Οι Λατίνοι ηγεμόνες της Κωνσταντινούπολης γνωρίζουν την ήττα στην πεδιάδα της Αδριανουπόλεως από τις ενωμένες δυνάμεις Βουλγάρων και Κουμάνων του τσάρου της Βουλγαρίας, Ιβάν. Το όνομα του είναι Ιωάννης στα ελληνικά και στην ιστοριογραφία της εποχής συναντάται ως “Καλοϊωάννης-Καλογιάννης” ή “Καλογιάν”.
Ένα έτος πριν, τον Απρίλιο του 1204, οι Ευρωπαίοι Σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας, ανήμποροι να αποπληρώσουν τα τεράστια χρέη που συσσώρευσαν προς την Δημοκρατία της Βενετίας για την οργάνωση της μεταφοράς τους στους Αγίους Τόπους, δέχτηκαν να εκτελέσουν μια σειρά επιδρομών κατά των εμπορικών ανταγωνιστών της στην ανατολική ακτή της Αδριατικής. Αυτό οδήγησε σταδιακά στην πολιορκία και κατάληψη της ίδιας της Κωνσταντινούπολης και στην άγρια λεηλασία της.
Με το συγκεντρωτικό σύστημα οργάνωσης της διοίκησης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πτώση της πρωτεύουσάς της σήμανε την κατάρρευση της. Το πολιτικό κενό που άφησε η κατάλυση του βυζαντινού πολιτικού συστήματος στην περιοχή, έσπευσαν να καλύψουν οι Σταυροφόροι, που ίδρυσαν μια Λατινική αυτοκρατορία στην περιοχή του Βυζαντίου (την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της) η οποία σταδιακά επεκτάθηκε στη Βιθυνία, στη Θράκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η συνέχεια στο Military History
