Του Βασ. Ζαμπίκου, σμηνάρχου ε.α., ΠΤΗΣΗ, τεύχος 92 – Ιούνιος 1992
Μετά τα πολλά δημοσιεύματα για τους ηρωϊκούς πεσόντες αεροπόρους μας στο αλβανικό μέτωπο σκεφθήκαμε ότι θα ήταν αδικαιολόγητη παράλειψή μας, αν στο μεταξύ δεν περιγράφαμε και τα ηρωϊκά κατορθώματα εκείνων που διασώθηκαν και βρίσκονται στη ζωή (σ.σ. την εποχή που γράφτηκε το παρόν άρθρο). H αναφορά μας αυτή αφορά δύο από τους βετεράνους αεροπόρους, τους Αντιπτεράρχους Ηλία Κουτσούκο και Δημοσθένη Καρακίτσο.
Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής: Στις 4 Νοεμβρίου 1940, τμήματα του 1ου Συντάγματος πεζικού, υπό τον Ίλαρχο Αζόρου Γ., πιέζονταν ασφυκτικά από τα ιταλικά στρατιωτικά τμήματα στην Ήπειρο. O Διοικητής του 3/2 Σμήνους παρατηρήσεως, Σμηναγός Κουτσούκος Ηλ. έλαβε επείγουσα εντολή, να εκτελέσει αποστολή βομβαρδισμού-πολυβολισμού της Μεραρχίας “ΤΖΟΥΛΙΑ” στην περιοχή Δίστρατου. Μία ομάδα από τρία αεροπλάνα Breguet 19 με επικεφαλής το Σμηναγό Ηλ. Κουτσούκο, στο αεροπλάνο του οποίου επέβαινε ως παρατηρητής ο Υποσμηναγός Δημ. Καρακίτσος, ανέλαβε την αποστολή. Στα άλλα δύο Breguet 19, που υπάγοταν στην 2η Μοίρα παρατηρήσεως, επέβαιναν ως χειριστές οι Κατάσος Φρειδερίκος και Μουλόπουλος Διονύσιος και ως παρατηρητές οι Σαρβάνης Αχιλ. και Κροκίδης Αιμίλιος.
H ομάδα των αεροπλάνων αυτών, έφθασε δυτικά της Σαμαρίνας από το Σμόλικα, όπου αρχίζει η κορυφογραμμή με κατεύθυνση N.A. Λούπα (1.971 μ.) – Τσούμα (1.792 μ.) – Κεργόλι (1.609 μ.) – Δίστρατο, όπου βρίσκονταν Ιταλοί και πετώντας σε αραιό σχηματισμό, σε χαμηλό ύψος μέσα στις χαράδρες, έριξαν τις βόμβες τους και κατόπιν άρχισαν έναν ανελέητο πολυβολισμό, σκορπίζοντας το θάνατο στους Ιταλούς αλπινιστές. Όπως αφηγείται την εποχή εκείνη ο Υποσμηναγός Καρακίτσος, το αεροπλάνο τους Σ. 418, πετούσε λίγα μόλις μέτρα πάνω από τα δένδρα, όταν διέκρινε 4 ιταλικά καταδιωκτικά, σε μεγαλύτερο απ’ αυτούς ύψος, με κατεύθυνση από το χωριό Ελεύθερον στο ύψωμα Τραπεζίτσα, προς το χωριό Παλιοσέλι.
Τα ιταλικά αεροσκάφη πλησίασαν και δύο από αυτά επιτέθηκαν από μπροστά, ενώ τα άλλα δύο από πίσω στα τρία αεροπλάνα τους. O Υποσμηναγός Καρακίτσος Δημ. άρχισε να ρίχνει με το πολυβόλο του, όταν ξαφνικά τελείωσαν τα πυρομαχικά. Στη συνέχεια, προσπάθησε να αλλάξει αποθήκη, όμως η ρεζέρβα ήταν σφηνωμένη μέσα στα ξύλινα πλαίσια, όπου φυλασσόταν και δεν έβγαινε. Τράβηξε δυνατά τότε και έσπασε το μοχλό με τον οποίο όπλιζε το πολυβόλο. Χωρίς σφαίρες στο πολυβόλο, τράβηξε το πιστόλι του που ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που του απέμεινε. Την ίδια στιγμή ένιωσε ένα τσίμπημα στο πόδι του. Ήταν μία από τις 52 σφαίρες του εχθρού εναντίον του αεροπλάνου τους, που βρήκαν το στόχο τους, και η οποία καθώς ήταν εκρηκτική, προκάλεσε μεγάλο τραύμα.
O Σμηναγός Κουτσούκος Ηλ., επικεφαλής του σχηματισμού αναφέρει ότι ο παρατηρητής του, Υποσμηναγός Καρακίτσος Δημ., τραυματίστηκε και γι’ αυτό ακολούθησε πορεία προς ανατολάς και έφθασε στη Ρέντα (τοποθεσία Μπάλι), ενώ εξακολουθούσαν να βάλλουν εναντίον του τα ιταλικά αεροπλάνα. Πέρασε την κορυφογραμμή στα 10 μέτρα κι έστριψε δεξιά από το βόρειο σημείο του υψώματος Σκούρτζα για να πάει στο αεροδρόμιο.
Πετώντας πάνω από τα δένδρα που χρησίμευαν σαν καμουφλάζ για το αεροσκάφος του που ήταν βαμμένο με χρώματα παραλλαγής, κατάφερε να ξεφύγει από τους Ιταλούς που πετούσαν σε πολύ χαμηλό ύψος. Το αεροπλάνο του κόσκινο από τις σφαίρες (έβλεπε μαζί με τον παρατηρητή του, μόνο τις τροχιοδεικτικές των πολυβόλων του εχθρού από την κόκκινη ουρίτσα), με τρύπια τα ψυγεία νερού και λαδιού, άρχισε να χάνει ύψος, ενώ από το δεξιό του τμήμα πετάγονταν φλόγες. Έκλεισε τον διακόπτη, διάλεξε ένα χωράφι δύο χιλιόμετρα νότια του χωριού Ξηρολίμνη, δυτικά της Κοζάνης και έκανε αναγκαστική προσγείωση στον έναν τροχό. Όταν σταμάτησε το αεροσκάφος, έβγαλε από μέσα τον Καρακίτσο που ήταν κτυπημένος, τον έβαλε σε στρατιωτικό αυτοκίνητο, τον μετέφερε στο νοσοκομείο, πήγε στην Κοζάνη για να δώσει τις πληροφορίες που συνέλεξε και συνέταξε σχετική αναφορά.
H αποστολή αυτή των τριών αεροπλάνων Breguet 19, ήταν η πιο σημαντική στις κρίσιμες εκείνες στιγμές, διότι πέραν των καταστροφών που επέφεραν στα πεζοπόρα τμήματα του εχθρού, επισημάνθηκαν και οι ακριβείς θέσεις τους, που μέσω των δύσβατων ατραπών προωθούνταν ταχύτατα, με σκοπό να αποκόψουν στα δύο τα φίλια στρατεύματα. Είχε όμως και το βαρύ τίμημα της, που ήταν να φονευθούν οι: Κατάσος Φρειδ. και Σαρβάνης Αχιλλεύς, οι οποίοι τιμήθηκαν μετά θάνατον, ο μεν πρώτος με το Σταυρό Ιπτάμενου, ο δε δεύτερος με το Μετάλλιο Ιπταμένου. O Σμηναγός Κουτσούκος, για τη συνολική του δράση, τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό. Ανάλογης τιμητικής διάκρισης έτυχε και ο Υποσμηναγός Δημ. Καρακίτσος.
ΣΗΜ.: Τα στοιχεία ελήφθησαν από τον Γ΄τόμο της Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας, στη συγγραφή του οποίου ο υπογράφων είχε την τιμή να λάβει μέρος.
