Το Bristol Beaufighter εν δράσει

Ενόσω η γενική παραγωγή του Beaufighter βρισκόταν εν εξελίξει, από το εργοστάσιο βγήκαν και καινούριες εκδόσεις όπου διέφεραν ως προς τους κινητήρες και όχι μόνο. Έτσι τα Beaufighters χρησιμοποιήθηκαν σε διαφόρους ρόλους και σε πολλά μέτωπα, αναδεικνύοντας τις εξαίρετες ικανότητές τους. Οι επιδόσεις τους ήταν ιδιαιτέρως αποδοτικές στη δυτική έρημο της Βορείου Αφρικής, λόγω της μακράς εμβελειάς τους. Η παράκτια διοίκηση της RAF ενίσχυσε επίσης το στόλο της με αρκετούς τύπους.

Bristol Beaufighter: Ο «αθόρυβος θάνατος»

Ο τελευταίος, όπου κατασκευάστηκε σε μεγάλους αριθμούς, ήταν το εκπληκτικό Mk X το οποίο διέθετε δυνατότητα μεταφοράς είτε μιας μεγάλης τορπίλης, είτε βομβών, είτε ρουκετών, έχοντας στο ενεργητικό του και αρκετές καταστροφές γερμανικών υποβρυχίων. Αν και αυτός ο τύπος δέχτηκε πολλές τροποποιήσεις, δεν άλλαξε καθόλου το Mark του. Οι τροποποιήσεις περιελάμβαναν μεταξύ άλλων και την προσθήκη του νέου ραντάρ AI Mk VIII σε κατάλληλα διαμορφωμένο ρύγχος. Πριν ξεκινήσουν οι παραδόσεις των Beaufighters X, κατασκευάστηκαν εξήντα τορπιλοφόρα με Hercules XVI που ονομάστηκαν Mk VI (ITF). Σε Mk X μετατράπηκαν αργότερα, όταν και έγιναν διαθέσιμοι περισσότεροι κινητήρες της συγκεκριμένης εκδόσεως.

Στους Ιάπωνες, το Beaufighter έμεινε γνωστό ως «ο αθόρυβος θάνατος», λόγω της ταχύτητας με την οποία εμφανιζόταν ξαφνικά, εκτελούσε αθόρυβα την επίθεση και επέστρεφε στη βάση του. Χρησιμοποιήθηκε και από τις αεροπορίες της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, αλλά και τις ΗΠΑ, σε περιορισμένους βέβαια αριθμούς. Στη Βρετανία παρέμεινε σε υπηρεσία καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.

Το τελευταίο Beaufighter βγήκε από την Bristol Airplane Company στις 21 Σεπτεμβρίου του 1945. Είχαν συνολικά κατασκευαστεί 5.928 αεροσκάφη. Τα 1.063 ήταν Mk VΙ και άλλα 2.231 ήταν Mk X. Κατά τη διάρκεια των υπηρεσιών του, είχε διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην ήττα της Luftwaffe το 1940-1941, και είχε συμμετάσχει σε όλες τις καίριες αποστολές στην Ευρώπη, ενώ επιχειρούσε και στο θέατρο του Ειρηνικού μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

Ο νυχτερινός μαχητής

Το Beaufighter τέθηκε σε υπηρεσία ως νυχτερινός μαχητής το Σεπτέμβριο του 1940. Οι πολύ πρώτες επιχειρήσεις του πραγματοποιήθηκαν χωρίς ραντάρ, με τους πιλότους να βασίζονται στους προβολείς και τον παράγοντα τύχη για να εντοπίσουν τους αντιπάλους, κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολο έργο. Ακόμα κι έτσι όμως, το αεροσκάφος πέτυχε την πρώτη του κατάρριψη στις 25 Οκτωβρίου του 1940.

Η πρώτη επιτυχία με ραντάρ επετεύχθη στις 19 προς 20 Νοεμβρίου του 1940 από την 604^η Μοίρα. Με την προσθήκη του, οι καταρρίψεις πολλαπλασιάστηκαν και έφτασαν τις εικοσιτέσσερις μέχρι τις 20 Μαΐου του 1941.Τότε η Luftwaffe άρχισε σταδιακά να μειώνει τις επιδρομές της, κάνοντας στροφή προς ανατολάς για την έναρξη της επιχειρήσεως «Μπαρμπαρόσα».

Έτσι οι Μοίρες νυχτερινών μαχητικών βρέθηκαν αντιμέτωπες με μια σειρά από νέες προκλήσεις, στοχεύοντας πλέον εναντίον μικρού αριθμού γερμανικών αεροσκαφών ή εκτελώντας ακόμη και ατομικές αποστολές. Σοβαρό πρόβλημα αποτελούσαν οι επιθέσεις χαμηλού υψομέτρου, όταν τα εχθρικά μαχητικά διέσχιζαν τη Μάγχη κοντά στο επίπεδο της θαλάσσης, έβαλαν το στόχο τους και επέστρεφαν στις βάσεις τους με μεγάλη ταχύτητα. Κυρίως το Focke-Wulf Fw 190 ήταν δύσκολο να αναχαιτισθεί όταν εμφανίσθηκε, λόγω του μεγάλου πλεονεκτήματος της ταχύτητάς του.

Η μειωμένη γερμανική δραστηριότητα και η αυξανομένη παραγωγή των Beaufighters επέτρεψαν στις Μοίρες νυχτερινών μαχητικών να ξεκινήσουν τις δικές τους αποστολές με την προσβολή γερμανικών αεροπορικών βάσεων στην κατεχόμενη Γαλλία. Σταδιακά, δόθηκε η δυνατότητα στο αεροπλάνο να προσαρμοστεί σε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών καθηκόντων.

Παράκτιες αποστολές

Η παράκτια διοίκηση της RAF παρέλαβε τα πρώτα της Beaufighters το Δεκέμβριο του 1940. Η 252^η Μοίρα άρχισε να τα χρησιμοποιεί ως συνοδούς μακράς εμβελείας, αλλά αργότερα πέρασαν σε πιο επιθετικούς ρόλους. Από τον Ιούνιο του 1941, ανέλαβαν καθήκοντα εναντίον θαλασσίων στόχων πετώντας από διάφορες βάσεις σε όλη τη Βρετανία, έχοντας ως κύριο όπλο τα ισχυρά πυροβόλα τους.

Το Σεπτέμβριο του 1942, άρχισαν οι τροποποιήσεις για την εγκατάσταση ρουκετών στα Mk VIC τα οποία επωνομάστηκαν «Rockbeau», ενώ αυτά που ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 1942 να οπλίζονται με τορπίλη, έλαβαν την ονομασία «Torbeau» και επιχειρούσαν από το North Coates του Lincolnshire. Η συγκεκριμένη Πτέρυγα είχε τρεις Μοίρες Beaufighters, την 142^η των μαχητικών, την 236^η των βομβαρδιστικών και την 254^η των τορπιλοφόρων. Τα μαχητικά αναχαίτιζαν τα εχθρικά συνοδευτικά, τα βομβαρδιστικά επιτίθονταν σε πολεμικά σκάφη, ενώ τα τορπιλοφόρα σε μεταγωγά. Τον Μάρτιο του 1943, αυτές οι Μοίρες ενισχύθηκαν περαιτέρω με τα Beaufighters «Flakbeau» που εφορμούσαν εναντίον πλοίων αντιαεροπορικής αμύνης. Και στις έντεκα Μοίρες της παράκτιας διοίκησης όλα τα Beaufighters δρούσαν όχι πέραν των βρετανικών υδάτων.

Μεσόγειος

Η πρώτη μοίρα που ξεκίνησε να επιχειρεί στη Μεσόγειο ήταν η 252^η, όπου έφτασε στη Μάλτα τον Μάϊο του 1941 και παρέμεινε έως το πέρας του πολέμου. Συνολικά, δεκαεπτά μοίρες χρησιμοποιούσαν Beaufighters στον ευρύτερο χώρο. Οι ρόλοι τους περιελάμβαναν αμυντικά καθήκοντα ως νυχτερινά μαχητικά για την προστασία των βρετανικών βάσεων σε Βόρεια Αφρική, Σικελία και Ιταλία. Δρούσαν επίσης και ως αεροσκάφη κρούσης για αποστολές σε όλη την Ιταλία και τα Βαλκάνια, ενώ εφορμούσαν και κατά ναυτικών στόχων σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Τα Beaufighters διέθεταν επίσης και εμβέλεια μεγαλυτέρα από κάθε άλλο βρετανικό αεροπλάνο στη Μεσόγειο για συνοδεία νηοπομπών.

Απω Ανατολή

Οι κινητήρες Bristol Hercules ήταν από τους πιο αθόρυβους εκείνη την περίοδο (ειδικά εν συγκρίσει με τους θορυβώδεις Rolls Royce Merlin) και γι’αυτό τα Beaufighters μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη χαμηλή τους ταχύτητα για την επίτευξη αιφνιδιαστικών επιθέσεων εναντίον ιαπωνικών αποθηκών ανεφοδιασμού και κατόπιν να εξαφανίζονται με υψηλή ταχύτητα. Η 27^η υπήρξε η πρώτη μοίρα στην Άπω Ανατολή που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1942 χερσαίες αποστολές με Beaufighters επάνω από τη ζούγκλα της Βιρμανίας. Η εξ ολοκλήρου μεταλλική κατασκευή του αεροσκάφους ήταν ένα σοβαρό πλεονέκτημα έναντι του «Mosquito», το οποίο υπέστη μια σειρά από παράξενες συντριβές με τα πορίσματα να εστιάζουν στην κόλλα που χρησιμοποιείτο για τη ξύλινη κατασκευή του.

Οι τρεις από τις εν συνόλω οκτώ Μοίρες νυχτερινών μαχητικών Beaufighters στην Άπω Ανατολή ξεκίνησαν δράση επάνω από την Ινδία και αργότερα στράφηκαν στη Βιρμανία. Από τις υπόλοιπες πέντε, οι δύο (22^η και 27^η) ξεκίνησαν υπηρεσίες εναντίον θαλασσίων στόχων και κατόπιν ενίσχυσαν τις άλλες τρεις που επιχειρούσαν στη Βιρμανία. Οι τρεις τελευταίες ήταν αυστραλιανές (30^η, 31^η και 93^η) που συνέδραμαν σε προσβολές ιαπωνικών θέσεων.

Να ολοκληρώσουμε το άρθρο αναφέροντας πως κάποια εξ αυτών έδρασαν και στην Ελλάδα κατά τη ζοφερή περίοδο των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ Μαρτίου του 1946 και Οκτωβρίου του 1949.

Τεχνικά χαρακτηριστικά