Το 1973 ο δικτάτορας της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, “τράβηξε μια γραμμή” μεταξύ των πόλεων της Βεγγάζης και της Μισράτα, διεκδικώντας μια έκταση σε απόσταση 62 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της χώρας, ως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και διακηρύττοντας πως είχε αποκλειστικά δικαιώματα σε όλη την έκταση του κόλπου της Σύρτης (ή Σίδρας) νοτίως του 32ου Παραλλήλου + 30′. Η μονομερής πράξη του Kαντάφι, αστήρικτη νομικά τότε, γνώρισε την περιφρόνηση των ΗΠΑ, που απάντησαν πως εξακολουθούσαν να θεωρούν τον κόλπο της Σύρτης διεθνή ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ. από τις ακτές της Λιβύης.
Η αντίθεση αυτή έδωσε λαβή για μια σειρά επεισοδίων μέσα στη δεκαετία του 1980 κυρίως, με μεγαλύτερα την αναχαίτιση ενός αμερικανικού RC-135 από τη λιβυκή Aεροπορία, μια αερομαχία του 1981, όπου δύο Tomcats κατέρριψαν δύο λιβυκά Su-22, την επιδρομή του αμερικανικού ναυτικού στη “γραμμή θανάτου” -όπως την αποκαλούσε ο Καντάφι- το 1986 και μια σειρά τρομοκρατικών χτυπημάτων και αεροπειρατειών στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, κυρίως από κατευθυνόμενες από τη Λιβύη ομάδες.
Στις 4 Ιανουαρίου του 1989, το αεροπλανοφόρο USS John F. Kennedy βρισκόταν στην Ανατολική Μεσόγειο διεξάγοντας ασκήσεις βομβαρδισμού με A-6 Intruders νότια της Κρήτης, έχοντας επίσης στον αέρα δύο ζεύγη μαχητικών F-14 Tomcat για κάλυψη και ένα ιπτάμενο ραντάρ E-2 Hawkeye για επιτήρηση. Ξαφνικά, στις 11:55 τοπική ώρα, δύο ίχνη εμφανίστηκαν στα ραντάρ του Hawkeye, που αναγνωρίστηκαν ως λιβυκά μαχητικά MiG-23 Floggers κατευθυνόμενα προς τα αμερικανικά αεροπλάνα. Το ένα ζεύγος Tomcats αποσπάστηκε για να τα αναγνωρίσει και να διαπιστώσει τις προθέσεις τους.
Η συνέχεια στο Military History
