Η κυβέρνηση της Ινδίας ενέκρινε την έναρξη ενός προγράμματος 6,14 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή έξι συμβατικών υποβρυχίων στο πλαίσιο του project 75-I.
Η σύμβαση εγκρίθηκε από τον οργανισμό προμηθειών του υπουργείου Άμυνας, στις 4 Ιουνίου. Το Ινδικό Ναυτικό θέλει έξι υποβρύχια με σημαντική εμπλοκή εγχώριων εταιριών στο έργο.
Πέντε ξένες εταιρίες θα διαγωνιστούν για τα νέα υποβρύχια. Η Rubin Design Bureau της Ρωσίας, η Naval Group της Γαλλίας, η Navantia της Ισπανίας, η ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) της Γερμανίας και η νοτιοκορεάτικη Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering. Προϋπόθεση συμμετοχής είναι η σημαντική μεταφορά τεχνολογίας και υποκατασκευαστικού έργου.
Το πάθημα που έγινε μάθημα (;)
Στους αμυντικούς κύκλους της Ινδίας, υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια διότι η χώρα, ως παραδοσιακός χρήστης υποβρυχίων, συμπεριλαμβανομένων πυρηνοκίνητων, δεν διαθέτει τις τεχνολογικές δυνατότητες να τα κατασκευάσει μόνη της, όπως για παράδειγμα η Κίνα (με εξαίρεση το Arihant).
Από εκεί και πέρα, η Ινδία διαθέτει ένα νοικιασμένο ρωσικό υποβρύχιο (INS Chakra το οποίο ήδη επιστρέφει στη Ρωσία), επίσης ρωσικά Kilo, γαλλοϊσπανικά Scorpene και γερμανικά 209, ειδικά τροποποιημένα για την Ινδία.
Αν και οι προηγούμενες συμβάσεις προέβλεπαν μεταφορά τεχνολογίας, στην πορεία, αυτή δεν έφτασε ποτέ ή έφτασε ελλιπής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση των γερμανικών υποβρυχίων. Το 1987, οι Γερμανοί φέρεται να πρόσφεραν “μίζες” σε Ινδούς αξιωματούχους, κάτι που έδρασε καταλυτικά στο πρόγραμμα γενικότερα και στη μεταφορά τεχνολογίας ειδικότερα.
Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, εκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί για την απόκτηση τεχνολογίας για την κατασκευή υποβρυχίων από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Ωστόσο, για διάφορους λόγους, το Submarine Design Group (SDG), ο οργανισμός εσωτερικού σχεδιασμού του Ινδικού Ναυτικού, δεν κατάφερε να απορροφήσει την ικανότητα να σχεδιάσει και να αναπτύξει ένα ινδικό υποβρύχιο.
Το 1981, η Ινδία υπέγραψε σύμβαση με τη HDW της Δυτικής Γερμανίας για την αγορά τεσσάρων συμβατικών υποβρυχίων καθώς και για την απόκτηση τεχνογνωσίας για την κατασκευή υποβρυχίων. Η εταιρεία μπήκε σε μαύρη λίστα το 1987 λόγω υποψίας δωροδοκίας, μετά την παράδοση τεσσάρων υποβρυχίων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Ινδία πλήρωσε τη Ρωσία για το σχεδιασμό, τη κατασκευής και τη μεταφορά τεχνολογίας για τα Arihant. Με τη HDW στη μαύρη λίστα, η Ινδία υπέγραψε σύμβαση με τη γαλλο-ισπανική κοινοπραξία Armaris τον Οκτώβριο του 2005 για την αγορά έξι συμβατικών υποβρυχίων Scorpene. Αυτή η σύμβαση περιελάμβανε μεταφορά τεχνογνωσίας. Τρία υποβρύχια βρίσκονται σε λειτουργία και τρία ακόμη πρόκειται να παραδοθούν έως το 2023. Ωστόσο, η Ινδία δεν έχει καταφέρει ακόμη να απορροφήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία.
Φτάνοντας στο σήμερα, η Ινδία, νιώθοντας μειονεκτικά απέναντι της Κίνας, επιθυμεί διακαώς τη μεταφορά τεχνολογίας για να είναι σε θέση να κατασκευάζει μόνη της υποβρύχια. Για αυτό το λόγο, το νέο project 75-I περιέχει το γράμμα “Ι” που σημαίνει “Ινδία”, που μεταφράζεται σε όσο το δυνατόν περισσότερη συμμετοχή της χώρας στην κατασκευή των νέων υποβρυχίων και στη μεταφορά τεχνολογίας.
