Η εφευρετικότητα εξ ανάγκης στο πεδίο της μάχης, είναι γνωστό φαινόμενο, όπου οι μαχόμενοι θα βρουν απλές και αποδοτικές λύσεις χρησιμοποιώντας ότι υλικό έχουν στη διάθεση τους. Στον πόλεμο στην Ουκρανία το φαινόμενο έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές, καθώς συνεχώς βλέπουμε διάφορες ιδιοκατασκευές και από ουκρανικής και από ρωσικής πλευράς, τόσο για αμυντική χρήση όσο και για κάθε άλλη παράλληλη ανάγκη στο μέτωπο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο εκρηκτικός μηχανισμός KZ6, τυποποιημένος για χρήση από Μηχανικό, ειδικές δυνάμεις κ.λπ. για κατεδάφιση/διάνοιξη εμποδίων αλλά και δολιοφθορές. Το βάρος του KZ6 είναι 3 κιλά, με τα 1,8 εκρηκτική ύλη, ενώ μπορεί να πυροδοτηθεί τόσο μηχανικά όσο και ηλεκτρικά.
Ρώσοι και Ουκρανοί λοιπόν έχουν βρει σε αυτό το σοβιετικής εποχής υλικό, χρήση στα μη επανδρωμένα τους.Oι Ρώσοι το χρησιμοποιούν ως γέμισμα στα drone «καμικάζι» Lancet, όπως το βλέπουμε στις παρακάτω φωτό, όπου είναι στερεωμένο στο εσωτερικό τους με χρήση αφρού πολυουρεθάνης, δηλαδή ότι πιο απλό και γρήγορο.
Το ίδιο εκρηκτικό οι Ουκρανοί το έχουν κάνει φορτίο που ρίχνουν μεγάλα τετρακόπτερα πάνω από ρωσικές θέσεις και τεθωρακισμένα. Στην δική τους εκδοχή, του έχουν προσαρμόσει μεταλλικά ή πλαστικά πτερύγια στο πίσω μέρος και μια μικρή κεφαλή εμπρός, ώστε στην ρίψη να είναι σχετικά σταθεροποιημένο και να πέσει κάθετα. Στις παρακάτω φωτό φαίνονται διάφορες εκδοχές της ίδιας πρακτικής:
Η αποτελεσματικότητα; Μπορούμε να υποθέσουμε μεγάλη καθώς και στις δύο εκδοχές (και ότι άλλο έχουν σκεφτεί οι δύο πλευρές) το ισχυρό εκρηκτικό μπορεί να εξουδετερώσει ένα άρμα μάχης, πυροβόλο κ.λπ., ή να κάνει σοβαρή ζημιά σε συγκεντρώσεις προσωπικού, όπως μέσα σε ένα χαράκωμα. Έτσι απλά υλικά, χαμηλού κόστους, συνδυασμένα μεταξύ τους, μπορεί να γίνουν θανάσιμα και πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμα, αποδεικνύοντας ότι η σύγχρονη τεχνολογία (όπως τα μη επανδρωμένα) στο πεδίο της μάχης μπορεί να ολοκληρωθεί με “ερασιτεχνικό” αλλά έξυπνο τρόπο, χωρίς ανάγκη προμήθειας εξωτικών κατασκευών.
