Η μικρή παράλια πόλη του Τομπρούκ, στην ανατολική Λιβύη απέκτησε μεγάλη στρατηγική σημασία κατά τη μάχη της ερήμου στον Β’ Παγκόσμιο. Αρχικά υπό ιταλική διοίκηση, κατελήφθη από τον Βρετανικό Στρατό (Δύναμη Δυτικής Ερήμου) τον Ιανουάριο του 1941, που γνώριζε τη σπουδαιότητά της ως το μόνο βαθύ λιμάνι στην περιοχή, που μπορούσαν να πλεύσουν μεγάλα εμπορικά πλοία.
Με την άφιξή του στην Αφρική, ο Γερμανός στρατηγός Ρόμελ κατάλαβε αμέσως δύο πράγματα: πως ο πόλεμος της ερήμου ήταν κατά βάση μηχανοκίνητων δυνάμεων και πως η κατοχή σταθμών ανεφοδιασμού για την λειτουργία των αδηφάγων σε πόρους τεθωρακισμένων, ήταν το κλειδί της επιτυχίας.
Η πρώτη του αιφνιδιαστική επίθεση στα τέλη Μαρτίου, έφτασε κοντά στο Τομπρούκ και πίεσε προς την κατεύθυνσή του αλλά απέτυχε να το εκπορθήσει. Ξεκίνησε έτσι η πρώτη πολιορκία του Τομπρούκ που κράτησε οκτώ σχεδόν μήνες αλλά οι Αυστραλοί στρατιώτες, που η γερμανική προπαγάνδα τους χαρακτήρισε ως “ποντικούς κλεισμένους στην παγίδα”, κράτησαν τις θέσεις τους σκάβοντας βαθιά καταφύγια στους βράχους γύρω από την χιλιοβομβαρδισμένη πόλη. Μαζί κράτησαν και το παρατσούκλι “ποντικοί του Τομπρούκ”.
Η συνέχεια στο Military History
