Υπογράφεται στο Λονδίνο από εκπροσώπους της Βρετανικής κυβέρνησης και των διπλωματικών αποστολών Γαλλίας και Ρωσίας, συνθήκη που καλούσε τον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β΄ να αναγνωρίσει την ελληνική επικράτεια ως ανεξάρτητο κράτος. Η Συνθήκη ζητούσε από τους εμπολέμους να τερματίσουν τις εχθροπραξίες και να λάβουν μέτρα για την αποκατάσταση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, την αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων Τουρκίας και Αιγύπτου, την επανέναρξη των εμπορικών δεσμών μεταξύ τους και βέβαια την ανακωχή.
Η συνθήκη, προσωπική επιτυχία του πρωθυπουργού Γεωργίου Κάννινγκος (George Canning), υπήρξε ένα σημαντικό βήμα στο “ελληνικό ζήτημα”, προσφέροντας κάτι περισσότερο από αυτονομία (πάγια θέση για το status quo στην Ελλάδα στις μέχρι τότε προσπάθειες), αλλά κάτι λιγότερο από ανεξαρτησία, αφού ο Σουλτάνος αναγνωριζόταν ακόμα ως επικυρίαρχος (supreme ruler) της Ελλάδος. Επιπλέον, η Ελλάδα υποχρεωνόταν ακόμα σε ετήσιο φόρο προς την Τουρκία.
Η συνέχεια στο Military History
