Σε μια από τις πιο αποφασιστικές μάχες του Αγγλικού Εμφυλίου, οι Κοινοβουλευτικοί κατανικούν τον βασιλικό στρατό και τον εκδιώκουν από τον αγγλικό Βορρά, προπύργιο υποστηρικτών του και δεξαμενή στρατολόγησης στρατιωτών.
Στα 1643, o Αγγλικός Εμφύλιος βρισκόταν στο δεύτερο έτος του και το έπαθλο ήταν η σημαντική πόλη της Υόρκης. Την πόλη, που ήλεγχε τον Βορρά και τις προσβάσεις προς τη Σκωτία, υπεράσπιζε ο βασιλόφρων μαρκήσιος του Νιουκάσλ, Γουίλιαμ Κάβεντις, ο οποίος το προηγούμενο έτος νίκησε τις δυνάμεις των Κοινοβουλευτικών υπό τον λόρδο Φέρδιναντ Φαίρφαξ και κυριάρχησε στην ευρύτερη περιοχή, με εξαίρεση κάποιες βιοτεχνικές περιοχές που υποστήριζαν ακόμα το Κοινοβούλιο.
Στα τέλη του χρόνου, η διαμάχη επεκτάθηκε πέρα από την Αγγλία και την Ουαλλία καλύπτοντας σχεδόν όλο το βασίλειο. Σε μια προσπάθεια να τελειώσει την επανάσταση εναντίον του, ο βασιλιάς Κάρολος ο 1ος συνήψε ειρήνη με την Ιρλανδία, που βρισκόταν σε κατάσταση μόνιμης σχεδόν επανάστασης.
Σε μια τολμηρή κίνηση ο Κάρολος παρείχε δικαιώματα στην Ιρλανδία που ισοδυναμούσαν με μια “σχεδόν ανεξαρτησία”, κάτι λιγότερο από απόσχιση από το βασίλειό του, με αντάλλαγμα την ουδετερότητά της. Τα αγγλικά βασιλικά στρατεύματα που ήταν εκεί επέστρεψαν στην Αγγλία και ενίσχυσαν τις δυνάμεις του. Σε αντιστάθμισμα, οι Κοινοβουλευτικοί ήρθαν σε συμφωνία με τους Πρεσβυτεριανούς της Σκωτίας που πήραν το μέρος τους και με έναν στρατό 16.000 ανδρών βάδισαν νότια, προς την Υόρκη.
Η συνέχεια στο Military History
