Υπήρξε το πρώτο βρετανικό επιχειρησιακό αεριωθούμενο και το μοναδικό μαχητικό των συμμαχικών δυνάμεων με ενεργό δράση κατά τον Β’ Π.Π. Τη μεταπολεμική περίοδο, υπηρέτησε με πολλαπλές ιδιότητες σε διαφορετικές αεροπορικές υπηρεσίες.
Η συμβολή του αξιωματικού Frank Whittle στους turbojet κινητήρες
Η ιστορία ξεκινάει το 1929, όταν ένας νεαρός αξιωματικός της RAF, ο Frank Whittle, συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής ενός στροβιλοκινητήρος. Οπωσδήποτε υπήρξαν κι άλλοι παλαιότερα, αλλά ο Whittle ήταν ο πρώτος που είχε τις μηχανικές και αεροναυπηγικές δεξιότητες για να την υλοποιήσει. Δεδομένης της αποτυχίας όλων των προηγουμένων σχετικών προσπαθειών, οι καινοτόμες ιδέες του απορρίφθηκαν αρχικώς από τις αρχές της κυβερνήσεώς του και από τη βιομηχανία. Υπέβαλε όμως αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και έτσι συνέχισε να εργάζεται επάνω στον ιδιότυπο, για την εποχή, κινητήρα.
Το 1936, ο Whittle ίδρυσε μια μικρή εταιρεία με το όνομα Power Jets LTD, ενώ κατέθεσε και νέες αιτήσεις για καινούριες ευρεσιτεχνίες. Η μία αφορούσε τον στροβιλοκινητήρα που ονόμασε «Whittle Unit». Οι δοκιμές του ξεκίνησαν το 1937. Η επιτυχία τους έπεισε τελικώς το Υπουργείο Αεροπορίας να του προσφέρει το 1938 μια μέτρια χρηματοδότηση για τη συνέχεια των ερευνών του, ενώ τον Ιούνιο του επομένου έτους παρήγγειλε έναν κινητήρα, τον «W.1», από την Power Jets. Τρεις μήνες αργότερα, ζήτησε επίσης από την Gloster να σχεδιάσει ένα αεροσκάφος, το “E.28/39”, για την πτητική δοκιμή του νέου κινητήρος. Στο μεταξύ, φήμες έφταναν από τις μυστικές υπηρεσίες πως οι Γερμανοί εργάζονταν ταυτοχρόνως σε turbojet κινητήρες, οι οποίες απεδείχθησαν αληθείς. Τον ίδιο μήνα ξέσπασε και ο πόλεμος, οπότε το project πέρασε αναγκαστικά σε δευτερεύουσα σημασία, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε.
Μάλιστα το 1940, το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε τις επίσημες προδιαγραφές F.9/40 για ένα επιχειρησιακό μαχητικό με στροβιλοκινητήρα. Ο αρχιμηχανικός της Gloster, George Carter, κατέθεσε την πρότασή του για ένα αεροσκάφος με την ονομασία «G.41», η οποία έγινε αποδεκτή και δώδεκα πρωτότυπα παραγγέλθηκαν το Φεβρουάριο του 1941. Το G.41 ονομάστηκε αρχικώς «Thunderbolt». Επειδή όμως το όνομα θα προκαλούσε σύγχυση με το νέο αμερικανικό Republic P-47 «Thunderbolt», μετονομάστηκε τελικώς σε «Meteor».
Τα πρώτα πειραματικά αεροσκάφη
Το πρώτο, ανεπίσημα γνωστό ως «Gloster Whittle», ξεκίνησε δοκιμές στις 8 Απριλίου του 1941. Ο μη αξιόπιστος όμως κινητήρας W.1X ανάγκασε την εταιρεία να τοποθετήσει τον W.1. Το δεύτερο πρωτότυπο εξετέλεσε την παρθενική του πτήση το Μάρτιο του 1943, αλλά τέσσερις μήνες αργότερα θα καταστρεφόταν λόγω δυσλειτουργίας, χωρίς ευτυχώς ανθρώπινη απώλεια. Το αεροσκάφος ήταν εξ ολοκλήρου μεταλλικό με ίσιες πτέρυγες, χαμηλά τοποθετημένες, και αναδιπλούμενο τρίκυκλο σύστημα προσγείωσης. Είχε άνοιγμα πτερύγων 8,84 μέτρα, μήκος 7,74, μέγιστο βάρος 1.678 κιλών και τελική ταχύτητα 338 μίλια/ώρα.
Στο ενδιάμεσο, η Power Jets συνέχισε να βελτιώνει τους κινητήρες της, δημιουργώντας τον W.2B, στον οποίον ενσωματώθηκαν όλες οι διαδοχικές βελτιώσεις. Έτσι το πειραματικό Gloster Whittle έφτασε τη μέγιστη ταχύτητα των 466 μιλίων/ώρα. Όμως η ανάπτυξη του επιχειρησιακού μαχητικού ήταν αργή, διότι η Power Jets δεν ήταν εις θέσιν να παράξει μαζικά τον κινητήρα της, ενώ η προσπάθεια ευρέσεως άλλης εταιρείας με επαρκείς πόρους οδήγησε σε διετή καθυστέρηση.
Η συνέχεια του άρθρου στο: https://military-history.gr/gloster-meteor-a/
