Ξεκινά η δεύτερη πολιορκία της Σαραγόσσα από τους Γάλλους, κατά την εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Ιβηρική. Είχε προηγηθεί η εξέγερση της 2ης Μαΐου και η πρώτη πολιορκία τον Ιούλιο-Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, η πρώτη φορά που ελλιπώς εξοπλισμένος και ανεκπαίδευτος λαός κατίσχυσε τακτικού στρατού.
Το 1807, ο Ναπολέων συνέτριψε την Αυστρία στο πεδίο της μάχης και εξοβέλισε τη Ρωσία από την εναντίον του συμμαχία, με τον τσάρο Αλέξανδρο τον 1ο να επιλέγει την συνεργασία με τον Βοναπάρτη για να αποφύγει τη συντριβή. Έτσι εκτός από τη Βρετανία, η χώρα που τράβηξε το βλέμμα του Ναπολέοντα ήταν η Πορτογαλία, παραδοσιακός σύμμαχος του Λονδίνου από αιώνες. Το ίδιο έτος, ο Ναπολέων υπέγραψε συμφωνία (συνθήκη του Φωνταινεμπλώ) με την Ισπανία και μαζί, γαλλικές και ισπανικές δυνάμεις, εισέβαλαν και κατέλαβαν την Πορτογαλία διαμελίζοντάς τη στα τρία.
Με την επιχείρηση να έχει ολοκληρωθεί, ο γαλλικός στρατός δεν αποσύρθηκε αλλά παρέμεινε στην Ισπανία συντηρώντας μεγάλες δυνάμεις σε πολλά σημεία της χώρας. Επίσημα, ο λόγος ήταν πως παρέμεναν ως φρουρές για την περίπτωση βρετανικής εισβολής αλλά με την πάροδο του χρόνου, η δυσαρέσκεια του ισπανικού λαού και στρατού άρχισε να βράζει καθώς οι Γάλλοι φαίνονταν αυτό που ήταν: ένας ξένος στρατός κατοχής.
Στις 2 Μαΐου 1808, η δυσαρέσκεια ξεχείλισε με τον λαό της Μαδρίτης να επαναστατεί και να σφάζει μεγάλος μέρος της γαλλικής φρουράς. Οι Γάλλοι γρεναδιέροι και οι Μαμελούκοι ιππείς του στρατάρχη Ιωακείμ Μυρά κατέστειλαν γρήγορα τη στάση με ιδιαίτερη σκληρότητα. Η επανάσταση της 2ας Μαΐου (Dos de Mayo) αποτέλεσε την αρχή της ισπανικής περιπέτειας του Ναπολέοντα, η “πυορροούσα πληγή”, όπως την αποκαλούσε ο ίδιος, που δεν έκλεισε ποτέ.
Η συνέχεια στο Military History
