Πιθανότατα σκεφτόσαστε μια σφαίρα Ντάισον ως μια δομή που αιχμαλωτίζει την ενέργεια του ήλιου, αλλά τι θα συνέβαινε αν αντί αυτού, χτίζατε μια γύρω από μια μαύρη τρύπα;
Ένας παγκόσμιος συνασπισμός επιστημόνων επιδιώκει την απάντηση, αναλύοντας έξι διαφορετικούς τύπους ενέργειας που θα μπορούσαμε υποθετικά να αξιοποιήσουμε από μια μαύρη τρύπα. Αυτό δύναται να μας βοηθήσει να αποκαλύψουμε πώς μπορεί να μοιάζει ένας εξαιρετικά προηγμένος γαλαξιακός πολιτισμός, και ακόμη και να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε αυτούς τους εξωγήινους.
Ένας ιδιαίτερα προηγμένος πολιτισμός, ίσως έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τα όρια του πλανήτη του και είναι σε θέση να τιθασεύσει την ενέργεια του άστρου του, την οποία μπορεί να χρησιμοποιεί για να καλύψει τις ανάγκες του. Ένα μέσο για τη χειραγώγηση της ηλιακής ενέργειας στο μέγιστο, είναι η λεγόμενη Σφαίρα του Ντάισον (Dyson Sphere). Η ιδέα προτάθηκε από το διάσημο επιστήμονα Freeman Dyson τη δεκαετία του ’60 και περιλαμβάνει 2 τύπους. Στον πρώτο, μια σειρά χιλιάδων δορυφόρων βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο και συλλέγουν την ενέργειά του, και στο δεύτερο, ένας ακόμη πιο εξελιγμένος πολιτισμός έχει καταφέρει να εσωκλείσει ολόκληρο το άστρο σε μια τεράστια σφαιρική κατασκευή και κατά αυτό το τρόπο, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ενέργειά του.
Ένας άλλος πολιτισμός, με ακόμη υψηλότερες ενεργειακές απαιτήσεις από ό, τι περιγράψαμε παραπάνω, μπορεί να αποφασίσει να κατασκευάσει μια σφαίρα Ντάισον γύρω από μια μαύρη τρύπα. Είναι όμως καθόλου εφικτό να χρησιμοποιήσετε μια μαύρη τρύπα καθώς θα αξιοποιούσατε την ενέργεια του ήλιου ή ενός άλλου άστρου;
Από όλες τις παραμέτρους που εξετάστηκαν από τους ερευνητές, μόνο ο δίσκος προσαύξησης, το αέριο πλάσματος που περιβάλλει μια μαύρη τρύπα και οι σχετικιστικοί πίδακες είναι πολλά υποσχόμενες πηγές ενέργειας. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε αυτός ο πολιτισμός να συλλέξει την ενέργεια;
Ένα σμήνος Ντάισον είναι μια συλλογή από μεμονωμένους, μικρότερους συλλέκτες ενέργειας κάποιου είδους, που θα μπορούσαν να είναι για παράδειγμα ηλιακοί συλλέκτες. Συνήθως σχεδιάζονται ως δακτύλιος συλλεκτών που μοιράζονται μία τροχιά, ώστε να παραμένουν όλοι στην ίδια γραμμή. Αυτό έχει νόημα ως τρόπος πρόβλεψης της κίνησης, δημιουργίας σταθερότητας και εύκολης προσαρμογής ή εργασίας σε οποιαδήποτε μεμονωμένη μονάδα στο σμήνος Ντάισον.
Η Γη φυσικά απέχει πολύ από τη χρήση μιας σφαίρας Ντάισον για τη συγκομιδή ενέργειας από τον ήλιο, πόσο μάλλον από μια μαύρη τρύπα. Αλλά στην παρούσα φάση τουλάχιστον, αυτή η θεωρητική ύπαρξη τέτοιων μεγακατασκευών, ίσως βοηθήσει τους επιστήμονες να ανακαλύψουν προηγμένους εξωγήινους πολιτισμούς, μέσω του αστρονομικού εντοπισμού αυτών των γιγαντιαίων δομών.
