Παραγωγή και επιχειρησιακή δράση
Στις 20 Απριλίου του 1939, η Regia Aeronautica έδωσε τελικά την έγκριση παραγωγής στη Breda, ζητώντας όμως την κατασκευή περιορισμένου αριθμού κομματιών. Βάσει του χρονοδιαγράμματος, αυτή ήταν να ξεκινήσει τον Μάιο του 1939, αλλά μέχρι τον Οκτώβριο του ιδίου έτους είχαν βγει από το εργοστάσιο μόνο 80 από αυτά. Την ίδια περίοδο, το αεροσκάφος παρουσιάστηκε και στο εξωτερικό, με αρκετές χώρες να δείχνουν ενδιαφέρον, όπως η Ελβετία, η Λιθουανία, Σουηδία και η Γιουγκοσλαβία. Καμία όμως δεν κατέθεσε επίσημη παραγγελία.
Μετά τα μέσα του 1938 και έως τις αρχές του 1939, παρήχθησαν τρία νέα Ba.88 τα οποία μεταφέρθηκαν στην Guidonia για περαιτέρω αξιολόγηση. Ο επιπλέον στρατιωτικός εξοπλισμός και ο ίδιος ο οπλισμός επιδείνωσαν δραματικά τις επιδόσεις του αεροσκάφους. Η τελική ταχύτητα μειώθηκε κατά πολύ, ενώ οι πιλότοι των δοκιμών εξέφρασαν τη δυσφορία τους, αφού ακόμη και απλοί ελιγμοί ήταν δύσκολο να επιτευχθούν. Ακολούθησαν ορισμένες τροποποιήσεις εξοικονόμησης βάρους, ευελπιστώντας σε κάτι ανώτερο, αλλά τα ουσιώδη προβλήματα παρέμειναν.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το Ba.88 πήρε μέρος σε μικρής κλίμακας επιθέσεις στη Γαλλία και τη Βόρεια Αφρική. Παρά το ότι είχε σχεδιαστεί για πολλαπλούς ρόλους, τελικά χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σε αποστολές προσβολής στόχων εδάφους. Μετά την έναρξη των ναζιστικών επιθέσεων στη Δύση και την ταχεία ήττα των συμμαχικών δυνάμεων σε Ολλανδία και Βέλγιο, οι Ιταλοί πραγματοποίησαν αρκετούς βομβαρδισμούς αεροδρομίων της Κορσικής στις 16 Ιουνίου του 1940. Τρεις ημέρες αργότερα, οι επιχειρήσεις ολοκληρώθηκαν με την εξαγωγή του ασφαλούς συμπεράσματος πως το Ba.88 είχε περιορισμένη αξία.
Στη Βόρεια Αφρική, τα Ba.88 της 7° Gruppo είχαν να επιτελέσουν το βομβαρδισμό του βρετανικού αεροδρομίου Sidi El Barrani στις 14 Σεπτεμβρίου, αλλά η επιχείρηση απέτυχε προτού καν ξεκινήσει, αφού τα αεροσκάφη, πλήρως φορτωμένα, είτε δεν μπορούσαν να απογειωθούν, είτε υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική προσγείωση λόγω απωλείας ύψους. Το ίδιο επαναλήφθηκε και σε άλλες προγραμματισμένες αποστολές. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια βελτίωσης της απόδοσής τους, αφαιρέθηκε όλος ο περιττός εσωτερικός εξοπλισμός, όπως και η θέση του οπισθίου πυροβολητού, αλλά επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτα. Έως τον Οκτώβριο του 1940, μόνο δέκα Ba.88 υπήρξαν πλήρως επιχειρησιακά. Λόγω των άκρως απογοητευτικών επιδόσεων τους, εδόθη επίσημη εντολή απόσυρσής τους.
Επιπλέον τροποποιήσεις για ανάληψη νέου ρόλου
Εν τω μεταξύ, μια δεύτερη σειρά 60-70 κομματιών Ba.88 είχε βγει από το εργοστάσιο, τα οποία αποφασίστηκε να μεταβληθούν σε βομβαρδιστικά καθέτου εφόρμησης. Διάφοροι τύποι φρένων κάτω από τα φτερά δοκιμάστηκαν, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Junkers Ju-87. Μεγάλη έμφαση δόθηκε εκ νέου στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση του βάρους του. Οι κινητήρες της Piaggio αντικαταστάθηκαν με τους λιγότερο ισχυρούς, αλλά σαφώς ελαφρύτερους, Fiat A.74, ενώ μειώθηκε και η χωρητικότητα καυσίμων κατά 117 λίτρα. Επίσης αφαιρέθηκε το οπίσθιο και το εμπρόσθιο πολυβόλο, όπως και οι ράγες τοποθέτησης βομβών κάτω από τις πτέρυγες.
Κάποιες επιπλέον αλλαγές έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 1942, επιμηκύνοντας την άτρακτο και αυξάνοντας το άνοιγμα πτερύγων, μέρος των οποίων αντικαταστάθηκε με ξύλο. Αυτά ήταν τα Ba.88M, όπου το «M» προκύπτει από το «Modificato» (τροποποιημένο). Βάσει του πλάνου, είκοσι από αυτά θα γίνονταν μονοθέσια, και άλλα είκοσι διθέσια. Τον Μάρτιο του 1943, ζητήθηκαν κι άλλες μετατροπές για επιχειρήσεις καταδυτικών εφορμήσεων. Οι κυριότερες από αυτές αφορούσαν: α) την εγκατάσταση ενός και μοναδικού πολυβόλου των 12,7 χιλ. με τη δυνατότητα προσθήκης τριών ακόμη (δύο στις βάσεις των πτερύγων και ένα στην άτρακτο), αν και εφόσον χρειαζόταν, β) την τοποθέτηση θωρακισμένων πλακών για την προστασία του πιλότου, και γ) την σμίκρυνση των εμπροσθίων τμημάτων των πτερύγων για αύξηση της ορατότητας του πιλότου. Το αποτέλεσμα ήταν το βάρος να αυξηθεί πάλι, κατά περίπου 440 λίβρες, αντί να μειωθεί.
Τελικώς, κανένα από τα Ba.88M δεν χρησιμοποιήθηκε μαχίμως, ενώ όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ιταλία, όλα τα Ba.88 που υπήρχαν ακόμη, διαλύθηκαν για ανακύκλωση των υλικών κατασκευής τους. Μόνο ένα Ba.88M χρησιμοποιήθηκε από την Aeronautica Nazionale Repubblicana στη Βόρεια Ιταλία με ναζιστικά διακριτικά. Από την πρώτη σειρά παραγωγής, οκτώ αεροσκάφη μεταβλήθηκαν σε εκπαιδευτικά με πρόσθετο πιλοτήριο για τον εκπαιδευτή στη θέση του οπισθίου πολυβολητού. Σε ένα ακόμη μονοθέσιο έλαβαν χώρα μεταβολές για δοκιμές με αντιαρματικό πυροβόλο, αλλά ούτε αυτό συμμετείχε οπουδήποτε.
Συμπεράσματα
Παρά το πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα με εντυπωσιακά ρεκόρ ταχύτητας, το Ba.88 δεν εκπλήρωσε ούτε στο ελάχιστο τους ρόλους για τους οποίους το προόριζε η ιταλική Πολεμική Αεροπορία. Το αξεπέραστο πρόβλημα ήταν ο συνδυασμός του υπερβολικού βάρους του με τους κινητήρες χαμηλής ισχύος, όπως κατεδείχθη στη Βόρεια Αφρική, όπου ακόμη και μικρών αποστάσεων αποστολές ήταν σχεδόν αδιανόητες, αφού το αεροσκάφος αδυνατούσε να απογειωθεί με πλήρες φορτίο καυσίμων και βομβών. Οι μεταγενέστερες απόπειρες μετατροπής του ως καταδυτικών εφορμήσεων δεν είχαν καλύτερη τύχη. Γιαυτό το τόλμημα της Breda δεν τελεσφόρησε, αφού αποδείχτηκε μια ολοσχερή απογοήτευση.
