Επιχείρηση καταστροφής σταθμού Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ καταλήγει σε πανωλεθρία λόγω ελλιπών πληροφοριών για τον εχθρό.
Η σύγκρουση έρχεται ως επακόλουθο του διχασμού του Βιετνάμ σε Βόρειο, με κομμουνιστικό προσανατολισμό και Νότιο, με καπιταλιστική δομή. Ένας διχασμός που καθορίστηκε από το διεθνές συνέδριο της Γενεύης το 1954, όπου συζητήθηκε ο διαμοιρασμός της Ινδοκίνας σε ανεξάρτητα κράτη, αν και προβλεπόταν πως τα 2 Βιετνάμ θα έκαναν δημοψήφισμα ένωσης τους. Ωστόσο, πέντε περίπου χρόνια μετά, η κυβέρνηση του Νότου όχι μόνο δεν φαινόταν διατεθειμένη να προχωρήσει σε δημοψήφισμα αλλά εξαπέλυσε μια εκστρατεία έρευνας και καταστροφής των πυρήνων των Κομμουνιστών στην επικράτειά της. Ήταν τότε που ο Βορράς αποφάσισε να αντιδράσει δυναμικά.
Πυρήνες της κομμουνιστικής οργάνωσης Βιετ Μινχ, που είχαν δημιουργηθεί για αντίσταση κατά των Ιαπωνών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και κατά των Γάλλων αποικιοκρατών, ενεργοποιήθηκαν και πάλι με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες και να διατηρήσουν την επαφή τους με τα λαϊκά στρώματα στο Νότιο Βιετνάμ ενώ εξαπέλυαν και μια εκστρατεία δολιοφθορών. Το Βόρειο Βιετνάμ απέφευγε να στηρίξει τους κομμουνιστές Βιετ Μινχ δημόσια, για να μην διευκολύνει την περαιτέρω αμερικανική ανάμιξη στα εσωτερικά του Βιετνάμ. Αυτό οδήγησε τους υπό δίωξη Βιετ Μινχ να εγκαταλείψουν τις πόλεις και να βρουν καταφύγιο στα βουνά και στις αγροτικές περιοχές.
Η συνέχεια στο Military History
