Η «Μακεδονία του Ίλιντεν» και η τραγικά θαμμένη σιωπή του Τύμβου Καστά στην Αμφίπολη…

Σημειώσεις Διαπραγματευτικής Λογικής
Η κίνηση του βορείου κρατιδίου να προτείνει την ονομασία «Μακεδονία της Δημοκρατίας του Ίλιντεν» μαζί με την αποδοχή του «erga omnes» (λατινικός νομικός όρος που σημαίνει χρήση έναντι όλων) δηλ. στην συγκεκριμένη περίπτωση χρήση στο εσωτερικό και το εξωτερικό, αποτέλεσε διαπραγματευτικό τακτικισμό υψηλής στόχευσης:
*Επίτευξη εξυπηρέτησης των διαχρονικών πολλαπλών διεκδικήσεων του βορείου κρατιδίου με την ονομασία «Μακεδονία του Ίλιντεν» μέσω της «παραχώρησης» για χρήση της προτεινόμενης ονομασίας έναντι όλων. Αποδοχή από την ελληνική πλευρά της αναφερόμενης ονομασίας και σε αντάλλαγμα αποδοχή από τα Σκόπια, της χρήσης έναντι όλων.
*Η εξέλιξη αυτή επιβεβαίωσε επί της ακολουθούμενης διαπραγματευτικής τακτικής, ότι οι προθέσεις των βορείων γειτόνων δεν είναι και τόσο αθώες…
*Επί τη βάσει εφαρμογής του διεθνούς δικαίου προκαλείται ένα νέο πεδίο νομικής διερεύνησης σχετικά με την ενιαία χρήση της ονομασίας ενός κράτους, καθώς δημιουργείται η εντύπωση ότι τα κράτη του διεθνούς συστήματος έχουν περισσότερες από μία ονομασίες, ώστε να τις χρησιμοποιούν ανάλογα με τις επιδιώξεις τους.
*Οι διαφορετικές χρήσεις της ονομασίας προκαλούν σύγχυση και διαιώνιση του προβλήματος έστω και στην επίτευξη μιας διαπραγματευτικής λύσης.
*Επί της διαπραγματευτικής διαδικασίας η αποδοχή της διαίρεσης χρήσης μιας ονομασίας σε εσωτερική κι εξωτερική, ενισχύει διαπραγματευτικά την άλλη πλευρά σε βάρος της ελληνικής πλευράς, ενώ το αίτημα αυτό του βορείου κρατιδίου θα έπρεπε να είχε απορριφθεί μέσω της εφαρμοζόμενης διεθνώς πρακτικής επί τη βάσει της μιας κρατικής ονομασίας, με την οποία είναι γνωστά, τα κράτη που αποτελούν σήμερα την διεθνή κοινότητα.
-Κατά την διάρκεια του τελευταίου κύκλου των διαπραγματεύσεων στην έδρα του ΟΗΕ έγινε γνωστό ότι αποκαλύφθηκε η διαπραματευτική πραγματικότητα σχετικά με τις προθέσεις της Ουάσινγκτον για την άσκηση πιέσεων στην ελληνική πλευρά. Δημοσιογράφος φέρεται να ρώτησε Αμερικανό διπλωμάτη σχετικά. Η απάντηση του ήταν αποστομωτική τονίζοντας ότι δεν ασκούνται πιέσεις από την Ουάσινγκτον, καθώς η ελληνική πλευρά τα έχει παραχωρήσει όλα από μόνη της.
-Οι διαπραγματευτικές εξελίξεις στη Νέα Υόρκη και η «διαχρονική διαπραγματευτική ατονία» του διαπραγματευτή Νίμιτς έφεραν στον προσκήνιο της πρακτικής διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων, τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Έτσι, υπάρχουν πλέον ερωτηματικά καθοριστικής σημασίας για την δυνατότητά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των διαπραγματεύσεων αλλά και την πραγματική ικανότητα που έχει ώστε ο ρόλος του να είναι εποικοδομητικός και παραγωγικός ως προς την αντικειμενικότητα και την δημιουργική εξέλιξη της όλης διαπραγματευτικής διαδικασίας.
-Σχολιάζοντας κάποιος τις εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για την ονομασία του βορείου κρατιδίου έχει υποχρέωση να αναφέρεται στην διαπραγματευτική αποδυνάμωση του αντικειμενικού κριτηρίου της Ιστορίας από την ελληνική πλευρά που ως προς την διαπραγματευτική διαδικασία οδηγεί σε αυτόματη-ισότιμη διαπραγματευτική αντιμετώπιση των δύο εμπλεκόμενων πλευρών σε βάρος της διαπραγματευτικής στόχευσης της ελληνικής πλευράς.
-Στο ίδιο διαπραγματευτικό μήκος κύματος το μνημείο της Αμφίπολης εξακολουθεί να είναι θαμμένο μαζί με τα μυστικά του και όλοι εμείς βρισκόμαστε σε σύγχυση και τεχνητή άγνοι ενώ τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι πολλά και προς κάθε κατεύθυνση.
-Παράλληλα κι ως προς την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, στερούμαστε ως οικονομία και ως χώρα από πολύτιμα έσοδα που θα μπορούσε να προσφέρει η τουριστική αξιοποίηση και η μοναδικότητα του μνημείου της Αμφίπολης (Τύμβος Καστά). Η αρνητική αυτή εξέλιξη καταγράφεται σε μία περίοδο, που η Ελλάδα αναμένει εκατομμύρια τουρίστες για την φετινή καλοκαιρινή περίοδο, ενώ οι τουριστικές υπηρεσίες στα νησιά του Αιγαίου απειλούνται από το υψηλό οικονομικό κόστος για τους τουρίστες, αλλά και την αύξηση του κύματος των λαθρομεταναστών που έχει δρομολογήσει πονηρά ο σουλτάνος Ερντογάν.
-Από την άλλη η δραστική μείωση της ισοτιμίας της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου και του ευρώ καθιστά σήμερα ουσιαστικά περισσότερο ελκυστικό το τουρκικό τουριστικό προϊόν θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τα ελληνικά έσοδα από τον τουρισμό. Έτσι, η ελληνική τουριστική βιομηχανία έχει ανάγκη από ένα μοναδικής ανταγωνιστικότητας συγκριτικό πλεονέκτημα όπως το αναφερόμενο μνημείο στην Αμφίπολη που μπορεί να εξασφαλίσει ουσιαστική εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων αλλά κι αυξημένα οικονομικά έσοδα.
-Επί τη βάσει αξιοποίησης του αντικειμενικού ιστορικού κριτηρίου η πολλαπλή ανάδειξη της Αμφίπολης μπορεί να εξυπηρετήσει και τους στόχους οικονομικής ανάπτυξης που τόσο (θεωρητικά) πολυδιαφημίζονται γιατί απλά αυτού του είδους την οικονομική ανάπτυξη μπορεί να επιτύχει άμεσα η Ελλάδα στηριζόμενη στην ιστορική της ταυτότητα και τον τουρισμό της μέσω νέων καινοτομικών επιχειρηματικών προσεγγίσεων.
–Έτσι, η «Μακεδονία του Ίλιντεν» επεξηγεί με δραματικό τρόπο για τα ελληνικά συμφέροντα τις επιδιώξεις και τις σκοπιμότητες του βορείου κρατιδίου, ενώ οι ασκούντες την εξουσία στην Ελλάδα και οι (ευρώ) εταίροι στην ΕΕ, μαζί με το ΔΝΤ. εξακολουθούν να δρομολογούν νέες μειώσεις εισοδημάτων και συντάξεων, έλλειψη οράματος και προοπτικής για τους Έλληνες αλλά και αέναη υποδούλωση (ευρώ) δανεισμού κι αύξησης του (ευρώ) χρέους…
Του Νίκου Χατζή, Αναλυτή Σύγχρονης Γεωπολιτικής-Συμβούλου Διαπραγματεύσεων, www.negotiation.gr