Αν πρέπει να παραδεχτούμε σε κάτι τους Τούρκους, είναι πως έχουν πραγματικά μεγάλη φαντασία, όπως επίσης δεν γνωρίζουν το τι σημαίνει fair play. Τα τελευταία χρόνια, γνωρίζοντας τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της χώρας, φρόντισαν να μας φορτώσουν επιπλέον δαπάνες αναγκάζοντας την Πολεμική μας Αεροπορία να κάνει ατελείωτες εξόδους προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνεχείς παραβιάσεις του FIR Αθηνών από τουρκικά αεροσκάφη.
Στην αρχή οι Τούρκοι σήκωναν σχηματισμούς F-16, έμπαιναν στο FIR Αθηνών, και τα ελληνικά μαχητικά ακολουθούν τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Τα ελληνικά ραντάρ έβλεπαν τους σχηματισμούς πολύ πριν αυτοί εισέλθουν στο FIR, και όταν γίνονταν η παραβίαση, ήταν θέμα λίγων λεπτών τα ελληνικά μαχητικά να αναχαιτήσουν τους εισβολείς.
Αργότερα οι Τούρκοι σήκωναν τους σχηματισμούς, και “παίζοντας” με τα ιπτάμενα τάνκερ KC-135 επέλεγαν το πότε θα έμπαιναν στο FIR κατά το δοκούν, αναχαιτίζονταν από την πάντα ικανή Πολεμική μας Αεροπορία, κι όταν τα ελληνικά μαχητικά επέστρεφαν για ανεφοδιασμό, τα τουρκικά ανεφοδιάζονταν στον αέρα και ξαναέκαναν την παραβίαση, αναγκάζοντας την ΠΑ να σηκώσει εκ νέου μαχητικά, με ότι σημαίνει αυτό για την καταπόνηση υλικού και ανθρώπων.
Η Τουρκία λοιπόν, στον ακύρηχτο πόλεμο πάνω από το Αιγαίο είχε πετύχει μια πρώτη νίκη. Προκαλούσε στον αντίπαλο περισσότερες -οικονομικές- απώλειες με χρήση όλων των πλεονεκτημάτων που είχε στην διάθεσή του. Μακροπρόθεσμα, τα ελληνικά F-16 συγκέντρωναν περισσότερες ώρες πτήσης, κατανάλωναν περισσότερα αναλώσιμα και καύσιμα, και οι ιπτάμενοι κουράζονταν πολύ περισσότερο. Κι όλα αυτά ενώ η Ελλάδα παλεύει να σηκωθεί από μια ατέρμονη οικονομική κρίση.
Με την είδηση πως τουρκικό ΑΝΚΑ έκανε παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου, δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Από την στιγμή που τα ΑΝΚΑ ήρθαν στο Αιγαίο, ήταν θέμα χρόνου μέχρι να συμβεί. Τώρα όμως που ήρθαν, η Πολεμική Αεροπορία έκανε το καθήκον της. Είτε είναι F-16, είτε CN235, είτε ελικόπτερο είτε Β-52, τα μαχητικά μας απομακρύνουν κάθε εισβολέα.
Η χρήση όμως του ΑΝΚΑ, ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους με πραγματικά “γελοίο” κόστος πτήσης ανά ώρα, και η αντίστοιχη χρήση δυο μαχητικών F-16 για την απομάκρυνσή του από το Ελληνικό Εναέριο Χώρο, χρειάζεται λίγο περισσότερη σκέψη.
Αν υποθέσουμε πως το ΑΝΚΑ έχει συγκρίσιμο κόστος με το MQ-1, τότε το κόστος ανά ώρα πτήσης είναι 3.500-4.000 δολάρια ΗΠΑ. Το κόστος πτήσης ενός F-16 είναι 20.000-25.000 δολάρια ΗΠΑ, ανά ώρα πτήσης πάντα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα F-16 ίσως μας κοστίζουν περισσότερο καθώς έχουν συχνές αποπροσγειώσεις, με μεγαλύτερη φθορά στα αναλώσιμα (ελαστικά, πέδηση κοκ), χωρίς να αναφέρουμε το κόστος των απομακρυσμένων/προκεχωρημένων υποδομών. Έχουμε λοιπόν από την μια πλευρά κόστος 4.000 δολαρίων, και από την άλλη 50.000 δολαρίων. Στις 100 παραβιάσεις 400.000 δολάρια, στην άλλη 5.000.000 δολάρια. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Πρέπει λοιπόν να παρθούν μια σειρά στρατηγικών αποφάσεων, για το τι θα πρέπει να γίνει στην περίπτωση των ΑΝΚΑ, που θα δίνουν απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων. Τα τελευταία είναι;
- Μέχρι ποιο σημείο μπορούν να προχωρήσουν τα ΑΝΚΑ. Όταν σταματήσουν να πετούν πάνω από τη θάλασσα, και προχωρήσουν σε υπερπτήσεις αναγνώρισης πάνω από νησιά και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, τι θα κάνουμε;
- Έχουν εξεταστεί φθηνότερες λύσεις από την χρήση Mirage 2000-5Mk2/F-16C/D; Μήπως μπορούν να βοηθήσουν τα Τ-6; Θα άξιζε τον κόπο να χρησιμοποιήσουμε τα Τ-6 από προκεχωρημένα αεροδρόμια (Σκύρο, Λήμνο, Λέσβο, Ρόδο), και να χρησιμοποιήσουμε τα ΑΝΚΑ για εκπαίδευση των Ικάρων μας;
- Έχουν εξεταστεί άλλες λύσεις χωρίς χρήση βίας; μήπως το Αιγαίο είναι μια καλή περιοχή για να δοκιμαστούν λύσεις ηλεκτρονικού πολέμου κατά ΜΕΑ;
- Σε περίπτωση που κάποιο ΑΝΚΑ πετάξει πάνω από νησί ενώ τάγμα πεζικού ή μεραρχία κάνει άσκηση ετοιμότητας και διασποράς, ή πάνω από κάποιο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού σε άσκηση, υπάρχουν κανόνες εμπλοκής; έχουμε κάποια κόκκινη γραμμή, ή μόνο ροζ;
- Θα προχωρήσει επιτέλους η αίτηση για παραχώρηση MQ-1 Predator; To ANKA δεν προκαλεί κατανάλωση καυσίμων στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά παρέχει και εξαιρετικές δυνατότητες παρατήρησης και αναγνώρισης στην Τουρκία. Μήπως πρέπει να αποκτήσουμε κι εμείς τις ίδιες;
