Η αλήθεια είναι πως ένα τέτοιο άρθρο μάλλον το χρωστάμε πολύ καιρό. Τα στοιχεία υπάρχουν, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά εταιρικές μπροσούρες και άρθρα άποψης ξένων ιστοσελίδων να βγει κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα. Εμείς, και οι αναγνώστες μας, καλό είναι να έχουμε κάποια γνώση, και κάποια άποψη, αλλά δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα βρεθούν κάποια στιγμή στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο, και θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον χειρότερο εχθρό των μονάδων επιφανείας, το υποβρύχιο.
Έχει γίνει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το αν οι νέες φρεγάτες πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν ικανότητα αεράμυνας περιοχής, ή αν θα πρέπει να είναι αεράμυνας περιοχής. Μερικοί μπορεί απλά να πιστέψουν πως τελικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Πολεμικό Ναυτικό είναι η τουρκική αεροπορία, κι όχι το τουρκικό ναυτικό. Μας αρέσει να υποτιμούμε ή να υπερτιμούμε τον αντίπαλο, κατά το δοκούν και το “βολεύειν”. Έτσι, η τουρκική αεροπορία μπορεί να “τσακίσει” τα πολεμικά μας πλοία, αλλά τα τουρκικά υποβρύχια δεν έχουν ελπίδες. Καταλαβαίνουμε το λάθος, έτσι;
H Τουρκία διαθέτει 12 υποβρύχια, και έχει παραγγείλει άλλα 6, τεχνολογίας ΑΙΡ. Τα τουρκικά ΑΙΡ υποβρύχια, τα 214ΤΝ θεωρητικά θα είναι ανώτερα των ελληνικών, καθώς είναι μια δεκαετία νεότερα. Αν λοιπόν, 5 ελληνικά υποβρύχια 214ΗΝ κατάφεραν να κάνουν τον τουρκικό στόλο να “ιδρώσει”, και μάλιστα με τορπίλες του 1980, τι θα κάνουν τα 6 τουρκικά 214ΤΝ, με τορπίλες Mk48 Mod7 ή DM2A4; Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα πολεμικά πλοία;
Εδώ και χρόνια γράφουμε πως το ΠΝ δεν φοβάται την εχθρική αεροπορία. Η τουρκική αεροπορία θα έχει πολλά προβλήματα να λύσει τις πρώτες ώρες μιας σύγκρουσης, από το να αποφασίσει να αντιπαρατεθεί με τον Ελληνικό Στόλο. Ακόμη κι αν αποφασίσει να το κάνει, δεν έχει τα απαραίτητο μέγεθος για να κάνει επιθέσεις πολλαπλές κορεσμού, ενώ το ίδιο το ΠΝ έχει τακτικές που θα κάνουν την τουρκική αεροπορία να πληρώσει πολύ ακριβά μια επιτυχία, όπως τη βύθιση μιας φρεγάτας. Αν η ΤΗΚ χάσει 20 F-16, και δαπανήσει 100 ή 150 stand-off όπλα, όχι για να βυθίσει, αλλά για να βγάλει εκτός μάχης μια φρεγάτα, σημαίνει πως κάτι κάνουν λάθος.
ΑΠΟΨΗ: Επιθέσεις κορεσμού και οι ελληνικές υποψήφιες φρεγάτες για το ΠΝ (Μέρος 2ο)
Αντίθετα, ένα υποβρύχιο, μπορεί να προκαλέσει απίστευτη καταστροφή. Εκτοξεύοντας 8 τορπίλες, μπορεί να βυθίσει, όχι να καταστρέψει, αλλά να καταβυθίσει, 8 πολεμικά πλοία, με ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Μερικοί θεωρούν πως η αγορά των 7 κορυφαίων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων είναι μια περιττή “πολυτέλεια” για το ΠΝ του 2021, αλλά τόσα γνωρίζουν, και τόσα λένε. H δύναμη των 11 συν 7 ελικοπτέρων είναι η ελάχιστη που απαιτείται για να καταφέρει το ΠΝ να αντιμετωπίσει μια δύναμη 14 ως 18 εχθρικών υποβρυχίων. Έτσι, για σύγκριση, οι γείτονες έχουν 24 ελικόπτερα S-70B28 για την ελληνική δύναμη των υποβρυχίων. Αλλά ως συνήθως εμείς τα ξέρουμε όλα καλύτερα…
Το ΠΝ με την παραλαβή των 7 MH-60R θα αποστρατεύσει τιμητικά τα πιστά ΑΒ-212ASW, τουλάχιστον από το ρόλο των ελικοπτέρων που θα κυνηγούν υποβρύχια ορμώμενα από τις φρεγάτες. Ελικόπτερα που δεν θα φοβηθούν να πετάξουν κοντά στο Καστελλόριζο, ενώ λίγο παραπέρα γίνεται αποβατική ενέργεια, θα βρουν το υποβρύχιο και θα το βυθίσουν. Κοντά τους θα υπάρχουν και τα παλιότερα, αλλά εκσυγχρονισμένα S-70B/B6, που θα παίξουν κι αυτά το ρόλο που τους αναλογεί.
Τώρα, πριν προχωρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι ανθυποβρυχιακές ικανότητες των πλοίων του ΠΝ είναι 30 ετών παλιές, ή παλιότερες. Το DE1160, είναι ένα εξαιρετικό σύστημα, της εποχής του όμως. Προερχόμενο από το αμερικανικό SQS-56, είναι ένα σύστημα που συνδυάζει σόναρ τρόπιδας και VDS. Από το ΠΝ έχουμε διαφορετικές προσλαμβάνουσες για το σύστημα, καθώς άλλοι το εκθειάζουν, ενώ άλλοι επιθυμούν την … αφαίρεση του VDS από τις ΜΕΚΟ200ΗΝ! Το θέμα είναι πως το σύστημα έχει “ξετρυπώσει” υποβρύχια από πολύ δύσκολα σημεία, και ακόμη και σήμερα θεωρείται ικανότατο. Το πρόβλημά του είναι δυστυχώς η υποστήριξη, καθώς το ΠΝ αγόρασε όχι την έκδοση του USN, αλλά την εμπορική έκδοση του συστήματος. Έτσι, η εξεύρεση ανταλλακτικών είναι μια επίπονη και κοστοβόρος διαδικασία.
Δεν συζητάμε καν, για το ικανότατο πριν 40 χρόνια, αλλά παρωχημένο SQS-505 που φέρουν οι ελληνικές φρεγάτες κλάσης S. Φυσικά, αυτό έχουμε, με αυτό πορευόμαστε, αλλά πρέπει να γίνει αποδεκτό πως το ΠΝ έχει μείνει πίσω στον ανθυποβρυχιακό αγώνα. Και λογικό είναι να υπάρχουν εξελίξεις μετά από 40 χρόνια… Και ερχόμαστε στο σημερινό μας ερώτημα, πόσο καλά μπορούν να κυνηγήσουν υποβρύχια οι υποψήφιες νέες φρεγάτες για το ΠΝ;
Θα ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είμαστε ούτε αξιωματικοί του ΠΝ με ειδικότητα ASW, ούτε γνώστες απόρρητων μελετών. Η επιλογή θα γίνει από επιτροπή του ΠΝ. Και το ΠΝ μας, γνωρίζει πολύ καλά στο τι χρειάζεται σε επίπεδο δυνατοτήτων. Η δική μας δουλειά είναι να παραθέσουμε αντικειμενικά όσα είναι δημοσίως διαθέσιμα για τις ανθυποβρυχιακές ικανότητες των πλοίων. Είναι προφανές πως κάποια πλοία υπερέχουν από κάποια άλλα…
ThinkOutOfTheBox: CAMM/CAMM-ER ή MICA VL/NG αντί των ESSM Block 2 για τις νέες φρεγάτες του ΠΝ;
Καταρχάς, ανάμεσα στις προτάσεις υπάρχουν και πλοία που έχουν σχεδιαστεί κατά κύριο λόγο για ανθυποβρυχιακό αγώνα. Είναι τα πλοία με την περίφημη “ηλεκτρική πρόωση”, δηλαδή μιλάμε για τις SIGMA 11515HN, Navantia F-110, αλλά και FREMM-IT. Τα πλοία με ηλεκτροκινητήρες είναι πολύ πιο “αθόρυβα” σε σχέση με τα άλλα, κι έτσι προτιμούνται γιατί το κυνήγι υποβρυχίων θέλει… ησυχία.
Σε αντίθεση, οι ArrowHead 140 και FDI φέρουν πρόωση αποκλειστικά με κινητήρες diesel…
Η συνέχεια στο navaldefence.gr, εδώ
