Το Uran-9, παρουσιάστηκε από τη ρωσική αμυντική βιομηχανία το 2016, ως ένα μη επανδρωμένο (τηλεχειριζόμενο) όχημα (UGV) υποστήριξης του ρωσικού στρατού. Το όχημα διαθέτει μεγάλη ισχύ πυρός με 4 αντιαρματικούς πυραύλους Ataka και ένα πυροβόλο των 30mm. Παρόλα αυτά, οι επίδοσή του στις μάχες στη Συρία, ήταν φτωχή.
Το πιο συχνό πρόβλημα ήταν η απώλεια επικοινωνίας του χειριστή με το όχημα, ενώ προβλήματα παρουσιάστηκαν με την αξιοπιστία του πυροβόλου, καθώς και στο σύστημα αναρτήσεων. Τα ηλεκτροπτικά συστήματα του οχήματος επίσης παρουσίασαν χαμηλές επιδόσεις. Τα προβλήματα του Uran-9 παρουσιάστηκαν στο συνέδριο “Actual Problems of Protection and Security” της Ναυτικής Ακαδημίας Κουζνέτσοφ στην Αγία Πετρούπολη.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Defence Blog, είναι η μικρή εμβέλεια χειρισμού του, που δε ξεπερνά τα 300-500 μέτρα. Σε μεγαλύτερες αποστάσεις, οι χειριστές έχασαν τον έλεγχο του οχήματος τουλάχιστον 19 φορές, για διάρκεια ενός λεπτού και τουλάχιστον σε μια περίπτωση για 1 1/2 ώρα. Το πρόβλημα ήταν εντονότερο σε μάχες σε αστικό περιβάλλον με τα κτίρια να πολλές φορές να μπλοκάρουν το σήμα.
Σε γενικές γραμμές, το Uran-9 κρίθηκε ακατάλληλο για τις αποστολές που κλήθηκε να αναλάβει στη Συρία.