Σύμφωνα με σημερινά στοιχεία από τη συνεχιζόμενη έρευνα της συντριβής του Boeing 737 ΜΑΧ της Ethiopian Airlines στις 10 Μαρτίου, η οποία σε συνδυασμό και με την προηγούμενη συντριβή του ινδονησιακού Lion Air στις 29 Οκτωβρίου οδήγησε στην καθήλωση των 370 περίπου αεροσκαφών του τύπου παγκοσμίωςς, υπάρχουν δεδομένα από τον καταγραφέα FDR (flight data recorder) που ανατρέπουν σημαντικές αρχικές υποθέσεις σχετικά με το περιστατικό.
Σύμφωνα με τα όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα η απώλεια του αιθιοπικού αεροσκάφους είχε παρόμοια εξέλιξη με το ινδονησιακό περιστατικό και οφειλόταν άμεσα στο σύστημα υποβοήθησης/ ενίσχυσης των χαρακτηριστικών του 737 MAX MCAS.

O ένας από τους καταγραφείς του Boeing της Ethiopian. Η φωτογραφία αποδεσμεύθηκε από την γαλλική BEA

Σύμφωνα όμως με τα νεώτερα στοιχεία που υπάρχουν η αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησε στη συντριβή του 737 MAX έξι λεπτά μετά την απογείωσή του ίσως δεν ξεκίνησε όπως και το περιστατικό στην Ινδονησία.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό AW&ST  υπάρχουν πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι στο αιθιοπικό αεροσκάφος, δευτερόλεπτα μετά απογείωσή του σημειώθηκε αστοχία απαρτίου του αισθητήρα μέτρησης της γωνίας προσβολής ΑοΑ (Angle of Attack) με την απόσπαση μιας κινούμενης επιφάνειας που ευθυγραμμίζεται με την ροή του αέρα και μετρά την γωνιακή απόκλιση της στάσης που έχει το αεροπλάνο. Η αιτία της αστοχίας δεν είναι γνωστή  αλλά πιθανότατα οφείλεται σε πρόσκρουση με άλλο αντικείμενο, ίσως κάποιο πουλί.
Ο αισθητήρας, μετά την αστοχία «κόλλησε» στην μέγιστη ένδειξη και έδειχνε έτσι κατάσταση απώλειας στήριξης.
Στη συνέχεια βέβαια, όταν το πλήρωμα αντέδρασε και ανάμεσα σε άλλα ανέσυρε τις υπεραντωτικές επιφάνειες του χείλους εκφυγής της πτέρυγας (φλαπ) ενεργοποιήθηκε το MCAS,  το οποίο με τη σειρά του, καθώς επενεργούσε, φέρεται να συνέβαλε στη συντριβή.
Αποκαλύπτεται επίσης ότι, παρά τις αρχικές θέσεις τα Ethiopian Airlines ότι «το πλήρωμα εκτέλεσε σωστά όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες» υπάρχουν στοιχεία περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή δεν ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες για την αντιμετώπιση κατάστασης «runaway stabilizer» που θα είχαν αντιμετωπίσει τις εξελίξεις, περιλαμβανομένης και της ελαττωματικής δράσης του MCAS (αν και αυτό βρίσκεται ακόμη υπό εξέταση).