Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου, προσπαθώντας οι Βόρειοι να διασπάσουν τις άμυνες των Νοτίων στην πολιορκία του Πίτερσμπεργκ, πυροδότησαν το πρωΐ της 30ής Ιουλίου 1864 μια από τις μεγαλύτερες “νάρκες” του πολέμου και όλων των πολέμων στην ιστορία ως τότε.
Οι συγκεκριμένες “νάρκες” ήταν στην ουσία υπονομεύσεις για διάρρηξη ισχυρών οχυρώσεων ή τειχών του εχθρού. Όταν μια κλασική επίθεση κατά μέτωπο ήταν αδύνατη ή θα προξενούσε οδυνηρές απώλειες, τότε τα στρατεύματα πολιορκίας έσκαβαν ένα τούνελ από τις γραμμές τους, που έφτανε ως τις γραμμές ή τα τείχη του εχθρού και τοποθετούσαν μεγάλες ποσότητες πυρίτιδας με βραδύκαυστο φυτίλι για την πυροδότησή τους. Την κρίσιμη στιγμή, άναβαν το φυτίλι και έκλειναν με ποσότητες χώματος και λίθων το άνοιγμα για να μην εκτονωθεί προς τις γραμμές τους η έκρηξη. Στόχος ήταν αυτή να καταστρέψει τις εχθρικές οχυρώσεις, σκοτώνοντας ή αφήνοντας αποσβολωμένους τους υπερασπιστές τους.
Στο Πίτερσμπεργκ στις 30 Ιουλίου πάνω από τρεισήμισι τόνοι δυναμίτιδος πυροδοτήθηκαν κάτω από τις οχυρώσεις των Συνομοσπονδιακών ανοίγοντας έναν γιγάντιο κρατήρα διαστάσεων 52×30 μέτρων και 9-10 μέτρων σε βάθος.
Η συνέχεια στο Military History
