Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η συνέντευξη που έδωσε προχθές στο CNN Turk ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, στο δημοσιογράφο Serdar Korucu, σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε αρχικά στην γνωριμία του με τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι, ο οποίος έχει επισκεφθεί 2 φορές το Πατριαρχείο, ενώ υποδέχθηκε τον Πατριάρχη κατά τον εορτασμό των 30 ετών της ουκρανικής ανεξαρτησίας (τότε είχε κάνει αίσθηση το ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε παρακολουθήσει και τη μεγάλη παρέλαση στο Κίεβο).
Ο κ. Βαρθολομαίος ανέφερε πως είχε επαφές με κυβερνητικά στελέχη στην Ουκρανία, και το πόσο περήφανη είναι η χώρα που έχει καταφέρει την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία, ενώ τόνισε πως και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε την αυτονομία της Ουκρανικής Εκκλησίας, που μέχρι τότε ήταν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Ο Πατριάρχης αναγνώρισε πως αυτό «ενόχλησε τους Ρώσους αδερφούς μας», αλλά έπρεπε να γίνει και έφερε ως παράδειγμα την αναγνώριση αυτονομίας και στις ορθόδοξες Εκκλησίες των βαλκανικών χωρών, που επίσης παλαιότερα υπάγονταν στην Κωνσταντινούπολη. «Έρχεται όμως ένα χρονικό σημείο όπου όλες αυτές οι Εκκλησίες ανεξαρτητοποιήθηκαν από εμάς, και η Ουκρανία το άξιζε».
«Δυστυχώς το Πατριαρχείο Μόσχας δεν δέχθηκε την απόφαση μας. Το Πατριαρχείο μας και εγώ προσωπικά γίναμε στόχος τους» σχολίασε ο ίδιος. Σε ότι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία ο ίδιος εκτίμησε πως όλος ο κόσμος είναι εναντίον της Ρωσίας και πως «μπαίνουμε σε μια νέα εποχή Ψυχρού Πολέμου και κάθε ένας που σκέφτεται ορθά δεν θέλει κάτι τέτοιο. Ως θρησκευτικό ίδρυμα το Πατριαρχείο μας είναι πάντα υπέρ της ειρήνης και της ενότητας».
Προ ημερών ο Παναγιώτατος επισκέφθηκε και το ουκρανικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη για να εκφράσει τη συμπαράσταση του στην Ουκρανία.
Ο Πατριάρχης ,κακώς, έχει εμπλακεί στην δυελκυστίνδα της πολιτικής, παράλληλα μένει στην τουρκία, όμηρος του ερντογάν και του καθεστώτος του. Κάτι κάνει λάθος.
Στην Ελλάδα της απόλυτης διαστροφής των εννοιών και της καταρράκωσης των αξιών, διάφοροι – είμαι σίγουρος – θα ψέξουν τον Πατριάρχη ως όχι-αρκετά-ορθόδοξο.
Γι’ αυτούς, η “αυθεντική” Πίστη εκπηγάζει από τους σχισματικούς Ρώσους, από τον υποκριτικό ευσεβισμό μιας κοινωνίας εκλύτων ηθών και καλπάζουσας κακουργίας, και από τον αρνησίκοσμο μυστικισμό μιας σχισματικής σέχτας – τάχα μου και Πατριαρχείου – που είναι, από των τσαρικών ήδη ετών, δεκανίκι της εκάστοτε εξουσίας και μηχανή εξανδραποδισμού του ρωσικού λαού και καθυπόταξής του στην εξουσία, εσχάτως δε και μακρύ χέρι της επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου.
Προσοχή, προσοχή, προσοχή!
Ας θυμηθούμε τη δεκαετία του ’90 και τους τότε επίορκους σλαυόψυχους Έλληνες στρατιωτικούς! Ο ένας ακινητοποίησε δια παντός μεγάλη μονάδα του Στόλου, και ο άλλος λιποτάκτησε!
Δεν είναι αθώο πράγμα αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα!
Εντατικότατο security screening όλων των στελεχών!