Για τις τελικές ελληνικές αποφάσεις/επιλογές σχετικά με τα Block F-16 βρισκόμαστε σε αναμονή, σύμφωνα με κυβερνητικές δηλώσεις και ειδικότερα τα λεγόμενα του ΑΝΥΠΕΘΑ κου Βίτσα (που έβγαλε το φίδι από την τρύπα όπου είχε οδηγηθεί με το κοκορομαχίες το θέμα) μετά τις 2 Νοεμβρίου οπότε και αναμένεται να επιστρέψει από τις ΗΠΑ η (τελική;) LOA.
Στον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης ακούσαμε και για αντισταθμιστικά οφέλη με κάποιους να εγείρουν το ερώτημα του πως είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν όταν η σημερινή ελληνική νομοθεσία τα απαγορεύει (ήταν τότε που επειδή καήκαμε στο χυλό αρχίσαμε να φυσάμε και το… παγωτό!).
Μια σημαντική παράμετρος του δυνητικού προγράμματος F-16V(GR), που δεν έχει προβληθεί αρκετά, είναι ότι οποιοδήποτε πλαίσιο υλοποιηθεί θα αποτελέσει τυπικά συνέχεια του προγράμματος Peace Xenia IV. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα της δεκαετίας του 2000 είχε αφεθεί «ανοικτό» με την ολοκλήρωση των παραδόσεων των 30 μαχητικών Block 52M. Η σκοπιμότητα που είχε γίνει αυτό δεν είναι απολύτως γνωστή και ίσως σχετίζεται με την option που δεν υλοποιήθηκε αλλά παρέμενε βλέψη της Lockheed Martin ή ακόμη και φιλοδοξία της εταιρίας από τότε για πρόγραμμα εκσυγχρονισμού (προ εποχών AESA). Το γεγονός όμως είναι ότι η ένταξη του εκσυγχρονισμού ως συνέχειά του θα εξυπηρετήσει σήμερα την διαδικασία με πολλούς τρόπους, μη εξαιρουμένης φυσικά και της δυνατότητας παροχής αντισταθμιστικών ωφελημάτων σε συνέχεια αυτού που είχαν επιτευχθεί τότε.
Το μεγαλύτερο μέρος του βιομηχανικού έργου αναμένεται να ανατεθεί στην ΕΑΒ στο πρότυπο του προγράμματος CCIP που υλοποίησε η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία για την USAFE. Ο κορμός της διαδικασίας εκσυγχρονισμού δεν διαφέρει σε τίποτε και παραμένει η ανταλλαγή παλαιών με νέα απάρτια και LRU με την εγκατάσταση/αντικατάσταση των απαραίτητων καλωδιώσεων και υποδομών όπως και την πραγματοποίηση τυχόν απαραίτητων τροποποιήσεων.