‘Bucc’ Low: Οι «πειρατές» της Βόρειας Θάλασσας

Τίποτα δεν ήταν πιο τρομακτικό από μια επίθεση Buccaneer στα μηδέν πόδια, βεβαιώνουν ναύτες βρετανικών και συμμαχικών πολεμικών πλοίων. Και αυτό ήταν απλώς άσκηση. Αν τέτοιες ασκήσεις όμως έβαζαν τις φίλιες δυνάμεις σε ανήσυχες σκέψεις, φανταστείτε πώς θα ήταν για το Σοβιετικό Ναυτικό και τα πλοία χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας σε περίπτωση που ο Ψυχρός Πόλεμος γινόταν «θερμότερος».
Σχεδιασμένο αρχικά και για πυρηνική κρούση με το Ειδικό Όπλο WE.177, το ‘Bucc’ εξόπλισε τα αεροπλανοφόρα του Βασιλικού Ναυτικού από το 1962 μέχρι το 1978, όταν αποσύρθηκαν τα τελευταία μεγάλα βρετανικά ‘flatops’. Στον ρόλο της προσβολής πλοίων όμως ο τύπος άφησε εποχή.

Οπλισμένα με βλήματα AS.37 Martel ή Sea Eagle, τα Buccaneer θα έκαναν «ρεσάλτο» στα πλοία του Ανατολικού Μπλοκ που θα έβγαιναν στην Βόρεια Θάλασσα. Το βλήμα Martel είχε δύο εκδόσεις –μια που κατευθυνόταν προς τον στόχο ακολουθώντας τα σήματα που εξέπεμπε το ραντάρ του πλοίου και μια η οποία προσέγγιζε χρησιμοποιώντας αδρανειακή καθοδήγηση και στο τελικό στάδιο της προσβολής κατευθυνόταν μέσω ζεύξης από τον χειριστή οπλικών συστημάτων του αεροπλάνου με joystick.
«Έρχονταν από το πουθενά» θυμούνται ναύτες του Βασιλικού Ναυτικού. «Πετούσαν στα μηδέν πόδια και έπαιρναν ύψος για να μην χτυπήσουν στο πρόστεγο!» Προφανώς τα πληρώματα των Buccaneer ήξεραν την δουλειά τους. Δείτε στο ακόλουθο βίντεο την εικονική προσβολή του βρετανικού αντιτορπιλλικού κλάσης County HMS Kent (D12) κατά την διάρκεια ασκήσεων στο πλαίσιο της Επιχείρησης Open Gate 1978 και θα καταλάβετε.

«Δοκιμάστε να χτυπήσετε αεροσκάφος στο ύψος που πετούσαν τα Buccaneer ή προσπαθείστε να τα δείτε μέσα από τo clutter (παράσιτα) του ραντάρ. Εάν είχαν ανοικτά jammers, ήταν ακόμη πιο δύσκολο…. Δεν είχαμε καμμία ελπίδα» λέει χαρακτηριστικά Βρετανός που είχε υπηρετήσει σε αντιτορπιλλικά.
Το μικρό ύψος πτήσης ήταν ένα από τα «όπλα» του ‘Bucc’ και οι πιλότοι της RAF διασκέδαζαν να τρομάζουν τους Αμερικανούς. Το αεροπλάνο πετούσε άνετα χαμηλά –και πολύ χαμηλότερα–  χάρη στην μικρή πτερυγική του επιφάνεια και το BLC (Boundary Layer Control, σύστημα που εκτόξευε πεπιεσμένο θερμό αέρα από τον συμπιεστή του κινητήρα στην επιφάνεια της πτέρυγας ενισχύοντας την ροή για την μείωση της οπισθέλκουσας στις μεγάλες γωνίες προσβολής και στις χαμηλές ταχύτητες και τον περιορισμό της ταχύτητας απώλειας στήριξης) παραμένοντας αξιοσημείωτα σταθερό.

Το Tornado ήταν ταχύτερο σε τέτοια ύψη αλλά μόνο σε «καθαρή» διαμόρφωση, χωρίς οπλισμό. «Θυμάμαι τα Buccaneer να επιτίθονται εναντίον του HMS Rhyl (ανθυποβρυχιακή φρεγάτα Type 12I) και να γέρνουν περνώντας από τα κατάρτια. Τόσο χαμηλά ήταν μη εντοπίσιμα. Θεότρελλοι πιλότοι…»
Στο λυκόφως της καριέρας τους τα S.2B της RAF πολέμησαν για πρώτη και τελευταία φορά το 1991, εξαπολύοντας πλήγματα με όπλα ακριβείας κατά των ιρακινών δυνάμεων ή καταυγάζοντας με λέιζερ στόχους στο έδαφος για την προσβολή τους από άλλα αεροπλάνα. Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε χωρίς τα πληρώματα των ‘Bucc’ να δοκιμάσουν τις χιλιοπροβαρισμένες τακτικές τους και τρία χρόνια αργότερα αποσύρθηκαν. Όμως ποτέ δεν ξεχάστηκαν.
Αλέξανδρος Θεολόγου