Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, συμμετείχε σήμερα, Σάββατο 31 Αυγούστου 2024, στο GLOBSEC Forum 2024, το οποίο διεξήχθη στην Πράγα. Ο κ. Δένδιας έλαβε μέρος στη συζήτηση με θέμα «Σημερινές Απειλές, Αυριανές Προτεραιότητες». Στη συζήτηση, την οποία συντόνισε η Διευθύντρια Σύνταξης της Le Monde, Sylvie Kauffmann, συμμετείχαν επίσης ο Υπουργός Άμυνας της Ιταλίας, Guido Crosetto, ο πρώην υπουργός Άμυνας της Σλοβακίας, Martin Sklenár, ο συνιδρυτής και συνδιευθύνων σύμβουλος της Helsing, Gundbert Scherf και η Διευθύντρια για τη Βόρεια Ευρώπη στο Atlantic Council, Anna Wieslander.
Κατά τη συζήτηση, απαντώντας στην ερώτηση «τι αντίκτυπο θα είχε το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο (Άμυνας) στο χαρτοφυλάκιο του Ύπατου Εκπροσώπου της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής;», ο κ. Δένδιας ανέφερε:
«Είναι προφανές ότι αυτά τα δύο πρόσωπα θα πρέπει να συνεργάζονται πολύ στενά. Δεν μπορεί να είναι χωριστή δουλειά. Και φυσικά, όπως κάθε τι καινούργιο, ο νέος Επίτροπος Άμυνας θα είχε πρόβλημα στο να εδραιώσει τον ρόλο του, στο να δημιουργήσει κατανόηση σχετικά με τον ρόλο του, εντός καταρχάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στα κράτη-μέλη, στις πρωτεύουσες.
Διότι μέχρι σήμερα, αυτό ήταν αποκλειστικά εθνική απόφαση. Αυτό το γνωρίζουμε. Όμως προτιμώ να κρατήσω την αισιόδοξη άποψη. Είναι ένα βήμα. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Και όπως πάντα, τα μεγάλα πράγματα ξεκινούν με μικρά βήματα. Ας ενθαρρύνουμε λοιπόν αυτήν την προσπάθεια και ας δούμε πώς θα προχωρήσουμε από εκεί και πέρα».
Όσον αφορά το τι πιστεύει σχετικά με το τι θα αλλάξει ο Ευρωπαίος Επίτροπος Άμυνας ή τι θα επιθυμούσε να αλλάξει, ως προτεραιότητα, ο Έλληνας Υπουργός ανέφερε:
«Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε τις οικονομίες μας με έναν τρόπο που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια πιθανή αμυντική προσπάθεια στο μέλλον. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει καταρχάς να κατανοήσουμε ότι είναι κάτι το απολύτως αναγκαίο. Θέλω να πω, το είπατε και προηγουμένως, ότι αυτός δεν ήταν ο σκοπός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μα ποιος ήταν ο σκοπός; Ο σκοπός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να δημιουργηθεί ένας τόπος όπου υπάρχει δημοκρατία, υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει ελευθερία του λόγου. Εξυπακούεται λοιπόν ότι για να υπάρξει τέτοιος τόπος στη Γη, πρέπει να είμαστε σε θέση να τον υπερασπιστούμε. Διότι δεν είναι δεδομένο ότι όλες οι χώρες του κόσμου και όλοι οι ηγέτες του κόσμου θέλουν να ακούν πράγματα που απορρέουν από την ελευθερία λόγου, ή ότι αγαπούν τη δημοκρατία, ότι αγαπούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως εκ τούτου, πρέπει να είμαστε σε θέση να τα υπερασπιστούμε.
Βέβαια, η απάντηση θα ήταν «ναι, έχουμε το ΝΑΤΟ για αυτόν τον λόγο». Πολύ καλά. Όντως έχουμε το ΝΑΤΟ και πάλι καλά που έχουμε το ΝΑΤΟ. Όμως πρέπει να κάνουμε αυτή τη δουλειά μόνοι μας και αυτή η δουλειά είναι συμπληρωματική της δουλειάς που κάνει το ΝΑΤΟ. Και συμφωνώ απολύτως με την άποψη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την προσπάθεια συντονισμού των αμυντικών βιομηχανιών και επέκτασης των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όμως, αν μου επιτρέπετε να πω κάτι πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, η Ευρωπαϊκή Ένωση φάσκει και αντιφάσκει ως προς αυτό. Γιατί το λέω αυτό; Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπολογίζει την αμυντική δυνατότητα βάσει χρέους και ελλείμματος. Αφού λέμε ότι πρέπει να καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια για να καλύψουμε την απόσταση και ότι δεν έχουμε χρόνο, αυτό δεν μπορεί να ισχύει.
Θέλω να πω, πασχίζω καθημερινά, μα καθημερινά, με τις δημοσιονομικές αναγκαιότητες του Υπουργείου μου, προσπαθώντας να μεταμορφώσω τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε αυτό που ονομάζουμε Ατζέντα 2030, στο επίπεδο του 21ου αιώνα. Ακριβώς επειδή έχω να αντιμετωπίσω αυτές τις δυσκολίες. Και έχω και την Ευρωπαϊκή Ένωση στην πλάτη μου – εξαιτίας των ελλειμμάτων και του χρέους – και δεν μπορώ να κάνω το ένα, δεν μπορώ να κάνω το άλλο, πρέπει να επαναπρογραμματίζω για μετά από 10-15 χρόνια.
Οπότε, θέλω να πω, εντάξει, θα αποκτήσουμε Επίτροπο Άμυνας, τέλεια, ωραία. Τι θα κάνει ο Επίτροπος Άμυνας, αν εγώ δεν μπορώ να υπογράψω μια επιταγή; Γι’ αυτό, παρακαλώ, ας αλλάξουν οι δημοσιονομικοί κανόνες όσον αφορά την Άμυνα. Αυτό θα ήταν το κυριότερο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο μέλλον».
Ο Έλληνας Υπουργός πρόσθεσε σχετικά με το αν υπάρχει πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο:
«Βλέπω τον απόλυτο κανόνα, τον κανόνα της ανάγκης για επιβίωση, πίσω από όλα αυτά. Τώρα, αν οι δημοσιονομικοί κανόνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εντάξει, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιβιώσει, καταπληκτικά! Θα είχαμε τους κανόνες σε έναν βωμό, σαν τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές του Μωυσή, αλλά θα είχαμε καταστραφεί από απολυταρχικές δυνάμεις του πλανήτη. Προφανώς αυτό πάει πολύ μακριά. Κατανοώ πλήρως, μα πλήρως, την ανάγκη δημοσιονομικής ευθύνης, όμως αυτοί οι καιροί απαιτούν να παρθούν επιπλέον μέτρα».
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας επισήμανε, τέλος: «Σήμερα διαπιστώνω ότι συμφωνώ απολύτως με τον Guido (Crosetto). Είναι προφανές ότι πρέπει να παραχθούν κίνητρα από τον νέο Ευρωπαίο Επίτροπο, ώστε να προωθηθεί η δημιουργία μιας Κοινής Αγοράς, ενός κοινού χώρου των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών. Και αυτό είναι αναγκαίο.
Και δεν είναι κάτι αναγκαίο για σκοπούς ανταγωνισμού προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς και σαφείς μεταξύ μας, τέθηκε και μια σχετική ερώτηση προηγουμένως. Δεν προβλέπω τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών στις ΗΠΑ, ούτε έχω κανένα δικαίωμα να το κάνω. Ποιος είμαι εγώ για να σχολιάσω την επιλογή του αμερικανικού λαού; Όμως υπάρχει ένας παράγοντας που εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνυπολογίζουμε.
Υπάρχει ένα ολοένα και αυξανόμενο στοιχείο απομονωτισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα μέρος της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών, για τους δικούς του λόγους, θεωρεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια ανάμεσα στους δύο ωκεανούς. Και ότι δεν χρειάζεται να εμπλέκονται στην Ευρώπη ή οπουδήποτε αλλού.
Και ακόμα και το κομμάτι των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν πρόσκειται στον απομονωτισμό στρέφεται περισσότερο προς την Κίνα και λιγότερο προς την Ευρώπη. Η εισβολή στην Ουκρανία το άλλαξε αυτό. Αλλά το άλλαξε έως έναν βαθμό.
Έτσι, η Ευρώπη πρέπει να μπορεί να στηρίζει τον εαυτό της. Και για να μπορεί να στηρίζει τον εαυτό της, πρέπει να διαθέτει δική της αμυντική βιομηχανία. Όχι για σκοπούς ανταγωνισμού, αλλά για να είμαστε σε θέση να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τον αληθινό σκοπό της Ένωσης, που είναι η δημιουργία ενός κοινού τόπου με ανθρώπινα δικαιώματα, Δημοκρατία και ελευθερία του λόγου».
