Η ραγδαία άνθηση της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, που παρατηρείται από το 2015 μέχρι το 2018, βασίζεται στους πολιτικούς στόχους του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τις εισαγωγές.
Σύμφωνα με άρθρο του Metin Gurcan (υποστηρικτή του πολιτικού Αλί Μπαμπατζάν) για το «Al-Monitor», οι επιδόσεις των τουρκικών εταιρειών ίσως δεν παραμείνουν αυξητικές τα επόμενα χρόνια λόγω ορισμένων δομικών προβλημάτων.
Καταρχήν την ανάπτυξή τους υποσκάπτει η εξωτερική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης. Επιθυμώντας να καταστεί περιφερειακή δύναμη, και ωθούμενη από τις στρατιωτικές επιτυχίες στη Συρία και το Ιράκ ύστερα από το 2016, η Άγκυρα έχει ανάγκη από ισχυρό στρατό, αλλά αποφεύγει να προμηθεύεται όπλα από τη Δύση. Έτσι, η αυτάρκεια στην πολεμική βιομηχανία είναι μια υψηλή προτεραιότητα.
Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η σχετική απαίτηση συνοδεύεται από επιτυχία, αλλά και διευρυμένες πωλήσεις στο εξωτερικό. Ο κύκλος εργασιών ανήλθε το προηγούμενο έτος σε $10,9 δις. Μια αύξηση 40% σε σχέση με το 2018. Επιπλέον τα έσοδα από τις εξαγωγές έφτασαν τα $3 δις, από $2,2 δις το 2018. Μαζί ωστόσο αυξήθηκαν οι εξαγωγές, ξεπερνώντας ακόμα και τα έσοδα των εξαγωγών, αφού σκαρφάλωσαν στα $3,1 δις, από τα $2,4 δις το 2018.
Η τουρκική πολεμική βιομηχανία χρειάζεται ακόμα κρίσιμα υλικά, όπως χάλυβα και κινητήρες. Το πρόβλημα έγινε ορατό με την Επιχείρηση Peace Spring, τον περασμένο Οκτώβριο-Νοέμβριο στη ΒΑ Συρία. Αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν να διακόψουν την πώληση συγκεκριμένων υλικών στην Τουρκία, μια ενέργεια που μπορεί να προκαλέσει απώλεια παραγωγής ύψους $1 δις.
Η εγχώρια πολεμική βιομηχανία έχει επίσης ξεχωριστό ρόλο στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Κάθε νέο οπλικό σύστημα ή ένα νέο εξαγωγικό συμβόλαιο θεωρείται πολιτική νίκη στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Καθώς όμως ο κυριότερος πελάτης της, που είναι η ίδια η Τουρκία, εισέρχεται σε οικονομική κρίση, μοιάζει σίγουρο ότι θα προκληθούν αρνητικά αποτελέσματα στα έσοδα της βιομηχανίας.
Πάντως η Τουρκία αυξάνει ολοένα και περισσότερο τα χρήματα για Έρευνα & Ανάπτυξη. Η σχετική τάση παρατηρείται από το 2016 και οδήγησε στη διάθεση $1,7 δις το 2019, από $1,4 δις το 2018. Το κατά πόσο τα επόμενα χρόνια αναδείξουν την τουρκική πολεμική βιομηχανία σε παγκόσμιο δρώντα θα καθοριστεί από τις αποφάσεις που η Άγκυρα θα πάρει.