Τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα η “διαμάχη” F-35 vs Eurofighter Typhoon στην Γερμανία

 

Η διαμάχη που καταγράφηκε μέσα στην Γερμανία, σχετικά με την προτίμηση ή όχι των Γερμανών στο νέο F-35 δεν είναι κάτι “περίεργο”. Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, η Γερμανία ενδιαφερόταν σφόδρα για αμερικάνικά μαχητικά προκειμένου να αντικαταστήσει τα πεπαλαιωμένα Tornado IDS που διαθέτει.
Αν και στην θεωρία οι Γερμανοί εξέταζαν τα μαχητικά 4,75 γενιάς της Boeing, F/A-18E/F, F-15 Silent Eagle, στην πραγματικότητα γλυκοκοιτάνε το F-35 σαν το ιδανικό αεροσκάφος κρούσης. H είδηση αυτή είναι από τον Μάιο, και φυσικά οι Γερμανοί ενημερώθηκαν για τις απόρρητες δυνατότητες του F-35 και στο Bourget.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως το φλερτ μεταξύ Γερμανικής Αεροπορίας και F-35 όδευε προς σχέση, και σύντομα θα εξελισσόταν και σε γάμο. Καθόλου παράξενο, καθώς το F-35 θεωρείται ιδανικό αεροσκάφος κρούσης, με μεγάλη πιστοποιημένη γκάμα όπλων, αόρατο στα εχθρικά ραντάρ, με εξαιρετικές δυνατότητες ηλεκτρονικής κρούσης, προηγμένα ηλεκτρονικά, ίσως το ιδανικό όπλο για κρούση στην Δυτική Ευρώπη.
Από την άλλη, είναι επίσης ένα αεροσκάφος που έχει επιλεγεί από τους περισσότερους στενούς συμμάχους της Γερμανίας, και σε μια ΝΑΤΟϊκή αποστολή η Γερμανία δεν θα ήταν η μόνη χώρα που παρατάσσει “παράταιρα” μαχητικά, όπως τώρα στο Μέτωπο της Συρίας-Ιράκ που ήταν η μόνη με Tornado ECR.

To θέμα είναι πως αυτά τα πιστεύει η γερμανική στρατιωτική ηγεσία, που όπως οι περισσότεροι στρατιωτικοί σκέπτεται ορθολογικά και με απόλυτο κριτήριο τις πολεμικές ανάγκες. Η πολιτική ηγεσία όμως της χώρας δεν σκέπτεται έτσι, και είναι επίσης λογικό. Αν και θεωρητικά μια αγορά της Γερμανίας από τις ΗΠΑ θα έφερνε πιο κοντά την πρώτη στον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, εντούτοις δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το F-35 δεν το πουλά η “αγαπημένη” εταιρεία του προέδρου, αλλά η “άλλη”.
Επίσης, η Γερμανία όντας στην πρωτοκαθεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιο πολύ θα την συνέφερε (από πλευράς συμμαχιών και ενότητας στην ΕΕ) να αγοράσει Rafale από τους “αδελφούς” Γάλλους παρά αμερικανικά μαχητικά! Συνεπώς μάλλον η πολιτική ηγεσία θα είχε διαφορετική “άποψη”.
 

Την διαφορετική “άποψη” την εξέφρασαν οι Γερμανοί επίσημα πριν λίγες μέρες, “αδειάζοντας” τους στρατιωτικούς και λέγοντας το απολύτως λογικό. Η Γερμανία θα εξετάσει κατά προτεραιότητα το Typhoon, και μετά τα αμερικανικά μαχητικά, είτε αυτά είναι το F-35, είτε το δίδυμο F-15/F-18. Και είναι απολύτως λογικό, καθώς το EF-2000 είναι νεώτερη και ικανότερη σχεδίαση από τα δυο Boeing, ενώ υπάρχει και κάποιος αντίλογος για το F-35.
Καταρχάς η Γερμανία δεν έχει ακόμη να αντιμετωπίσει μαχητικά 5ης γενιάς από κάποιον δυνητικό αντίπαλό της. Η Ρωσία με το ζόρι καταφέρνει να βάζει σε υπηρεσία μικρούς αριθμούς μαχητικών Su-30/Su-35, ενώ το Su-57 μοιάζει τελικά περισσότερο ένα αεροσκάφος επίδειξης τεχνολογίας παρά ένα F-22. Παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις του Sputnik για επικείμενο είσοδο σε υπηρεσία, η επιχειρησιακή ετοιμότητα χάνεται κάπου μακρυά στο μέλλον, ίσως, στην επόμενη δεκαετία, ενώ δεν είναι απολύτως σίγουρο πως το αποτέλεσμα είναι τελικά ένα μαχητικό 5ης γενιάς (εννοούμε πως τελικά το RCS του δεν θα του επιτρέπει να “καταταγεί” στην “κλειστή” ομάδα των μαχητικών με χαρακτηριστικά στελθ).
 

Συνεπώς η Γερμανία θα ήταν ικανοποιημένη με ένα προηγμένο Typhoon, ενώ ένα πιθανό πρόγραμμα προμήθειας νέων μαχητικών θα μπορούσε να συνδυαστεί με εκσυγχρονισμό και των EF-2000 σε υπηρεσία σήμερα. Αυτό θα οδηγούσε σε μια αεροπορία με μόνο ένα τύπο μαχητικού, που θα εξοικονομούσε σημαντικά κονδύλια από συντηρήσεις, εκπαίδευση και εξοπλισμό.
Ταυτόχρονα, θα ήταν και ένα “σήμα” σε άλλες αεροπορίες που έχουν ήδη Typhoon, πως το αεροσκάφος θα μείνει σε υπηρεσία για πολλά χρόνια ακόμη (λογικό, αφού τα “νέα” γερμανικά Typhoon θα έμπαιναν σε υπηρεσία περίπου από το 2025, άρα θα υπηρετούσαν τουλάχιστον μέχρι το 2055-2060), να προχωρήσουν σε εκσυγχρονισμό επιπέδου Tranche 4.
 

To σημαντικότερο όμως είναι πως οι Γερμανοί με αυτή την κίνησή τους βοηθούν το Eurofighter στον βελγικό διαγωνισμό, ενώ “κλείνουν” το μάτι και στους Πολωνούς που έχουν ενδιαφερθεί για F-35, αλλά κι εκεί το Typhoon κάνει δυναμική είσοδο σαν συμπληρωματικό του F-16 Block52+Adv.
 

Μιας και πολύ πρόσφατα αναφερθήκαμε στο θέμα Typhoon για την Ελλάδα, οι εξελίξεις στην Γερμανία λογικά με κάποιον τρόπο θα μας αγγίξουν. Δεν αποκλείεται στο μεσοπρόθεσμο διάστημα να ασκηθούν πιέσεις προς την χώρα μας, για την επιλογή ενός “ευρωπαϊκού” μαχητικού, στα πλαίσια της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δεν θα ήταν άτοπο, καθώς η Ελλάδα αντλεί κάθε έτος αρκετά χρήματα από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία (ΕΔΕΤ), και κάθε εξαετία ενισχύει το Π/Υ του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με 20-25 δις ευρώ (μιλάμε για το ΕΣΠΑ).
Επίσης η Ευρωζώνη ήταν αυτή που έδωσε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία στην χώρα μας προκειμένου να μην χρεοκοπήσει, συνεπώς κάποιες χώρες θα ήταν λογικό να ζητήσουν την -εκ νέου- εξευρωπαϊσμός (ας μας επιτραπεί ο αδόκιμος όρος για το εν λόγω θέμα) κάποιων μεγάλων στρατιωτικών προμηθειών (όπως σίγουρα είναι το ΝΜΑ).
Λογικό λοιπόν θα ήταν η ελληνική “επένδυση” να μείνει εντός ευρωπαϊκών συνόρων, και να ενισχύσει τις θέσεις εργασίας στην Γηραιά Ήπειρο. Φυσικά κάπου εκεί θα εμπλεκόντουσαν και οι Γάλλοι, κι αυτοί με το δίκιο τους! (“Το Rafale είναι εδώ, οπλισμένο και ικανό”, διεκδικούμε πλέον την πατρότητα του συνθήματος).
Το θέμα είναι αρκετά ενδιαφέρον, και το παρακολουθούμε με προσοχή. Οι επιλογές της Γερμανίας, που αργά ή γρήγορα θα πρέπει να “επαναστρατιωτικοποιηθεί”, (καθώς και άλλων χωρών της ΕΕ), έχουν προφανώς μεγάλο ενδιαφέρον και για την χώρα μας. Τυχόν επιλογή του Typhoon θα “ξαναέδενε” στρατιωτικά την ΕΕ με το απολωλός πρόβατο, την Μεγάλη Βρετανία, και θα έφερνε και την χώρα μας λίγο πιο κοντά στην Μ.Βρετανία, που αυτή την στιγμή φαίνεται να “ψηφίζει” Τουρκία σε αρκετά θέματα…