Το ιδιαίτερο θέαμα των πορτοκαλί διακριτικών σε αιγυπτιακά μαχητικά έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία: Ήδη προ του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (1973), η Λιβύη είχε ενισχύσει την Αίγυπτο με μια μοίρα δικών της Μιράζ 5, που είχε μόλις παραλάβει από τη Γαλλία, σε ρόλο δίωξης/βομβαρδισμού. Στον συγκεκριμένο αυτά ήταν ασύγκριτα ανώτερα των Su-7/MiG-17 που χρησιμοποιούσε η Αίγυπτος, έχοντας ικανότητα μεταφοράς πολλαπλασίου φορτίου βομβών.
Το Ισραήλ διέβλεψε τον κίνδυνο “αδελφοκτονίας” σε αερομαχίες, και έβαψε τα δικά του Shahak (Mirage III CJ) & Nesher (Mirage 5J) (αργότερα και τα όμοια σε όψη Kfir) με ευδιάκριτα κίτρινα τρίγωνα με μαύρο περίγραμμα, για να ξεχωρίζουν από τα λιβυκά/αιγυπτιακά. Ματαίωναν μεν το αποτέλεσμα του καμουφλάζ, αλλά ήταν αναγκαία. Διατηρήθηκαν ως το τέλος της δεκαετίας του ’70, αλλά δεν επεκτάθηκαν σε άλλους τύπους, αφού το Φάντομ δεν είχε εισέλθει ακόμη σε αιγυπτιακή υπηρεσία, και όταν εισήλθε, Αίγυπτος και Ισραήλ ήταν πλέον σε ειρήνη.
Η Αίγυπτος δεν ένιωσε τέτοια ανάγκη αρχικά, διότι ακριβώς τα δικά της (δανεισμένα από τη Λιβύη) ξεχώριζαν από τα ισραηλινά λόγω των τριγώνων των τελευταίων. Όταν όμως τα Μιράζ επεστράφησαν στη Λιβύη και η Αίγυπτος απέκτησε τα δικά της (με χρήματα της Σαουδικής Αραβίας, όπου τα αεροσκάφη παραδόθηκαν αρχικά με εθνόσημα της, πριν μεταβιβαστούν στην Αίγυπτο) συνέβη το εξής: Ο Καντάφι απέδωσε στον Αιγύπτιο Πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ τη μομφή του προδότη του Αραβικού κόσμου, λόγω αναγνώρισης του Ισραήλ και της αναμενόμενης συμφωνίας του Camp David.
Ετσι το 1977 άρχισε συνοριακές αψιμαχίες με την Αίγυπτο, πετυχαίνοντας μάλιστα μερικές καταρρίψεις αιγυπτιακών αεροσκαφών (κατά πάσα πιθανότητα με μισθοφόρους πιλότους, Πακιστανούς ή Βορειοκορεάτες… αν και υπήρχαν βεβαίως και Αμερικανοί στα λιβυκά CH-47C Chinook και C-130Η, Γάλλοι, Ανατολικογερμανοί στα Tu-22 κ.λπ.).
Και εδώ όμως οι δύο αντιμαχόμενοι είχαν Μιράζ. Οπότε η Αίγυπτος, μιμούμενη τη μεθοδολογία του Ισραήλ και προς αποφυγή blue-on-blue πληγμάτων, έβαψε ευθείες πορτοκαλί ταινίες με μαύρα σειρήτια εκατέρωθεν σε ουρές και πτέρυγες των Μιράζ.
Φυσικά, η βαφή τα διαφοροποιούσε επαρκώς και από τα ισραηλινά. Όμως, τόσο τους άρεσε, που το επεξέτειναν σε όλους τους τύπους τους: Phantom, J-6, MiG-21/J-7 και F-16.
Για τα MiG-21/J-7 αυτό ήταν εύλογο καθώς τα διέθετε και η Λιβύη (αν και δεν έχουν εμφανισθεί στους “Λιβυκούς Πολέμους” με το Ναυτικό των ΗΠΑ ύπερθεν του Κόλπου της Σίρτης, και θρυλείται ότι αγοράστηκαν ως πυρήνας “Παλαιστινιακής Αεροπορικής Δύναμης”). Ενώ J-6 δεν είχε κανείς από τους γείτονες της Αιγύπτου.
Φάντομ είχε βέβαια το Ισραήλ, όπως και F-16, που όμως δεν συγχέονται οπτικώς με τα αιγυπτιακά διότι είναι καμουφλαρισμένα και όχι γκρι.
