O Ρεϋμούνδος, πρίγκηπας της Αντιοχείας, ηττάται κατά κράτος από τον Νουρεντίν Ζενγκί, εμίρη του σελτζουκικού σουλτανάτου του Χαλεπίου.
Βρισκόμαστε 50 χρόνια μετά τη λήξη της 1ης Σταυροφορίας και τη δημιουργία των πρώτων σταυροφορικών πριγκηπάτων στους Αγίους Τόπους. Ο πλούτος της Ανατολής και τα ευεργετικά αποτελέσματα της μετακίνησης στη Μέση Ανατολή έχουν φανεί στην Ευρώπη. Το 1147 οργανώνεται 2η Σταυροφορία με τη συμμετοχή αυτή τη φορά βασιλέων της Ευρώπης, του Λουδοβίκου του VII της Γαλλίας και του Κονράδου του ΙΙΙ της Γερμανίας (Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας).
Η πορεία των Σταυροφόρων έγινε μέσα από την δυτική Ευρώπη και τα εδάφη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου ο ικανός και φιλύποπτος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Μανουήλ Κομνηνός επέτρεψε να διασχίσουν, διοχετεύοντάς τους προς τους εχθρούς του, το σελτζουκικό βασίλειο. Τρεις φορές οι χριστιανοί σταυροφόροι συγκρούονται με τους Σελτζούκους και αποδεκατίζονται (2η Μάχη του Δορυλαίου, Μάχη του Μαιάνδρου, Μάχη του όρους Κάδμου) και τα υπολείμματά τους φτάνουν στην Ιερουσαλήμ. Θα πάρουν μέρος στην πολιορκία της Δαμασκού, κάτι που θα οδηγήσει στη διάλυση της Σταυροφορίας.
Η συνέχεια στο Military History
