Ας ελπίσουμε ότι η μέρα που ξημέρωσε θα τελειώσει χωρίς να μετράμε εθνικές ταπεινώσεις (και να οδυρόμαστε κατόπιν εορτής) από τον νεοσουλτάνο που η κυβέρνηση, εντελώς άστοχα κατά την ταπεινή μας άποψη, προσκάλεσε σε εντελώς ακατάλληλη στιγμή.
Διότι η αρχή έγινε πριν καν ο προκλητικότατος αναθεωρητής της Ιστορίας Ερντογάν πατήσει σε ελληνικό έδαφος.
Μπορούμε να καταλάβουμε τα κέρδη στα οποία αποβλέπει ο νεοσουλτάνος αλλά αδυνατούμε (και βοηθήστε μας σε αυτό) να καταλάβουμε ποια είναι τα πιθανά, δικά μας κέρδη ή έστω δυνητικά οφέλη. Και μην μας πείτε ότι «η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο πύλης της απομονωμένης σήμερα Τουρκίας προς την Ευρώπη και εκεί μπορούν να υπάρξουν ελληνικά οφέλη» διότι το καθεστώς Ερντογάν έχει αποδείξει πολλές φορές στην πράξη ότι τις πύλες τις ανοίγει και τις… κλείνει μόνος του.
Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι ο Ερντογάν πρέπει να έλθει για να μάθουμε πως σκέπτεται, αλλά ο νεοσουλτάνος μας έχει δώσει ήδη γενναίες δόσεις περί αυτού.
Να θυμίσουμε την συνέντευξή του προ μηνών στην οποία πρωτομίλησε για αναθεώρηση της συνθήκες της Λωζάνης και που «προσποιηθήκαμε» ότι ήταν ο δημοσιογράφος του ΑΠΕ που «χάθηκε στην μετάφραση» και… απολύθηκε;
Να θυμίσουμε τις δηλώσεις του Ερντογάν για «τα σύνορα της καρδιάς του» που την κάναμε γαργάρα ότι δεν αναφερόταν σε μας αλλά στο Ιράκ;
Ε λοιπόν χθες με την συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά το νεοσουλτάνος μας το ξεκαθάρισε για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία σε ποιόν απευθύνεται. Για να μην έχει δηλαδή αυταπάτες η κυβέρνηση…