Κατά το Συριακό εμφύλιο η επιχείρηση “Χαραυγή της Νίκης” συνεχίζεται, με τον κυβερνητικό στρατό του Προέδρου Άσαντ, να καταφέρνει να ελέγξει τις προσβάσεις του Χαλεπίου, υποστηριζόμενος από αεροσκάφη της Ρωσικής Αεροπορίας και ιρανικές δυνάμεις (μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης), όπως και τη φιλοϊρανική οργάνωση Χεζμπολάχ.
Η επιχείρηση αποτέλεσε το ζενίθ της ρωσικής ανάμιξης στον εμφύλιο που μαινόταν από το 2011. Μέχρι το 2014, η κατάσταση που εκκίνησε από αντικυβερνητικές διαδηλώσεις είχε καταλήξει σε ένα χάος διάλυσης, με δράση μωσαϊκού αντικυβερνητικών δυνάμεων: από ντόπιους αντάρτες μέχρι τρομοκρατικές οργανώσεις και το Ισλαμικό Κράτος, με μεγάλο μέρος της χώρας εκτός ελέγχου του ισοβίου προέδρου, Μπασάρ αλ Άσαντ.
Τον Ιούλιο του 2015, ο Άσαντ αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης ζήτησε από τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλάντιμιρ Πούτιν, άμεση στρατιωτική βοήθεια για να αναστραφεί η δυσμενής πορεία των μαχών. Ο Πούτιν απάντησε με την αποστολή αεροσκαφών και ελικοπτέρων, μαζί με στοιχεία ειδικών δυνάμεων και μονάδες συλλογής πληροφοριών. Οι ρωσικές αυτές δυνάμεις αποτέλεσαν τις πρώτες από τις πολλές που στάλθηκαν στη Συρία. Ακόμη, από τον Αύγουστο του 2015, μονάδες του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας αναπτύχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο, επιβλέποντας τη διαρκή ροή εφοδίων με εμπορικά πλοία προς τη Συρία, ενώ στρατιωτικές βάσεις αναπτύσσονταν στη Λαττάκεια και αλλού.
Η συνέχεια στο Military History
