Η τελευταία μάχη της Μικρασιατικής Εκστρατείας αρχίζει με ένα ισχυρότατο μπαράζ του τουρκικού πυροβολικού. Για ένα περίπου έτος μετά την άσκοπη μάχη φθοράς του Σαγγαρίου το μέτωπο παρέμεινε αμετάβλητο. Οι ελληνικές δυνάμεις υποχώρησαν στη γραμμή Εσκί Σεχήρ-Κιουτάχειας-Αφιόν Καραχισάρ και οργανώθηκαν σε αμυντικές οχυρώσεις αλλά χωρίς βάθος.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 10/24 Αυγούστου 1921: Ο Ελληνικός Στρατός επιτίθεται στο Σαγγάριο
Το ελληνικό μέτωπο εκτεινόταν σε μήκος 700 χλμ. στηριζόμενο σε μια σιδηροδρομική γραμμή για τον ανεφοδιασμό του. Ο διοικητής της στρατιάς Μικράς Ασίας στρατηγός Χατζηανέστης, άπειρος στον σύγχρονο πόλεμο, είχε επανέλθει μόλις πρόσφατα εξ εφεδρείας από την αποστρατεία του το 1913 και είχε αρχίσει να κάνει κινήσεις αναδιοργάνωσης. Eνώ το σχέδιο κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από δυνάμεις μιας Μεραρχίας, πέτυχε μόνο να αποδυναμώσει τη Στρατιά από δυνάμεις που διαφορετικά θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικά στην επερχόμενη μάχη.
Οι Τούρκοι συγκέντρωσαν τις δυνάμεις τους κατά του ελληνικού δεξιού ενισχύοντας υπέρμετρα την 1η Στρατιά τους. Επρόκειτο για μια ριψοκίνδυνη κίνηση, όπως παραδέχθηκαν οι Τούρκοι ιστορικοί και ο ίδιος ο Κεμάλ μετά τη μάχη, καθώς αν η ελληνική πλευρά επέλεγε μια πιο ενεργητική στρατηγική, επιτιθέμενη στο αντίθετα αδύναμο τουρκικό δεξιό, οι τουρκικές θέσεις θα ανατρέπονταν.
Η συνέχεια στο Military History
