνοντας αντίστοιχα περιθώρια ανάπτυξης στους LauncherOne.
ΦΓΚ